The fearless girl named Mavis

20-Who are you?

I woke up because of the noise of my alarm clock. I woke up lifeless , lifeless as an stone . And i was cold as ice. But my heart was filled with tears from the bottom of my broken soul. My siblings noticed it. But i never talked to them. They keep asking , i keep snobbing them like they never existed in my own world.

It was hard , but for me it's better to snob them rather than burst into anger. I don't wanna look like a puppy that was about to cry. I just stayed in my own world , thinking about my greatest 'what if's in life'

Napansin din ni Mc ang pagiging walang kibo ko ngunit hinayaan niya munang makuha ko ang katahimikan na gusto ko.

Paglabas namin ng kotse niya ay hindi ko siya hinayaang siya ang magbukas ng pintuan para sakin. Inunahan ko siyang maglakad papuntang hallway hanggang sa nakarating kami ng classroom namin. Tahimik akong nag aaral para sa exam namin mamaya habang siya ay natatarantang nagbabasa ng kanyang libro. Bawat minuto ay tumititig siya saakin na tila ba hindi niya alam kung paano ako kakausapin. Habang siya ay natataranta ay bakas sa expresyon ng kanyang muka ang labis na pagtataka. Pagtataka sa kung anong naaring rason kung bakit nagkaganito ako 

Nakokonsensiya ako , ngunit hindi umaayon ang sinasabi ng puso ko sa gustong gawin ng utak ko.

"Mavis  , May problema kaba? May problema kaba sakin? If theres a problem then i'm sorry"

Agad na lumipad ang tingin ko patungo sakanya.

"Sorry Mc , sa totoo lang wala tayong problema. Sadyang ganito lang talaga ako ngayong araw" simpleng sagot ko sabay balik ng tingin sa pahina ng librong binabasa ko.

I was confused when Mc suddenly touched my forehead. He touched it using his palm. Checking my temperature.

"Wala ka namang sakit"

"I'm fine Mc"

"Fine... Sige hindi na kita kukulitin pero sana innamorata kapag may problema ka sabihin mo lang sakin ah?"

I simply nodded like an obidient child to her parents.

Hinayaan nga ako ng Mc.

Pero ramdam ko parin ang pag aalala sa kanyang mga mata sa tuwing lilipad ang tingin niya sakin sa bawat galaw ko.

Uwian at nagpahatid ako kay Mc sa tambayan namin.

"Mavis. . ." Tawag niya sa pangalan ko sa pinaka malambing na paraan. It melted my heart , but i still remained calm and emotionless.

"Kung may problema tayo innamorata please tell me. Ayokong ganito tayo. Ayusin natin to love"

I can't help but to smile.

Ngit ganun na lang ng gulat niya ng bigla kong hinawakan ang palad niya at saka pinagsalikop ang mga daliri namin.

"I'm sorry  about my mood Mc. Give me space for today. I'm not feeling well..."

Tanging pag tango na lamang ang ginawa niya bago siya tuluyang umalis.

I'm sorry my innamorato.

Sa oras ng pag alis niya ay agad akong sumakay ng motor ko papuntang bakery upang bumili ng cake for Mavi's birthday. Bumili din ako ng lobo at bumili din ako ng paborito niyang strawberry shake.

We both love stawberries.

Pagpasok ko ng tambayan ay isang malaking kahon ang natagpuan ko sa mismong pintuan ng floor ko.

Ipinatong ko muna ang mga dala ko sa lamesa pagpasok ko sa floor ko at saka ipinasok sa loob ng floor ko ang kahon na natagpuan ko.

I saw a purple card on the box. And it was for mom.