Adelya

29

Keyifli okumalar

Arka bahçede telefonumla oynuyordum. Evdekilerin hepsi bir işi olduğu için evin içinde dağılmışlardı. Bende ilk başta Fransa'daki arkadaşlarım ile görüntülü konuşmuştum. Daha sonra ablam ile.

Kaçırılma olayını ablam anlatmış. Daha doğrusu ağzından kaçırmış. Hayır, zaten ayrı eve çıktın. Ne zaman buluştun da ağzından kaçtı.

Neyse bahçenin güzelliğine odaklanalım.

Bu bahçeyi seviyordum. Büyük değildi ama ortamı çok güzeldi. Annem burayı güzel düzenlemişti.

Tekrar telefonum çaldı. Bugün telefon konuşması günü sanırım.

Arayan eski babamdı. Kalbim hızlı çarpmaya başladı. Babamla tartışmasından sonra, bu iyi olmadı.

Ya beni alacağını söylerse.

Gergin bir şekilde telefonu açtım. "Alo."

"Adelya."

"Efendim."

"Nasılsın?"

Gergin.

"İyiyim, sen nasılsın?"

"Kaçırıldığını duyana kadar iyi."

Bende kaçırılana kadar harikaydım.

"Neden anlatmadın?"

Beni geri yanınıza alırsın diye.

"Endişelenme diye, sonuçta iyiyim. Bir şey olmadı."

"Adelya, bence ben hata yaptım. Seni onlara hiç vermemeliydim. Annenle olan olayları duyunca kalman benim için çok mantıklıydı. Ama bu olamaz. Kaçırıldığının farkında mısın?"

"O kadınla olayları bilmene rağmen hâlâ beni yanına almak istediğini mi söylüyorsun?"

Madem beni düşünüyor, burada kalmam en mantıklısıydı.

"Biz boşanıyoruz."

Ha?

"Ne?"

"Duydun beni. Burada o kadının olmadığı, bir hayat yaşayabiliriz. Eski düzenine geri dönersin. Seninle geçirmemiz gereken zamanları şimdi telafi edebilirim."

Gözlerim dolmuştu. "Bunun için geç değil mi?"

"Onlarla da geç kaldın. Ama bak birlikte olabiliyorsun."

Sinirlenmiştim. "İyi de onların böyle bir fırsatı yoktu. Doğduğum günden beri olan fırsatı sen hep teptin."

"Tamam haklı olduğun nokta var. Sen böyle görmüşsün, bizimde böyle yaşamamızı istiyorsun. Ama bunu beni kaybedeceğin zaman mı anladın?"

"Benim mutlu olmamı istiyorsan, burada kalmama sorun çıkarmazsın."

"Adelya, sen benim kızımsın."

"İlkokuldaykende kızındım. Lisedeykende."

Ağlamam artmıştı. Eski babamı seviyordum. Böyle konuşması beni kırıyordu. Kızın olduğumu söylüyordu ama yine beni düşünmüyordu.

"Bunu sonra konuşalım."

"Konuşacak bir şey yok."  Deyip telefonu kapattım.

Neden artık her şey düzgün ilerlemiyordu?

Sessiz sakin bir hayat istiyordum.

Telefonu masaya koyup, gözlerimi silmeye başladım. Bir yandan burnumu çekiyordum.