"ဝါး..မွှေးလိုက်တာ..ဒီနေ့ဟင်းချက်တာဝန်ယူထားတာလား.ယုချန်က.."
"ဟုတ်တယ်ကော...ဝမ်လည်းနားနားနေနေ..နေရအောင်..ကိုယ်တိုင်လည်း.ချက်ကျွေးချင်တာနဲ့."
အေပရွန်.အပြာရောင်နဲ့ဟင်းချက်နေရင်း....ယုချန်ကပြန်လည်ဖြေကြားတယ်။
"ဒါနဲ့..ရိပေါ်.ရော."
"ဝမ်က.အပေါ်ထပ်..ရေချိုး..အယ်..ကျန့်ကော..ကျန့်ကော."
သူ့.စကားကိုဆုံးအောင်နားမထောင်ဘဲ.အပေါ်ထပ်ကိုပြေးတတ်သွားတဲ့..ကျန့်ကော..။
ယုချန်ကတော့..လက်ထဲကေယာက်ချိုဇွန်းကို.ကိုင်ထားရင်း..လိုက်သွားရမလား..ဟင်းပဲဆက်ချက်နေရမလား..ဝေခွဲမရ။
.....
သီချင်းလေး.တအေးအေးနဲ့.ရေချိုးခန်းထဲကထွက်လာတဲ့ရိပေါ်က..ကုတင်ပေါ်မှာ..ခြေဆင်းထိုင်နေတဲ့.ရှောင်းကျန့်ကိုလည်းမြင်ရော..
"ဒုန်း!!!အား.."
ရေစိုသွားတဲ့ကြမ်းပြင်ကြောင့်နဲ့..ပတ်လတ်လန်လို့ခြေချော်လဲကျသွားတယ်။
နောက်စေ့က..ရေချိုးခန်းတံခါးနဲ့ဆောင့်မိပြီး..ခါးမှာပတ်ထားတဲ့..သဘတ်ကပါ.ပြေလျော့လို့..ကျွတ်ကျသွားတယ်။
သွားပြီ...။အား......။
"ရ..ရရဲ့လား.ရိပေါ်..ကိုယ်.လာထူရမလား."
ရိပေါ်ရဲ့အခြေအနေကိုမြင်ပြီး..ရှောင်းကျန့်ခမျာလည်း...ရှေ့တိုးရမလို..နောက်ပဲဆုတ်ရတော့မလို..။
သူ..ရိပေါ်.အပေါ်စိတ်ရှိတာမှန်ပေမဲ့..ရိပေါ်ရဲ့အခုပုံစံက..သူ့မျက်နှာကို..ပူနွေးသွားစေတယ်။
"အ.!! မရ..မရဘူး..အီးဟီး..ကျိုးပြီလားမသိဘူး..လှုပ်လို့မရတော့ဘူး.."
အောင့်မျက်သွားတဲ့..တင်ပဆုံရိုးကြောင့်..ထလို့မရသလို..ထောက်ချလိုက်မိတဲ့လက်က..ထုံကျင်ပြီး..သဘတ်.ကိုမပတ်နိုင်သည့်အနေအထား။
ထိုအခါမှ..ရှောင်းကျန့်က..ကုတင်ပေါ်မှာရှိနေတဲ့.ခြုံစောင်အပါးကိုဆွဲယူလို့..ရိပေါ်ကိုယ်ပေါ်.လွှမ်းခြုံပေးတယ်။
တွဲထူလို့.အဆင်မပြေတာမို့..ကလေးလေးတွေကိုပွေ့ချီသလို..ချီမလို့..ကုတင်ပေါ်ကို..အသာချပေးလိုက်တယ်။
