CEO's Boss (4th Gen #3)

Chapter 40

A/N: Additional two chapters for celebrating 6k followers😘1/2. Nakihotspot talaga aq hahaha

"Do I know you?"

Napalunok siya at umiwas ng tingin sa tanonh nito. Pinulot niya ang cellphone niya at tumayo.

Lumapit siya sa lalaki kanina at inagaw ang band-aid na hawak nito.

Bakit wala 'tong alcohol saka bandage?! Baka mapano ang binata! Dadalhin ba niya ito sa doktor? Pero malayo naman sigurp nag gasgas sa bituka? Pero kahit na!

Muli siyang lumapit kay Dence at kinuha ang kamay nito.

Napalunok siya ng maramdaman ang balat ng binata. Amoy na amoy niya ang panlalaking pabango nito na paboritong-paborito niya.

He's real. He's really here.

Nilagyan niya ng band-aid ang sugat nito pagkatapos hipan.

"Do you know me, Miss?" Masungit na tanong nito.

Hindi siya sumagot at hinila patayo ang binata. Sumunod naman ito.

"Okay ka lang ba? May iba pa bang masakit sa 'yo? Ito lang ba ang may gasgas?" Tukoy niya sa kamay nitong hawak niya.

Dence brow furrowed and immediately pull his hand away.

"Why do you care?" Inis na tanong nito sa kanya na nagpaawang ng labi niya.

Tinayo nito ang natumbang motor at sumakay doon. Muli nitong sinuot ang helmet at akmang aalis ng pigilan niya.

"Sandali!" She held his arm to stop him. Napatingin doon ang binata.

"What?"

"I--uhm...C-can we talk?" Subok niya kahit nauutal siya.

Binawi ng binata ang braso nito na nagpagulat sa kanya.

"I don't talk to stranger." And with that he left.

Napaawang ang labi niya habang nakatayo doon. Kung hindi lang dahil sa pagserbato ng kotse na paparaying sa direksyon niya ay hindi siya makakaalis sa kinatatayuan niya. Wala na rin ang nakabungguan ni Dence.

She sighed and hurriedly went back to her car. Dali-dali niyang pinaandar iyon at imbes na tahakin ang daan papunta sa opisina ng Daddy niya ay agad siyang tumungo papuntang ChanSea.

Tito Chance understand why she didn't go back working on ChanSea. Nang bumisita ito minsan ay sinabi niyang hindi pa niya kayang magtrabaho doon dahil maaalala lang niya ang binata.

Tinigil niya ang kotse sa harap ng ChanSea. Nakita niya rin ang motor ng binata kaya nagmamadali siya sa pagtakbo kahit na nakaheels siya.

"Ma'am, welcome back!" Maligayang bati ng guard.

Ngumiti pang siya at kumaway saka nagmamadaling pumasok ng elevator.

Her heart is racing so hard. Pakiramdam niya ay bigla siyang nabuhay sa ikalawang pagkakataon.

Nang bumukas ang elevator ay nagmamadaling tinahak niya ang opisina ng binata.

It's still the same just like how they left it. Walang nagbago pero may kulang, ang ala-ala ng binata.

"Are you going to handle ChanSea or DenLi?" Narinig niyang tanong ni Tito Chance.

Naghintay siya sa isasagot ng binata.

"I will be working here for the meantime. I remember that I used to work here than my own company." Sagot ng binata

"Don't you still remember your secretary?" Tanong ni Tito Chance na ikinakaba niya.

"I don't get why are you so eager for me to remember my secretary. Is she that special?" Bagot na sagot ni Dence sa ama.

Her heart ached on that. Pero hindi...hindi siya papatalo.

Pumasok siya ng walang paalam na ikinalingon ng dalawa. Dence was standing while his father was sitting on the swivel chair.

"I'm sorry. I'm kinda late, Mr. Benjamin." Bati niya kay Tito Chance.

"It's fine, Kenz." Sagot ni Tito Chance na halatang nagulat sa ginawa niya pero sumakay na rin.

Kumunot ang noo ni Dence.

"Don't tell me, you're that forgotten secretary?" Taas-kilay na tanong sa kanya ni Dence.

She smirked and extender her hand.

"Yes, tho I don't deserve to be forgotten but anyways...I'm Kenzie but you can call me sugarplum."

Naubo si Tito Chance at napatayo. Halatang pinipigilan nitong matawa.

Dence brows furrowed and stared at her hand, seems like don't have a plan to do handshaking.

Nangangalay na siya, punyeta.

"You don't look like a sugarplum." Anito habang sinuyod ang kabuohan niya.

Napairap siya. Literal pa rin ito, jusko.

"Ano, tatanggapin mo ba ang kamay ko o isasampal ko 'to sa 'yo?" Nakangiting banta niya sa binata.

Dence seems oblivious to immediately accept her hand but still his brows can't be separated.

"Dad! Are you sure she's my secretary?" Bagot na tanong ni Dence at halatang gustong bawiin na ang kamay pero hinihigpitan niya ng kapit.

Natatawang naglakad paalis si Tito Chance.

"Why don't you ask her? She could answer you the whole day." Nakangising sagot ni Tito Chance saka tuluyan ng lumabas.

Nakasimangot na bumaling sa kanya si Dence.

"Can you let go of me?" Inis na tanong nito tukoy sa kamay nitong hawak niya.

Ngumisi siya.

"I'll never let you go, buttercup."

Dence look at her like she was an alien.

Napairap siya at binitawan ang kamay nito.

"Magtatrabaho na tayo, Sir?" Tanong niya sa binata.

Naglakad ito papuntang swivel chair at naupo doon.

"What do you think? That's our job here, to work." Masungit na sagot nito.

Napasimangot siya. Sarap pokpokin sa ulo.

"Bring me all the data from year ago. If you didn't know I lost my memory from last year up to now. And they're insisting that I forgot about you, too."

Napanguso siya at tumango sa sinabi nito.

"Yes. Kaya kung ako sa 'yo, Sir. Maging mabait ka sa akin kahit hindi mo p ako naaalala. Kapag nakaalala ka at simasaktan mo ako ngayon, ikaw rin baka iiyak ka."

Dence scoffed.

"As if. And kindly please stop talking to me like I'm not the CEO? I'm the CEO and you..."

are the CEO's boss---

"..are my secretary."

Triple kill!

Tumikhim siya at ngumiti sa binata.

"Duly noted, boss." Pagdidiin niya sa tawag niya rito.

Tinalikuran niya ang binata at napairap.

Kapag ikaw talaga nakaalala, who you ka sa 'kin! Chos.

Hinanda na niya ang lahat ng kakailanganin ng binata. Kahit matagal siyang hindi nakabalik ay mas matagal pa rin ang kanyang pananatili kaya pamilyar pa rin siya kung saan nakalagay.

"Boss, here's what you need and here's what you want." Aniya at nilapag ang nakafolder na papeles at isang pulang folder.

"What's this?" Kunot-noong tanong nito sa pulang folder.

Ngumisi siya at nilahad sa binata.

"Our kissing contract, boss."