Adelya

22

Keyifli okumalar

Bütün erkekler karşı masada hararetli bir şekilde konuşuyordu.

Halam ile tedirgince masaya bakıyorduk. İkizim ve Hazar abim bizim yanımızda bekliyordu.

Ateş abinin yumruk atması ile bütün kafe ayağa kalktı. Masadakiler ve abimler çok büyük bir kavgaya tutuştular.

Korkuyla bizimkilere bakıyordum. Mirza abimin attığı yumruk ile içim acıdı. Çocuğun burnundan deli gibi kan akıyordu.

Ateş abi ise birinin ağzına doğru yumruk attı. O masada çok fazla kan vardı.

Resmen hepsinin içinden gizli bir psikopat çıkmıştı.

En son ikizim ile böyle bir durum ile kalmıştık. Yine aynısı olsun istemiyordum. Kimsenin başına bir şey gelmesin.

Aras abiye yumruk gelmesi ile gözüm doldu. Karşı tarafta güçsüz değildi. Acımasızca vuruyorlardı.

"Abi bir şey yap, bitsin kavga. Baksana onlara da zarar geliyor." diyerek Hazar abime döndüm.

"Bir şey olmaz onlara."

Halam sinirle Hazar abime döndü. "Niye onlar insan değil mi?"

Bu sefer ikizime döndüm. "Canımın içi, gel biz dışarı çıkalım. Abimlere bir şey olmaz."

Omuz silktim. Ama ikizim beni kolumdan tutup dışarı çekmeye başladı. "Uzay çıkmak istemiyorum." deyip elinden kurtulmaya çalıştım. Ama o beni umursamadan yürümeye devam etti.

Dışarı çıkınca camdan içeri bakmaya çalıştım. Ama ikizim önüme geçip bana sıkıca sarıldı. "Ağlama artık. Şimdi onlarda çıkacak."

Bende ikizime sarılıp bekledim. Halam ve Hazar abim de çıkmıştı.

"Dağ başı mı burası." dedi halam.

"Sanki bilmiyorsun abimleri. Herifler de artık ne dediyse iyice dellendiler."

"Sende niye beni çıkardın ki, bende iki stresimi atacaktım."

İkizimden ayrılmadan şaşkınca halama baktım.

"Sonra da abimler benim üzerimde stres atsın."

Hazar abim bana baktı. "İyi misin bücür?"

"Abimler çıkarsa daha iyi olacağım."

"Çok mu korktun güzelim, sana bir şey olmasına izin vermezler ki." dedi halam.

"Ben değil, onlara bir şey olacak diye korkuyorum. Görmediniz mi masayı?"

Halam yanıma gelip saçımı okşadı. "İleride alışırsın halacım, bunlar hep böyle. İlk başta bende çok korkardım. Bak ne oldu? Artık bende o masadakileri dövecek hale geldim."

Kaşlarımı kaldırıp ona baktım. Bende mi ileride milleti dövecektim?

Ablam olsa bu olaya çok çabuk adapte olurdu.

Kapıdaki hareketlilik ile oraya döndüm. Abimler çıkıyordu. Gözlerim mümkünmüş gibi daha da büyüdü.

İkizimden ayrılarak oraya yürüdüm. En önde Çağatay abim vardı. Hemen ona sarıldım. O da bana kollarını sardı. "İyi misiniz?"

"İyiyiz tabiki güzelim."

Ayrılıp geri kalanlara baktım. "Hiçte iyi görünmüyorsunuz."

"Turp gibiyiz." dedi Aras abi.

"Turp mu?"

Çoğu gülmüştü. "Evet, yani çok iyiyiz demek." dedi Çağatay abim.

"Çok saçma." diye mırıldandım.