Το ματ των ανόητων

Φαντάσματα

Κρύος ιδρώτας με έλουζε στον ύπνο μου μα εγώ βυθισμένη σε κενό, με αισθήσεις παραδομένες ένιωσα το άγγιγμα ζεστό. Πολύ ζεστό. Όχι οικείο. Η φωνή εκείνη. Είχα καιρό να την ακούσω. Δεν μου έλειψε.

Το χέρι χαϊδεύει τα μαλλιά μου. Ένας μικρός πόνος. Θέλει να με πονέσει ή με χαιδεύει; Προσπαθώ να ξεχωρίσω τον ύπνο από την πραγματικότητα όταν ακούγοντας την ξυπνάω.

- Αγάπη μου. Ήρθε η ώρα να ξυπνήσεις.
Τα μάτια μου πρώτα στην μητέρα.. στην πεθερά μου δηλαδή, που στέκεται στην πόρτα και ύστερα βλέπω και εκείνη. Καταλαβαίνω πως όντως αυτή τη φωνή δεν την φαντάστηκα.

- Σήκω Νεφέλη. Ο πατέρας σου ειναι με τον πεθερό σου, μας περιμένουν κάτω. Ήρθαμε να σε δούμε.

- Εγώ να σας αφήσω..
Πάντα διακριτική η μητέρα, η πεθερά μου θέλω να πω και πριν προλάβω να τη σταματήσω η πόρτα κλείνει.

Μαζεύομαι προς την πλάτη του κρεβατιού όσο εκείνη με αγάπη κοιτά κάθε σπιθαμή μου. Κάθε σπιθαμή της Νεφέλης της.

- Γιατί ήρθατε εδώ; Σας είπα να μην έρθετε.

Λέω πάει να με αγγίξει και σηκώνομαι. Παίρνω στα χέρια μου μια μπλούζα κι ένα τζιν και κλείνομαι στο μπάνιο να αλλάξω.
Η επιφάνεια στο νιπτήρα υγρή. Ο Σωτήρης πρέπει να ήρθε όσο κοιμόμουν. Δεν με ξύπνησε. Είναι κι εκείνος κάτω.

- Γιατί ήρθατε;
Της φωνάζω από το μπάνιο και η απάντηση της δείχνει να έρχεται ακριβώς πίσω από την πόρτα.

- Εσύ γιατί νομίζεις;

Στάθηκα για μια στιγμή. Κοίταξα στο παράθυρο του μπάνιου. Δεν υπήρχε διαφυγή. Ίσως και πάλι να κλειδωνα και να έμενα εδώ μέσα.

Αντ'αυτου άνοιξα την πόρτα. Προσπέρασα την εκνευρισμένη φιγούρα της και άφησα κάτω τα μαλλιά μου, ανακατεύοντας τα, ταχα μου πως τα χτένισα.

- Δεν ξέρω. Ή πες μου ή πάμε κάτω.

- Νεφέλη!
Πάει να παρεκτραπεί μα καθαρίζει το λαιμό της και ξανά γάργαρα κυλά ο λόγος της σε αντίθεση με τα αγκαθωτά της λόγια.

- Ποια είσαι εσύ να αμαυρώνεις το όνομα Νεφέλη Δημητρίου; Οπως όλοι στην Αθήνα, όπως και η γειτονιά μας ειδικότερα, ετσι κι εμείς τα είδαμε τα χαΐρια σου. Σαν πόρνη ήσουν στις φυλλάδες με εκείνον. Σαν πουτάνα. Εκείνον.. ποιος είναι εκείνος τέλος πάντων; Ήρθα για να.. Για εσένα ήρθα. Μωρό μου.. να σου πω να προσέχεις.. φρόντισε να διατηρήσεις την ακεραιότητα που αρμόζει στην οικογένεια μας. Γιατί απομακρύνεσαι; Δεν θέλω να σε τρομάξω αγάπη μου. Πάμε κάτω που μας περιμένουν. Ελα. Πάμε.