Benny Watts-The Queens Gambit

Γράμμα από την Μπεθ

Benny's POV
Το πρωί ξύπνησα γύρω στις 8:30 παίζει να ήταν η πρώτη φορά που ξύπνησα τέτοια ώρα και η Έλενα ήταν ξαπλωμένη πανω μου και κοιμόταν τόσο γλυκά καθόμουν και την κοίταζα μερικά λεπτά και μετά απλά προσπάθησα να φύγω από το κρεβάτι χωρίς να την ξυπνήσω και τα κατάφερα βγήκα στο σαλόνι και πήγα στην κουζίνα και έφτιαξα έναν καφέ για εμένα και την Έλενα και ένα μικρό πρωινό αύριο έχουμε επέτειο και απλά θέλω το παίξω πόλυ ότι δεν θυμάμαι τίποτα αλλά ταυτόχρονα αγχώνομαι και όλας, όταν πήγαμε με την Κλιο να πάρουμε δώρο στην Έλενα πίστευα ότι τίποτα δεν θα είναι αρκετό για αυτήν μέχρι που βρήκα το τέλειο κολιέ για μένα τουλάχιστον και πιστεύω ότι θα ταιριάζει τέλεια στον λαιμό της είναι ασημένιο και έχει μια καρδούλα πάνω με διαμάντι και είναι μικρή και διακριτική κάτι που ταιριάζει στην Έλενα μετά από λίγη ώρα την είδα να βγαίνει από το δωμάτιο με μια μπλούζα μου και από κάτω δεν φορούσε κάτι και είχε τα μαλλιά της κάτω λυτά παραξενεύτηκα «καλημερα» είπε και ήρθε και με φίλησε «απο που και ως που τα μαλλιά σου τα έχεις κάτω?»την ρώτησα «εεε είπα να κάνω την αλλαγή»ειπε και ήπιε μια γουλια από τον δικό μου καφέ αλλά ξινισε το πρόσωπο της επειδή τον πίνω σκέτο και γέλασα με αυτήν της την αντίδραση «ιου τώρα ξύπνησα για τα καλά»ειπε «εκει είναι ο δικός σου»ειπα και έκατσα στην καρέκλα απέναντι της και πήρε ένα κρουασανακι και έφαγε « Μπένι?»μου είπε «ελα μωράκι μου» είπα ενώ κοιτούσα ένα περιοδικο σχετικά με το σκάκι και δίπλα ακριβώς είχα την σκακιέρα «θυμασαι τι είναι αύριο?» είπε και φυσικά και θυμάμαι αλλά πρέπει να το παίξω ανήξερος «οχι είναι κάτι σημαντικό?»την ρώτησα «οχι τίποτα το σπουδαίο»ειπε και έκατσε οκλαδόν στην καρέκλα και συνέχισε να τρώει ένιωθα λίγο άσχημα που κάνω πως το ξέχασα αλλά είναι για το καλό της «ποιο άνοιγμα θα παίξεις στο κλειστό τις Ιταλίας?» με ρώτησε «το σκέφτομαι για σικελικό αλλά μπορεί και το Γκαμπί της βασίλισσας θα δω το σκέφτομαι ακόμα»ειπα και κοιτούσα την σκακιέρα και δοκίμαζα διάφορες τεχνικές και η Έλενα με κοιτούσε και παρατήρησα για πρώτη φορά μια χρυσή αλυσίδα που φορούσε στον αριστερό καρπό της «η αλυσίδα που φοράς πρώτη φορά σε βλεπω να την φοράς» είπα και κοίταξε το χέρι της «ειναι του μπαμπά μου δεν την φορούσα όταν με γνώρισες γτ την είχα πάει για να μου την φτιάξουν μετά και στην Οκλαχόμα την φορά και στο LA» είπε και έπιασα τον καρπό της να την δω «ειναι πολύ όμορφη»της είπα «ειχε γούστο ο μπαμπάς μου»ειπε και χαμογέλασε αυθόρμητα σαν να σκέφτηκε διάφορες στιγμές