Benny Watts-The Queens Gambit

Λογκαν Ταιλερ

Flashback πριν 10 χρόνια
«Ποτέ είναι η παράσταση?» Ρώτησα στην Έλενα «αύριο στις 7 και έχω σόλο έχω αγχωθεί βέβαια αλλά ξέρω πως θα πάει καλά και ελπίζω να καταφέρω να κάνω την τριπλή στον αέρα αν και είναι δύσκολη αλλά πρέπει να την κάνω για να βγει καλύτερο το σόλο και» «Έλενα πάλι φλυαρεις από το Άγχος ηρέμησε όλα θα πάνε καλά» της είπα αφού την διέκοψα «ναι όλα πάνε καλά» είπε και πήγαμε στην κουζίνα και ο παππούς της έπαιζε σκάκι «καλησπερα σας» είπα στον παππου της «καλησπερα Λογκαν» είπε και η Έλενα κοίταζε την σκακιέρα «την έχεις μάθει απέξω έτσι» τη ρώτησα «ξέρω να παίζω μέσα στο μυαλό μου σκέφτομαι μέχρι και τι πιθανές κινήσεις μπορεί να κάνει και πολλές φορές νιώθω πως διαβάζει την σκέψη μου και κάνει τις κινήσεις που λέω» είπε και πήρε το τσάι της και πήγαμε έξω στον κήπο της οικογένειας Μαηκελσον και καθίσαμε πάνω στην καστανιά του κήπου τους «λοιπόν μικρή Χορευταρου τι θα κάνουμε τελικά πρέπει ξα διαλέξουμε σχολή για του χρόνου» είπα «σκεφτόμουν υπερβολικά πολύ την νομική δεν ξέρω που φαίνεται ωραίο επάγγελμα» είπε και το σκέφτηκα πιστεύω θα πήγαινε και σε εμένα «ναι ωραίο ακούγεται» είπα ο απογεματινος Καλοκαιρινός ήλιος στο Σιάτλ είναι Χαλαρωτικός «νομίζω πρέπει να φύγω αλλά θα τα πούμε αύριο» είπα και κατέβηκα από το δέντρο μας και κατέβασα και την Έλενα «ναι θα τα πούμε αύριο στην παράσταση» είπε και έτρεξε μέσα στο σπίτι και πήγα προς το σπίτι μου και ο μπαμπάς μου δεν ήταν εδώ,μου λείπει η μαμα μου είναι άδειο το σπίτι χωρίς εκείνη «Λογκαν» άκουσα τον μπαμπά μου να μπαίνει «γεια σου μπαμπά» είπα και τον βοήθησα να κάτσει μετά τον πόλεμο έχασε το ένα πόδι του και είναι δύσκολο το περπάτημα για εκείνον «μπορείς παιδί μου να μου φέρεις ένα ποτήρι νερό» μου ζήτησε «ναι βέβαια» είπα και του έφερα ένα «αύριο είναι η παράσταση της αρραβωνιαστικιάς σου» είπε και γέλασε «φίλη μου είναι μπαμπά,όχι αρραβωνιαστικιά δεν μπορώ καν να την σκεφτώ έτσι ιού» είπα και γελάσαμε «να πάμε άμα είναι,την έχω δει χορεύει πολύ ωραία,τουλάχιστον έχει τον χορό και Επικεντρώνεται αλλού»είπε ο μπαμπάς μου «ναι πάλι καλά» είπα και θυμήθηκα τι έγινε πριν έναν χρόνο ήταν φριχτό σε ένα μαγαζί εδώ πιο κάτω από εμάς είχε πάρει φωτιά και πέθανε πολλοίς κόσμος μέσα σε αυτόυς και η μαμα μου και ο μπαμπας της Έλενας ήταν πολύ Δεμένη με το μπαμπά της μετά από το ατύχημα άλλαξε λίγο λίγο και εγώ άλλαξα αλλά μπροστά της εμεινα το ίδιο χρειαζόμασταν ο ένας τον άλλον Και πάντα θα χρειαζόμασταν στον άλλον.
Ήταν η μέρα της παραστάσεις της Έλενας και είχαμε πάει όλοι μαζί το σόλο της ήταν το τελευταίο και ήρθε εκείνη η στιγμή το έχεις πολύ με τον χορό.
