CEO's Boss (4th Gen #3)

Chapter 38

"H-how?" Hindi makapaniwalang tanong niya na tila nabagsakan siya ng buong mundo.

"He gain back his consciousness after a day sleeping because of Tito Spade's antidote. But as we tried asking him what happen, naguguluhan lang siya. Ang naalala lang niya ay 'yung nagbirthday siya ng 29, we check on the timeline and that time, wala ka pa. You're already working on ChanSea as a janitor pero sa ala-ala niya ay hindi ka pa niya nakilala dahil ng tinanong namin kung sino ang secretary niya ay si Van ang sinagot niya. And he said that...he doesn't know anyone named Camckemzie."

"N-no..." She sobbed and covered her mouth using her palm to stop herself from sobbing hard.

"We tried asking him about you but his head hurts that unfortunately leas him to be unconscious and critical. That's why they fly him to US now. Hindi pa rin natin alam ang mangyayari sa kanya. His brain forget about you and we could only pray that his heart recognizes you..."

Her heart ached on that. Napahagulhol siya sa narinig.

Everything happens is so unexpected. Sobrang bilis ng pangyayari at hindi niya halos masundan. Sa sobrang bilis ay hindi siya makapaniwala na totoo. Pakiramdam niya nasa opisina lang si Dence nagtatrabaho.

"M-maaalala niya pa ba ako?"

Homer stared at her before sighing.

"It's half-half. There's 50 percent he can and the other 50...he probably can't."

"N-no! Hindi pwede! This is just a prank, right? S-sabihin mo, Homer!" Humagulhol siya at pumalag. Akamng tatayo siya sa kama ng pigilan siya ng binata.

"Kenz, you need to rest." Pigil sa kanya nito.

"No! Papuntahin mo rito si Dence...Please? Sige na." She sobbed the the door abruptly open.

"What happen?" Cinco asked as he first enter the room followed by tye other Benjamins.

"Let me go, Homer! I need to see Dence!" Humagulhol siya ng tumulong na rin ang ibang lalaki sa pagpigil sa kanya.

They were careful and worried. Hanggang sa mariing pinigil ni Tres ang braso niya at hindi na siya nakaangal ng turukan siya ni Homer ng pampatulog.

"T-thank you..." Nausal niya.

Dahil alam niyang sa pagtulong niya, makakapiling niya ang binata...kahit sa panaginil lamang.

"KENZ, anak..."

Nanatili lang siyang nakatingin sa kawalan habang nakahiga sa kanyang silid.

She felt drained. Tatlong araw na rin siyang ganito simula 'nung makalabas siya ng hospital. The Benjamins visited her but she have no energy to talk and they understand. Hindi rin ito nagpapigil sa pagpadala sa kanya ng mga prutas at kung ano.

"Kain na tayo?" Marahang tanong ng ina niya ng humiga ito sa tabi niya at niyakap siya.

Tumulo ang luha sa kanyang mata.

"Busog ako, Ma." Mahinang sagot niya.

"Gutom ka, anak." Sabi ng Mama niya.

Umiling siya at pinahid ang kanyang luha.

"Magpapahinga na muna ako, Ma."

Her mother sighed.

"Buong-araw ka ng nagpapahinga, anak. Nabawasan ang timbang mo, sige ka baka lumiit ang dede mo, malulungkot si...."

Mapait siyang ngumiti at pinahid na naman ang bagong tulo na luha.

"Nasaan na ba ang pagkain, Ma? Hindi siya pwedeng malungkot." Mahinang sabi niya.