με τον μπαμπά της «μιλα μου για αυτόν πες μου κάτι» της είπα «σαν τι?» είπε «οτιδήποτε» είπα «ωραια ήταν ψηλός μαύρα μαλλιά και πάντα είχε μούσι του άρεζε να έχει μούσι ααμμ ασχολούταν με τα μηχανάκια αρκετά τα λάτρευε και χάρις σε αυτόν ξέρω να οδηγάω μηχανάκι, του αρεζαν οι καταδύσεις,το κυνήγι είχε μεγάλο ενδιαφέρον για τα πτηνά είχε πολλά και διάφορα είδη πουλιών ανά τακτά χρονικά διαστήματα σπίτι, δεν μου έλεγε σχεδόν ποτέ ότι με αγαπάει αλλά μου το έδειχνε με τον τρόπο του. Ήταν απλά ο καλύτερος πίστευε πολύ σε εμένα»ειπε «μοιαζετε καθόλου?» την ρώτησα «μμ ελάχιστα πιο πολύ μοιάζει στην αδερφή μου» είπε μπουκωμενη «εχεις αδερφή? Και οδηγάς μηχανάκι?» την ρώτησα «ναι αλλά έχω να την δω από τα 15 μου και ναι οδηγάω εύκολο είναι» είπε «πως λένε την αδερφή σου?» την ρώτησα και πλέον είχα παρατήσει την σκακιέρα και κοιτούσα προσηλωμένος την Έλενα «Οφιλια» είπε «θα ήθελα πολύ να την γνωρίσω» είπα «δεν την πολύ θυμαμαι αλλά ξέρω πως έφυγε γιατι δεν άντεχε άλλο»ειπε «οπως και εσύ?!»την ρώτησα «ναι κάπως έτσι» είπε «παμε μια βόλτα?» την ρώτησα «τι τώρα?» είπε «ναι» είπα και πήγε μέσα να αλλάξει και έβαλε ένα τζιν σε μαύρο χρώμα και μια άσπρη μπλούζα ασπρόμαυρη μακρυά και εγώ απλά έβαλα μια μπλούζα γτ ήδη φορούσα τζιν και βγηκαμε από το σπίτι μου χερακι-χερακι και περπατούσαμε προς το αυτοκίνητο μου και πετύχαμε μια κοπέλα σχετικά γνώριμη και δεν ήταν άλλη από την Νίκη «Μπενι μου» είπε και η Έλενα την κοίταξε με ένα υφακι σαν να ήθελα να της επιτεθεί» «δεν είμαι σου και κρατά αποστάσεις» είπα και τράβηξα την Έλενα λίγο πίσω μου« ποια είναι αυτή και την κρατάς και από το χέρι?» ρώτησε και η Έλενα κρατούσε ακόμα την ψυχραιμία της «η κοπέλα μου!»ειπα και με κοίταξε περίεργα «νομιζα πως είχαμε κάτι εμείς οι δυο» είπε η Νίκη «στο νομίζω θα μεινεις» είπε η Έλενα «τι είπες εσύ?»ειπε η Νίκη «να σε ρωτήσω κάτι γλυκιά μου»ειπε η Έλενα και βγήκε μπροστά «σου έχει μάθει κανένας να έχεις τρόπους ή δεν σου το έμαθαν? Γιατί από ότι φαίνεται δεν σου έμαθαν να έχεις τρόπους» είπε η Έλενα και πήγε να απαντήσει η Νίκη και η Έλενα σήκωσε το χέρι της κάνοντας της νόημα να μην μιλήσει «δεν τελείωσα! Πρώτα από όλα σου συνιστώ να πας σε κάποιον ψυχολόγο δεύτερον θα σου συνιστούσα να μείνεις μακριά και από εμένα και από τον Μπένι γιατί αλλιώς θα κάνω μήνυση για παρενόχληση και συκωφαντια! Ξέρεις τι είναι αυτά γλυκια μου?» ρώτησε η Έλενα και η νίκη έκανε νόημα πως δεν ξέρει «παρενοχληση είναι αυτό που τον παίρνεις τηλέφωνο και τον παρακολουθείς και εισβάλεις στην προσωπική του ζωή και συκωφαντια