03.

39 6 19
                                    

Geschreven door AjaxLady

'Willen jullie misschien wat drinken?' Vroeg Ginnifer. Ze stonden met z'n alle in de woonkamer. 'Nee hoor.' Antwoordde Sam meteen. 'Ja, ikke wil wel.' Riep Hugo. 'Ja, ik ga voor jou ook wat te drinken maken, lieverd.' Glimlachte Ginnifer naar haar zoon. 'En voor mij ook.' Riep Oliver.

'Wil jij ook wat drinken, Zoey?' Vroeg Josh. Zoey knikte verlegen. 'Graag.' Antwoordde ze. 'En wat wil je drinken?' Vroeg Ginnifer. 'Doe maar sap.' Antwoordde Zoey zachtjes. 'Dan ga ik dat even pakken voor je. Weet je zeker dat je niks wilt Sam?' Vroeg Ginnifer voor de zekerheid. 'Ja.' Mompelde Sam.

Ginnifer verliet de kamer en de rest bleef achter. Vanaf de bank keek Sam toe hoe Oliver en Hugo met een treinbaan aan het spelen waren. Ze moest toegeven dat de jongentjes er best schattig uitzagen maar ze wist gewoon niet zo goed hoe ze zich moest gedragen.

Ze wou niet blij doen, want ze was niet blij. Eigenlijk verlangde Sam gewoon naar haar moeder. Naar het huis waar ze is opgegroeid. Ze wou helemaal niet in een nieuw pleeggezin. Josh en Ginnifer waren wel veel aardiger dan Cora en Peter maar alsnog was dit niet wat ze wilde. Ze wou naar haar echte huis, naar haar moeder.

'Kijk eens. Hier heb ik wat te drinken voor jullie.' Ginnifer kwam met een dienblad vol glazen de woonkamer binnen gelopen. Ginnifer zette het dienblad op tafel en de jongens renden gelijk naar de tafel. 'Oliver, Hugo. Laat Zoey ook eens rustig haar glas pakken. Beetje rustig doen.' Waarschuwde Ginnifer. 'Ja, mama.' Oliver nam een slok van zijn drinken.

'Alsjeblieft.' Hugo pakte Zoey haar glas met drinken op en hij gaf het aan het meisje. 'Dankjewel.' Zoey nam het glas aan en ze nam een slok van haar drinken. Iedereen dronk hun drinken op en daarna gaf Josh iedereen nog een koekje.

'En dan nu de kamers. Er moet nog wel wat aan gebeuren als jullie hier komen wonen, maar we kunnen dan samen meubels uitzoeken die jullie leuk vinden.' Zei Josh. Zoey en Sam keken elkaar aan en ze wisselde een blik. 'Lopen jullie mee?' Vroeg Josh. Sam en Zoey knikten en ze liepen met Josh, Ginnifer en de kinderen mee naar boven.

Ze liepen de trap op en ze kwamen aan op de eerste verdieping. Josh liep naar de meest linker deur en hij opende de deur. 'Dit is de eerste kamer die we hebben.' Ze liepen de ruimte in. Het was een redelijk grote kamer. In de kamer stond een bed, kast en een bureau.

'We gebruiken deze kamer nu vooral als logeerkamer. Sarah past vaker op Oliver en Hugo als wij weg zijn voor ons werk.' Vertelde Ginnifer. 'Werk? Wat doen jullie voor werk?' Vroeg Zoey nieuwsgierig. 'Wij zijn acteurs.' Antwoordde Ginnifer glimlachend. 'Oh wow. Spelen jullie in bekende films of series?' Vragend keek Zoey het stel aan. 'Als we eerst even jullie kamers bekijken vertellen we dat allemaal zo beneden. Dan kunnen jullie alles aan ons vragen.' Antwoordde Ginnifer.

Ze liepen door naar de volgende kamer die op de tweede verdieping stond. 'Dat is mijn kamer.' Oliver wees naar de kamer die er naast stond. 'Ja, laat die zometeen maar zien aan Zoey en Sam. Dan weten ze ook waar jij slaapt.' Zei Ginnifer.

Ze liepen de kamer binnen. De kamer was ongeveer even groot als de anderen. In deze kamer stonden alleen maar wat dozen en een kast. 'Zoals je ziet staat deze kamer nog helemaal leeg. De dozen zetten we op een andere kamer en de kast zetten we in de hoek.' Vertelde Josh.

'Wat vinden jullie ervan?' Enthousiast keek Josh de tweeling aan. 'Leuk.' Antwoordde Zoey droog. 'Ik uhm ik ga even een luchtje scheppen.' Sam liep de kamer uit en ze liep naar beneden. 'Heb ik iets verkeerd gezegd?' Josh keek naar Zoey. Zoey haalde haar schouders op.

'Ik loop wel eventjes naar haar toe.' Besloot Ginnifer. 'Is goed.' Knikte Josh. Ginnifer liep de trap af helemaal naar beneden en ze wandelde richting de tuin. Ginnifer opende de achterdeur en zoals ze al had verwacht zat Sam op een bankje bij het terras.

Ginnifer liep er op af en ze ging naast Sam zitten op het bankje. Minuten lang zaten ze zwijgend naast elkaar. Sam staarde voor haar uit. Ginnifer kuchte. 'Zullen we eventjes praten?'

Laatste kansOpowieści tętniące życiem. Odkryj je teraz