Το ματ των ανόητων

Το ρεζιλίκι

- Το περίμενες ρε Σωτήρη πως θα το πάθαινα εγώ αυτό; Το περίμενες;;

- Χέσε μας ρε Μήτσο!

- Μα να το πάθω εγώ αυτό; Ο Μπρους Λι της Εκάλης; Δεν ξέρω τι θα κάνεις μα οφείλεις να καθαρίσεις την τιμή μου! Μην την κοιτάς, άκου με!! Άκου με!

- Χέσε μας.

- Σωτήρη η τιμή μου!

Παίρνω το ποτήρι στα χείλη μου. Δεν είμαι σίγουρος σε ποιο βρίσκομαι. Στο πέμπτο; Στο έκτο ποτήρι ουίσκι;
Το κατεβάζω μονομιάς. Παίρνω τα μάτια μου από εκείνη. Τα κλείνω να μην την βλέπω.
- Άστο φίλε. Φοβάμαι.. πως μας ξεφτιλισε και τους δύο.
Σχεδόν ψιθυρίζω. Μην ακουστεί τι έμελλε να πάθουμε.

- Κερατάς και δαρμένος που λένε.

Ακούω τον Δημήτρη, του ρίχνω μια ματιά και κάνει γρήγορα ένα βήμα πίσω. Σηκώνει στο πρόσωπο του τον πάγο καλύπτοντας το μαυρισμένο μάτι του.
Κατάντια.

- Ουίσκι. Κι άλλο. Διπλό.

...

Ο Δημήτρης έχει μία ώρα κλαψουριζει για το μαύρισμα και την γρατσουνιά στο προσωπο του και ωρύεται για την βαριόμοιρη, μελλοντική, προς το παρόν άφαντη, γυναίκα του που χάρη στη Νεφέλη κινδυνεύει να μην γίνει μάνα.
Θα ζήσω ελεύθερο πουλί έλεγε μέχρι χθες.

Και δεν φτάνει που μου τα πρήζει. Δεν φτάνει που δεν κατάφερε να την αρπάξει να τη φέρει σε εμένα, που αντιθέτως έφαγε ξύλο. Μα έχω και εκείνη!
Εκείνη!!

- Άλλο ένα βλέμμα να του ρίξει θα τα κάνω λίμπα εδώ μέσα!!

- Λίμπα; Κοιτά λεξιλόγιο που σου έμαθε η μικρή..

- Σκάσε Μήτσο! Επειδή την επόμενη φορά δεν θα τη βγάλεις μονο με ένα μαυρισμενο μάτι και μια κλοτσιά στα αρχιδια.

- Παράτα μας.

- Καλά κι ο άλλος σε είδε να την αρπάζεις και άφησε εκείνη να σε αναλάβει;

- Πρώτον, καλό είναι να ξεκολλήσεις, μα, δεύτερον, μέχρι να καταλάβει εκείνος τι γινόταν εγώ υπεφερα και έτρεχα κουτσαίνοντας.

- Ξεφτίλα.

- Με αιφνιδίασε! Μπαμ! και μου έγιναν πολτός!! Μου έριξε στα γρήγορα και μια γρατσουνιά και μια μπουνιά και έφυγα όπως όπως σκιφτος.

- Κατάντια.

- Κατάντια εγώ; Η δικιά σου σαλιαριζει απροκάλυπτα με τον μαλάκα κι εσύ καθεσαι και κοιτάς.

- Ουίσκι.
Λέω αδειάζοντας το ποτήρι.

- Σταμάτα να πίνεις και κοιτά τι θα κάνεις!