είναι όταν λες ψέματα πως τα έχετε πως έγινε κάτι μεταξύ σας αυτό το πολύ πολύ να φας γύρω στα δύο χρόνια φυλάκιση και πρόστιμο»ειπε η Έλενα και ένιωθα πολύ γαμάτα που έχω μια κοπέλα που είναι δικηγόρος και φυσικά που είναι η Έλενα,η Νίκη απλά δεν είπα κάτι και έφυγε «ουαου μωρό μου τι ήταν αυτό?» την ρώτησα «ο διάβολος που λέει ο Λόγκαν πως έχω» είπε και γέλασε και πήγαμε στο αμάξι για να πάμε την βόλτα μας και πήγαμε σε ένα μικρό καφέ που μου αρέσει να πηγαίνω και είχαμε πάει και με την Μπεθ μια φορά, μπήκαμε μέσα καθίσαμε σε ένα τραπέζι και παραγγείλαμε εγω έναν καφέ και η Έλενα ένα μιλκσεικ βανίλια και ένα κέικ σοκολάτα δεν ήξερα τι της αρέσει σε αυτόν τον συνδιασμό αλλά δεν το σχολίασα αρχίσαμε να παίζουμε σκάκι λεκτικά «το έχεις πολύ με το λεκτικό σκάκι» της είπα «ναι έπαιζα αρκετά με τον παππού μου και πιο παλιά πριν παίξω κανονικά σε σκακιέρα έπαιζα στο μυαλό μου η καμιά φορά και σε χαρτιά ζωγράφιζα σκακιέρες και έγραφα τις κινήσεις» είπε και σκεφτηκα πόσο  δύσκολο θα της ήταν να μαθαίνει έτσι σκάκι «ηταν δύσκολο να για σένα να μάθεις σκάκι φαντάζομαι»της είπα «οχι καθόλου γιατι έτσι εξασκούσα την νοητική μου σκέψη και ήταν εύκολο σχετικά»ειπε και την κοιτούσα με ανοιχτό στόμα «στην αρχή δυσκολευόμουν να παίξω σκακι στην σκακιέρα έπρεπε πρώτα να παίξω τις κινήσεις στο μυαλό μου και μετά στην σκακιέρα» είπε ξανά «ουαου» είπα, συνεχίσαμε γενικά να μιλάμε για το σκάκι και την ζωή της έμαθα τοσα πράγματα για αυτήν όπως το ότι αφού είχε το ατύχημα άρχισε να καπνίζει αλλά το σταμάτησε όπως τον τσακωμό της με τον Λόγκαν που αυτό τους ένωσε πιο πολύ,το πως ξέρει να παίζει πιάνο να μιλάει γαλλικά,γερμανικα και λίγα ιταλικά, γενικά έμαθα ακόμα περισσότερα πράγματα για την Έλενα.
Elena's POV
Ήμαστε αρκετή ώρα στο καφέ και μιλούσαμε πιο πολύ για μένα γιατί ο Μπένι ήθελα να μαθει πιο πολλά για μένα γιατί γενικά είμαι κλειστή σαν χαρακτήρας και δεν του αρέσει όπως λέει  «ωραια πες μου κάτι στα γερμανικά»ειπε ο Μπένι «σαν τι?» τον ρώτησα «κατι σχετικά με εμενα»ειπε «Ich bin in dich verliebt» του είπα «και τι σημαίνει αυτό?» με ρώτησε και χαμογέλασα «ειμαι ερωτευμένη μαζί σου»ειπα και με φίλησε «και εγώ είμαι ερωτευμένος μαζί σου αρκετά ερωτευμένος» είπε και τον ξανά φίλησα. Μετά από αρκετη ώρα ξεκινήσαμε να γυρίσουμε σπίτι «θα οδηγήσεις?» με ρώτησε «αααμ όχι,όχι με τίποτα» του είπα «γιατι έτσι?» με ρώτησε «δεν θέλω να οδηγάω φοβάμαι»ειπα «ξερεις να οδηγείς μηχανάκι και φοβάσαι να οδηγήσεις αυτοκίνητο» είπε «ειναι μεγάλη ιστορία»ειπα «ωραια θα μου την πεις σπίτι» είπε και