The fearless girl named Mavis

8-Deserve

May mga bagay na DESERVE natin pero kahit anong paghihirap at pagtyatyaga natin upang abutin iyon ay HINDI natin makuha.

Pwedeng material na bagay...
o kaya naman isang bagay na kahit kailan ay hindi matutumbasan ng pera.

Me , for me i deserve peace of mind... pero kahit anong gawin ko. Hindi ko yun makuha.

"STOOOOOOPPPPPPP ITTTTTTTTT!!!!!!!!!!" Malakas kong sigaw kasabay ng pagbangon ko sa kama ko.

Hanggang ngayon. Hindi parin nila talaga ako magawang patahimikin.
Hanggang sa panaginip sinusundan nila ako.
Hanggang sa panaginip hindi ako pinapatahimik ng konsensiya ko.

Lumipad ang painingin ko sa pintuan dahil sa biglang pagbukas nito. At kunot noo akong napatingin kay mommy na punong-puno ng pag aalala ang muka.

Hindi siya nagdalawang isip na yakapin ako upang pakalmahin.

My hands are trembling... and i still imagine the blood stains on it. I can still remember they way my hands are trembling with bl**d.

"Mavis , calm down..." Malumanay niyang sabi sabay hawak sa nanginginig kong kamay.

Ngunit ng magdikit ang palad namin ay agad ko siyang tinulak.

"STOP!!! PLEASE STOP!!!"

Hindi ko maintindihan.

I can still hear their voices...

their screams.

The way they laugh at me...

Parang naging maayos lang ako ng turukan ako ni mommy ng pampatulog.

Kinabukasan.

Punong-puno ng pag aalala ang muka ni Mommy at Daddy habang pinapanood ako habang kinakain ko ang pagkain na ihinanda ni daddy.

"Anak , do you wan't to talk to a psychiatrist??" Tanong ni Daddy na may bahid parin ng pag aalala.

"No , dad... And besides why should i???"

Kagaya ng ginagawa ko sa tuwing mananaginip ako ay nagpapanggap akong walang naalala kinabukasan. In this way , i know that they will stop asking me some question.

Mabuti na lang at hindi narinig nila Solar at Saturn.

Ayokong malaman ng mga kapatid ko itong suliranin na hinaharap ko.
Ayokong malaman pa nila , ang totoong nakaraan ko...

Ngayon ang araw na babalik ako sa skwela. Hapon ko napagdesusyunan na bumalik dahil sa sobrang lakas ng pampatulog na binigay ni mommy ay late na ako nagising.

"Anak , naayos na nga pala yung motor mo. Pero hindi mo muna gagamitin yun"

I glared at my dad.

"Stop glaring at me Mavis. Hindi muna kita papayagang mag motor because from now on ako na ang maghahatid at susundo sayo."

"Eh , bakit hindi na lang po ako ako sumabay kila Saturn?"

"Mavis , please. Gawin mo na lang ang gusto ng daddy mo" Mom said.

Hindi ko sila maintindihan??!
Bakit nila ako trinatrato na parang bata?!

"I'm not a kid anymore..."

"Mavis , please. Wag ka na lang sumuway..."

"Dad i'm already 21 , but you're still treating me like a 12 year old kid" I hissed.

"Okay , okay... Sasabay kana lang kila Saturn. Pero please anak. Wag kanang gumawa ng gulo."

"I won't , and i promise you that it won't happend again"