Chapter 03: ❛❛Worst Birthday Ever"

13 4 0
                                    

It is already 11:45 p.m. 15 minutes na lang ay mag-a-alas dose na. 15 minutes na lang ay birthday ko na. Sh*t. Magse-celebrate na naman ako nang mag-isa.

Then? Ano naman kung gan'on Neiko? Wala ka namang paki eh.

Huminto ako sa tapat ng 7eleven. Buti na lang naimbeto ang convenience store. What if magpatayo rin ako ng convenience store? Lol. Baka walang bumili.
Then...

BOGSH!

Nagulat ako dun ah! D*amn! Saan ba galing yun?

Bumaba ako ng kotse ko and to my surprise, kumpol-kumpol na parte ng likuran ng aking kotse ang bumungad sa akin!

"F*CK! WHO THE HELL DID THIS?! YOU M*$#&#%&$*%#!?" malutong na pagmura ko.

I diverted my eyes onto the man riding on a motorbike. Based on his trembling hands and shallow breathing, he's definitely scared.

Matakot ka talaga.

I went closer towards him. Now, he's more afraid. He looks like a puppy begging for help.

I calm myself down. But I couldn't. Pag napuno na ako, matagal talaga akong huminahon. Kaya mahirap akong kalaban.

"S-sorry sir. D-di ko p-po s-sinasadya." he stuttered.

I looked at him with pity. "Ganun ba? Okay lang, dude. I can handle this." I said then smiled.

"Talaga?" he sighed in relief. "Salamat."

I smirked. He saw it that's why his joyness subsided. I looked at him fiercely, "Do you think 'yun yung sasabihin ko, gag*?"

I could feel how scared he is. I grabbed his collar anupa't halos mahulog siya sa kanyang motor.

"B-bro, s-sorry. B-bayaran ko talaga yung nasira ko, pro-" hindi na niya naituloy ang sasabihin niya dahil pinatikman ko siya ng isang malakas na suntok.

He fell down and winced in pain, "Ahh!"

I looked at him na namimilipit sa sakit. "Don't call me bro kasi I'm not your brother." Then I kicked him hardly.

"Ahh!" He winced in pain. "P-please..."

" Please?" I chuckled. "Please mo mukha mo." I remarked then umupo sa itaas niya. Pinaulit-ulit ko siyang pinagsusuntok hanggang sa nabahiran na ng dugo ang kamao ko mula sa bibig niya.

'Eyy, kadiri~'

But I don't have a time to complain here. This jerk destroyed my car. Di ko to palalampasin.

"B-bro... T-tama n... na..." pagmamakaawa niya.

I smirked at him,"Tama na? In your dreams."

I am going to give him another punch, pero may naramdaman akong bagay na humampas sa akin

Napahiga ako sa sahig at nakitang may tatlong lalaking nakatayo. Ang isa ay may hawak na metal na tubo. Siya siguro yung humampas sa akin. Yung isa namang nakahelmet ay nakaluhod at mukhang tinutulungan yung binugbog ko kanina. At yung isa, nasa harap ko. Sinuntok niya ako nang malakas.

D*MN! That hurts!

Gaganti na sana ako ng suntok but I halted when he spoke, "Ayaw kong masangkot sa away. Pasensiya ka na kung nabangga ng kaibigan ko ang kotse mo. Sorry. Babayaran ko na lang." He even bowed his head!

As far as I know, hindi nagpapatalo ang mga lalaki dahil sa aming pride. But this guy in front of me set aside his pride and apologized to me. He helped the guy I beat up earlier and accompanied him to ride on his motorbike. They turned on the engine but the guy who apologized stayed.

He got something from his pocket. He got his wallet and opened it. "Magkano ba yung nasira ng kasama ko? Ba-" I halted him by shaking my head.

Dahil umiral na naman ang pride ko, I declined his offer, "No need. This is just a little thing. I can manage it."

"No. This is my friend's fault. I have to pay for his damage."

"Ikaw na rin ang nagsabi na kaibigan mo yung may sala, why bother to pay for it?"

"Because I'm his friend and his brother," he proudly said.

My whole world collapsed after what he said. His words pierced me. Parang nasa gitna ako ng digmaan at ang mga salita niya ay ang mga kutsilyo na nakasaksak sa akin. Darn it.

"Sabihin mo na kung magkano pa-"

"I SAID, NO NEED! ARE YOU DEAF?!" I shouted.

"Okay, okay. We're sorry. Pasensiya na. Sige, aalis na kami," he said, while trembling then he rode on his motorbike. And they drive away.

I felt a warm liquid flowing on my cheek. Damn.
Why am I crying?!

I bit my lower lip firmly. Di ko mapilgilan 'tong luha na patuloy na umaagos mula sa aking mga mata. My vision becomes blurry.

Umihip ang malamig na simoy ng hangin. I shivered after I felt the cold breeze of the wind. Sh*t. Manipis pa naman 'tong suot kong t-shirt. Malamig rin 'tong sementong kinauupuan ko. MALAS! F*CK!

I wiped my tears away using my hand. Now, bumalik na yung paningin ko. I looked at my hand and saw a color red mark. It is warm. I put my hand on my lips and when I looked at it again, kumpirmadong dugo nga yung nasa kamay ko.

"Sh*t," I murmured then glanced at my wrist watch. "One minute before my day, yey~" I said lifelessly.

Sino ba naman kasi ang magse-celebrate ng kanyang kaarawan kung badtrip araw mo?

Dumagdag pa yung pagka-badtrip ko nang bumuhos ang malakas na ulan. Sh*t. Tumakbo ako papasok sa 7Eleven habang nakasilong sa hoodie ko. Nang makapasok na ako sa loob, malamig na hangin na nanggagaling sa AC ng store ang yumakap sa akin.

F*ck, maginaw din pala rito.

I glanced at the clock inside the store. It's already 12 a.m. Oh~ Sad birthday to me.

I walked towards the counter. Nakatulala yung cashier sa akin. Tss~ Sabihin niya na lang na nagagwapuhan siya sa akin.

"H-hello s-sir. Ano po yung order ninyo?" she said in a flirtatious way.

"Instant cup noodles. Large."

"Okay sir." she said, blushing.

I really hate those girls flirting with me.

Itinuro niya kung saan yung instant cup noodles. I pay for it then sat on the chair. I'm watching the rain pouring down. Walang masyadong dumadaan na sasakyan dahil hating-gabi gabi na.

My birthday celebration is so simple. Instant cup noodles lang at sa 7Eleven pa. I celebrate it in silence. Walang maingay. Walang tao, except sa cashier. Ang maririnig mo lang ay ang tunog ng orasan, ingay mula sa laptop nung cashier at ang music.

Di ko alam kung ano yung title ng kanta. Wala akong pake. I looked at my car. F*ck, kailangan kong ipaayos yan. Tss~

THE FOUR WOLVES AND THE LAMBWhere stories live. Discover now