σκέφτηκα πως να του την πω είναι μια ιστορία που δεν λέω ποτέ γιατί παραλίγο να μου κοστίσει πολλά, στην διαδρομή δεν μιλούσαμε και όταν φτάσαμε σπίτι έβγαλε το καπέλο του και έκατσε στον καναπέ «πες μου»ειπε και έβαλα τα χέρια μου στις πίσω τσέπες του τζιν και σκεφτόμουν πως να του την πω χωρίς να με πιάσουν τα κλάματα «το αυτοκίνητο που έχω στο Λος Άντζελες ήταν του Λόγκαν »ειπα «ωραια και?» είπε «και είχα δίπλωμα και εγώ και ο Λόγκαν μαζί το βγάλαμε αλλά ο Λόγκαν οδηγούσε περισσοτερο από εμένα και πριν 3-4 χρόνια είχαμε πάει σε ένα μπαρ μεγάλη παρέα και γιορτάζαμε τα γενέθλια του Λόγκαν και είχαμε πιεί αρκετά εγώ σαν κλασσική "σπασίκλα"είχα πιει λιγότερο και έπρεπε να γυρίσουμε σπίτι εγώ και ο Λόγκαν»ειπα και ένιωθα το στόμα μου να στεγνωνει και τον λαιμό μου να τσουζι και έκατσα στην άκρη του τραπεζιού «μπηκαμε στο αυτοκίνητο και ξεκινήσαμε ειμασταν γύρω στα 45 λεπτά μακρυά από το σπίτι μου και οδηγούσα πολύ προσεκτικά δεν έτρεχα πολύ το όριο ήταν 110 χιλιόμετρα εγώ πήγαινα με 115-120 δεν θυμάμαι τι έγινε αλλά θυμάμαι πως ένα αυτοκίνητο έχασε τον έλεγχο και έπεσε πάνω μας το αυτοκίνητο αναποδογύρισε πέσαμε σε ένα χαντάκι και θυμάμαι να σηκώνομαι από το έδαφος και να ζαλίζομαι έπιασα το κεφάλι μου πίσω και είχα ματώσει και όταν βρήκα τον Λόγκαν ήταν σε χαλιά κατάσταση είχε χτυπήσει άσχημα το γόνατο του είχε σπάσει τα πλευρά του και προσπαθούσα να τον ξύπνησω αλλά δεν ξυπνούσε» είπα και κρατούσα κάθε δάκρυ που είχα αλλά δεν άντεξα ο Μπένι με κοιτούσε έντρομος και ήρθε κοντά μου «χει δεν φταις εσύ εκείνος έφταιγε όχι εσείς» είπε «δεν είναι αυτό»ειπα και πλέον έκλαιγα «ηταν ότι όταν μπήκαμε στο αυτοκίνητο ο Λόγκαν μου είπε θα με προσέχεις έτσι?και του είπα ναι ήταν σε κόμμα για 53 μέρες,ήμουν 53 μέρες στο νοσοκομείο και έριχνα το φταίξιμο σε εμένα γτ του είπα πως θα τον προσέχω και τρακαραμε και παραλίγο να τον χάσω »ειπα και πλέον έκλαιγα και με πήρε αγκαλιά «για αυτό φοβάμαι να οδηγήσω για να μην χρειαστεί να το ξανά περάσω αυτό» είπα και χώθηκα στην αγκαλιά του Μπένι και με κρατουσε σφιχτά εκεί και προσπαθούσε να με ηρεμήσει και με έπιασε και με έβαλε να τον κοιτάξω «ολα είναι καλά πριγκίπισσα μου όλα καλά πάει πέρασε φυσικά και δεν σου λέω πάμε να οδηγήσεις τώρα γιατι σιγά το πράγμα αλλά σιγά σιγά θα ξανά οδηγήσεις και θα σε βοηθήσω εγώ σε αυτό»ειπε και με φίλησε στο μέτωπο «σε ευχαριστώ»του είπα «για πιο?»