Elena's POV
Βγήκα στην σκηνή για το σόλο μου όταν η μουσική άρχισε τέλεσα τόσο όμορφα την χορογραφία μου και επρεπε να κάνω την τριπλή στον αέρα και την έκανα και προσγειώθηκα στην σκηνή ατσούμπαλα ένιωσα τον αστράγαλο μου να γλιστράει προς τα μέσα και έπεσα πονούσε αρκετά ο κύριος ήρθε κοντά μου και είδε τον αστράγαλο μου ο Λογκαν ήρθε κοντά μου «ποναει πολύ» είπα «έλα μωρε σιγά σε δυο εβδομάδες πάλι θα χοροπηδας σαν κατσίκι» είπε και γέλασα μέσα στο κλάμα μου χρειαζόμουν λίγο γέλιο πήγαμε στο νοσοκομείο και οι ακτινογραφίες έδειξαν σπάσιμο σε 3 σημεία και χρειαζόμουν χειρουργείο θα περνούσαν λάμα και βίδες για να μπορέσω να γίνω καλά «χειρουργείο,δεν κάνω χειρουργείο» είπα «Έλενα άμα δεν το κανείς δεν θα μπορέσεις κανείς ποτέ ξανά τίποτα»μου είπε ο Λογκαν « σε δυο εβδομαδες θα χοροπηδας σαν το κατσικι» είπα κοροϊδευτικά «εντάξει λαθος γνωμάτευση» είπε ο Λογκαν «φοβάμαι όχι» είπα «Έλενα πρεπει να το κανείς γλυκιά μου» είπε η μαμα μου «και ο πατέρας σου το ίδιο θα έλεγε» είπε και συμφώνησα ο Λογκαν με είχε αγκαλιά πριν με ετοιμάσουν «όλα πάνε καλά θα το δεις» μου είπε «φοβάμαι» είπα ξανά και με αγκάλιασε.
Την επόμενη μέρα
Δεν ένιωθα καθόλου τον αστράγαλο μου ούτε μπορούσα να κουνηθώ ο Λογκαν ήρθε με δέκα κόκκινα τριαντάφυλλα «αυτά για σένα πριγκίπισσα» είπε και τα έβαλε δίπλα ο γιατρός ήρθε μέσα «καλημέρα σου πως είσαι» είπε «δεν το νιώθω πολύ» είπα «ναι ξέρω,πρέπει να σου πω κάτι ο αστράγαλος σου έσπασε σε τρία διαφορετικά σημεία φυσικά θα κάνεις μήνες να περπατήσεις λόγο της λάμας και μετά όταν βγει πάλι θα είναι δύσκολο και θα θέλει εξάσκηση αυτό σημαινει...» «πως δεν θα χορέψω σύντομα» τον διέκοψα «όχι δεν θα μπορέσεις να χορέψεις ξανά όπως τώρα πάντα θα ποναει και άμα το Ριψοκινδύνευσεις να χορέψεις μπορεί να γίνει χειρότερα» είπε και ένιωθα έτοιμη να κλάψω «ότι χρειαστείς μπορείς να με φωνάξεις» είπε και έφυγε και άρχισα να βουρκώνω «εειιι πριγκίπισσα ηρέμησε» είπε ο Λογκαν και έκατσε μπροστά μου «ηρέμησε? Αυτό έχεις να πεις εδώ μου είπαν πως δεν θα ξανά χορέψω και το μόνο που λες είναι ηρέμησε?!» Είπα «δεν ξέρω τι άλλο να πω πάνω σε αυτό» είπε και με πήρε αγκαλιά καθώς έκλαιγα.
Μετά από δυο μέρες βγήκα και πήγα σπίτι ήμουν στην κουζίνα συνέχεια και παρατηρούσα τον παππου μου να παίζει σκάκι και ο μπαμπάς μου έπαιζε σκάκι αρκετά «ίππος μπλοκάρει αξιωματικό» είπα από μέσα μου και ο παππούς μου έκανε αυτήν την κίνηση που είπα και με κοιταξε «ο ίππος μπλόκαρει τον αξιωματικό για να μην κάνει σαχ στον βασιλιά» είπε «αλλά αυτό το ξέρεις ήδη μιας και σκέφτηκες αυτήν ακριβώς την κίνηση» είπε και ξαφνιάστηκα «αλλά δεν σκέφτηκες πως η βασίλισσα μπορεί να βγάλει τον ίππο και να αφήσει ανοιχτό το μέρος για τον αξιωματικό να κάνει σαχ και μετά ματ» είπε και κοίταξα από πίσω μου να δω άμα είναι ο θείος μου «μην κοιτας ο θείος σου έχει φυγει εδώ και ώρα σε εσένα μιλάω» είπε ξανά «τα κορίτσια δεν παίζουν σκάκι εσυ το έχεις πει» είπα «τα οποιαδήποτε κορίτσια δεν παίζουν σκάκι τα κορίτσια με μυαλό παίζουν» είπε και έφτιαξε τα πιόνια του και μου έκανε νόημα να πάω κοντά να παίξω «Έλενα» είπε ο Λογκαν «οοο συγγνώμη δεν ήθελα να σας διακόψω κυριε Μερφι» είπε ο Λογκαν «δεν πειράζει παιδί μου» είπε και πήγα στον Λογκαν.
Logan's POV
Έτρεξα στο σπίτι της Ελενας επρεπε να της το πω μπήκα μέσα «Έλενα» είπα και είδα τον παππου της που μιλούσε μαζί της «οοο συγγνώμη δεν ήθελε να σας διακόψω κυριε μερφι» είπα «δεν πειράζει παιδί μου» είπε και η Έλενα ήρθε σε εμένα και βγήκαμε
Έξω «έγινε κάτι τρομερό,έμαθα κάτι σχετικά με την φωτιά στο μαγαζί πέρσι» είπα «τι έμαθες?» Είπε «δεν ήταν ατύχημα η φωτιά Έλενα κάποιος την έβαλε το έμαθε σήμερα το πρωί ο μπαμπάς μου από τον σερίφη και δεν μου το είπε τον άκουσα που το είπε στο τηλέφωνο» είπα «γιατί να το κάνει κάποιος αυτό» είπε «δεν ξέρω αλλά στο υπόσχομαι θα μάθουμε είναι κοντά στο να μάθουν ποιος και γιατί» είπα «θέλω να μάθω σκάκι!» Είπε η Έλενα «με τίποτα όχι ο παππούς σου δεν αφήνει καμία γυναίκα από την οικογένεια σας να παίζει ούτε την μητέρα σου είχε μάθει» είπα «πριν έρθεις μου πρόσφερε την θέση για να παίξω μαζί του» είπε και με κοιταξε «ναι καλά» είπα «όχι όντως» είπε.
Πέρασε το καλοκαίρι και πήγαμε στο σχολείο και η Έλενα άρχισε να παιζει εκπληκτικά καλά σκάκι και άρχισε με την μητέρα της να έχει προβλήματα πολλά προβλήματα,κάναμε αιτήσεις για σχολές νομικής και μας δέχτηκαν και εμένα και την Έλενα σε μια στο λος Άντζελες και σε δυο εβδομάδες φεύγαμε για εκεί
«Μπαμπά με δέχτηκαν» είπα και έβλεπα το χαρτί «μπαμπά» ξανά είπα δεν μου απαντούσε και πήγα κοντά του δεν φαινόταν καλά δεν ανέπνεε εύκολα και πήρα τηλέφωνο στο νοσοκομείο ήρθαν και τον πήραν δεν ήταν καθόλου καλά πήγα και εγώ στο νοσοκομείο «μπορείτε να μου πείτε τι έγινε» είπα σε έναν γιατρο που πέρασε από μπροστά μου αλλά δεν μου έδωσε καν σημασια,ήταν η χειρότερη νύχτα της ζωής μου  κατά τις 2 το πρωί ήρθε ένας γιατρός «πείτε μου το έγινε» είπα «είστε ο γιος του?» Με ρώτησε «ναι ναι πείτε μου ότι έγινε» του είπα «υποστεί εγκεφαλικό σπάνιο στην ηλικία του αλλά γίνεται,ο εγκέφαλος του δεν λειτουργεί και έχει μηχανική υποστήριξη δεν νομίζουμε να τα καταφέρει» είπε και ένιωσα πιο μόνος από ποτέ στο κόσμο «λυπάμαι» είπε και έφυγε ένιωσα ανίκανος ένιωσα μόνος ένιωσα αβοήθητος μέχρι που είδα την Έλενα να έρχεται «Λογκαν» είπε και με αγκάλιασε «δεν θα τα καταφέρει Έλενα,έχει μηχανική υποστήριξη και ο εγκέφαλος του δεν λειτουργεί σωστά» είπα και άρχισα να κλαιω στην αγκαλιά της «νομίζω πρέπει να φύγουμε»είπε η Έλενα «μαλωσα με την μαμα μου άσχημα, δεν νομίζω πως μας κρατάει κάτι εδώ» είπε και συμφώνησα.