με ρώτησε «που εισαι μαζί μου και που ανέχεσαι όλα τα κόμπλεξ μου»ειπα και σκούπισα ένα ακόμα δάκρυα «εισαι χαζό δεν τα ανέχομαι τα κόμπλεξ σου ούτε τίποτα τα αγαπάω γιατι αυτά είναι που σε έκαναν αυτήν που είσαι»ειπε και με αγκάλιασε ξανά και με έπιασε από τους γλουτούς και με έβαλε να κάτσω πάνω στο τραπέζι και αρχίσαμε να φίλιομασταν φυσικά ήξερα πως θα καταλήξει αυτό, ενώ φίλιομασταν με έπιασε παλι από τους γλουτούς και με πηγε μέσα στο δωμάτιο έβγαλα την μπλούζα μου και έβγαλε και την μπλούζα του και εκείνη την στιγμή χτύπησε το κουδούνι της πόρτας «γαμωτο»ψιθυρισε ο Μπένι και βγήκε από το δωμάτιο εγώ έβαλα την μπλούζα του και βγήκα έξω «Μπενι έχω να σου πω»ειπε η Κλιο καθώς έμπαινε στο σπίτι «τωρα βρήκες να μου πεις?» είπε ο Μπένι «ναι γιατί αφορά εσένα» είπε και αγχώθηκα λίγο «γεια σου Έλενα»ειπε η Κλιο και ήρθε με αγκάλιασε «γεια σου Κλιο» είπα «θα μου πεις τι είναι το τόσο σημαντικό?!» είπε ο Μπένι «ηρθε ένα γράμμα από τον Ταουνς αλλά δεν είναι γραμμένο από τον Ταουνς και είναι για εσένα»ειπε η Κλιο και μπερδεύτηκα και φάνηκε στο πρόσωπο του Μπένι η έκπληξη «και από ποιον είναι?» ρώτησε και η Κλιο έβγαλε από την τσάντα της μια ασημένια αλυσίδα και το γράμμα ο Μπένι τα πήρε και άρχισε να δαγκώνει από μέσα τα χειλη του σαν να κρατιόταν να μην κλάψει δεν πήγα κοντά δεν ήθελα να τον κάνω να σκεφτεί εμένα αλλά να σκεφτεί αυτό που έχει στα χέρια του «γιατι τώρα?» ρώτησε «δεν ξέρω ο Ταουνς από όταν έγινε ότι έγινε δεν ξανά πήγε στο σπίτι λογικά δεν το παρατήρησε τότε και το είδε τώρα που πήγε»ειπε η Κλιο και κατάλαβα πως πλέον μιλούσαν για την Μπεθ «χμμ γράμμα από την Μπεθ μετά από 6 μήνες που έφυγε»ειπε ο Μπένι «Ελενα θες να πάμε μια βόλτα?» με ρώτησε η Κλιο «ναι θα το ήθελα πολύ» είπα και πήγα προς το μέρος της αλλά πρώτα σταμάτησα δίπλα στον Μπένι για τον πάρω μια αγκαλιά και δεν πρόλαβα κάν με πήρε ήδη εκείνος αγκαλιά και του έδωσα ένα φιλί στο μάγουλο «θα τα πούμε σε λίγο έτσι?» του είπα «ναι» είπε και βγήκαμε από το σπίτι με την Κλιο «συγγνωμη για αυτό αλλά ήταν κάτι που...»«καταλαβαινω και εγώ θα ήθελα να έχω ένα γράμμα από τον μπαμπά μου ακόμα και μετά από τόσα χρόνια»ειπα «απλα φοβάμαι πως θα τον ρίξει λίγο και βλακεία μου έπρεπε να περιμενω να περάσει η επέτειος σας και μετά»ειπε η Κλιο και την κοίταξα οπότε δεν το έχει ξεχάσει ο Μπένι «η επέτειος μας? Που το ξέρεις ότι έχουμε επέτειο?»την ρώτησα «Γαμωτο δεν έπρεπε να το πω» είπε «οποτε δεν το έχει ξεχάσει?» την ρώτησα «οχι ανυπομονεί για αυτό Έλενα και φυσικά προσπαθεί να κάνει πως το έχει ξεχάσει για να είναι ακόμα πιο ωραίο αυτό που έχει ετοιμάσει» είπε,οπότε και έχει ετοιμάσει κάτι! Άρχισα να χαμογελάω σαν χαζό «ουτε αυτό έπρεπε να το πω»ειπε και την αγκάλιασα.