Αφού ο μπαμπάς μου δεν άντεξε και έγινε η κηδεία του μπαμπά μου μαζέψαμε τα πράγματα μου από το σπίτι και το  συμαζέψαμε στην αρχή σκέφτηκα να το πουλήσω αλλά η Έλενα μου άλλαξε γνώμη γιατί λέει εδώ έζησες και έχεις τόσος αναμνήσεις και πως δεν πρέπει να το πουλήσω,η Έλενα με την μαμα της μάλωσαν πολλές φορές και φυσικά μάζεψε και εκείνη τα πράγματα της και έμεινε σε εμένα μέχρι να φύγουμε και όταν ήρθε η μέρα να φύγουμε περασαμε από το σπίτι της για να χαιρετήσει τον παππου της «παππου» είπε και γύρισε και την αγκάλιασε «κορίτσι μου,που πας?» Την ρώτησε «φεύγω νωρίτερα από ότι πρέπει αλλά φεύγω δεν μπορώ άλλο εδώ θα σπουδάσω και ολας όποτε ευκαιρία είναι» του είπε «να παίζεις σκάκι και να μην ξεχάσεις τι σου έμαθα και όταν έρθω θα παίξουμε μαζί» είπε και της έδωσε την λευκή βασίλισσα από το ταμπλό «είσαι η μονη γυναίκα στην οικογένεια μου που έχει το μυαλό και την καρδιά να παίξεις και να κερδίσεις οποίον έχεις απέναντι σου» είπε της φίλησε το χέρι «σε ευχαριστώ παππου» είπε και τον αγκάλιασε «ο πατέρας σου θα ήταν περήφανος για εσένα και εσένα Λογκαν οι γονεις σου θα ήταν πολύ περήφανοι για σένα είσαι ένας άνδρας με μέλλον και θα γίνεις σπουδαίος να το θυμάσαι» μου είπε «θα το θυμάμαι κυριε Μερφι» του είπα και φύγαμε ξεκινούσαμε με την Έλενα μια νέα ζωή μακρυά από όλους και όλα εδώ πέρα θα ξεκινούσαμε κάτι καινούργιο σε μια νέα πόλη και είχαμε ο ένας τον άλλον και αυτό μας αρκούσε, όταν φτάσαμε στο λος Άντζελες απλά πάθαμε πλάκα «ουαου είναι ωραία πόλη» είπε η Έλενα «ναι είναι» είπα και πήγαμε σε ένα μικρό μοτέλ να μείνουμε «ένα δωμάτιο για δυο άτομα» είπα «με διπλό κρεβάτι να φανταστώ» είπε ο ρεσεψιονίστ «όχι μόνα» είπε η Έλενα και μας έδωσε το κλειδί και πήγαμε πάνω «μια εβδομάδα και μετά θα μείνουμε στην σχολή» είπε η Έλενα και ξάπλωσα στο κρεβάτι «ακόμα δεν μπορώ να πιστεύω πως είμαι μόνος» είπα «δεν είσαι μόνος,μπορεί οι γονείς σου να φύγαμε αλλά και εγώ είμαι οικογένεια σου τουλάχιστον εγώ έτσι σε νιώθω οικογένεια μου σε νιώθω σαν αδερφό μου» είπε «και εγώ σε νιώθω σαν αδερφή μου» είπα και πιαστηκαμε χέρι χέρι «όποτε πλέον μένουνε στο λος Άντζελες, θα γίνουμε δικηγόροι και εσυ θα παίζεις σκάκι?!» Είπα και η Έλενα με κοιταξε «ναι... κατά κάποιον τρόπο μεγαλώσαμε» είπε «μεγαλώσαμε,ακόμα θυμάμαι όταν ερχόμουν σπίτι σου και σε έπαιρνα για να πάμε να πάρουμε παγωτό όταν ήμασταν μικρά» είπα «ή όταν βγαίναμε με τα ποδήλατα γιατί μου αρεζε ο Μαηκελ και ήθελα να με προσέξει» είπε και γελάσαμε «αυτό ήταν το χειρότερο» είπα και γελάσαμε,είμαστε απλά παιδιά όμως πλέον μαθαίνουμε πως είναι η ζωή και χαιρομαι που έχω την Έλενα μαζί μου γιατί ξέρω πως ότι και να γινει θα είναι δίπλα μου και ξέρω πως ακόμα και αν μαλώσουμε πάντα θα είμαστε εκεί ο ένας για τον άλλον γιατί είμαστε οικογένεια,οικογένεια όχι εξαιματος αλλά οικογένεια από καρδιάς και η Έλενα είναι η καλύτερη οικογένεια που θα μπορούσα να έχω μετά από όλα αυτά.