Laatste kans

01.

Geschreven door CharmingsHook

'Sam! Zoey!' waar zijn jullie nou?' Klonk de hoge stem van Cora, de pleegmoeder van de twee meiden 'Hebben ze zich weer verstopt?' zuchtte haar man Peter 'Ik ben bang van wel..' Knikt ze Peter stond op 'Laten we ze dan maar weer gaan zoeken' Zei hij en hij liep de trap op.

Een paar minuten later vond hij de twee meiden al. Ze zaten verstopt in de kast op hun kamer. 'Kom nou toch meiden het is tijd om jullie tassen in te pakken.' Ondertussen is Cora er ook bij komen te staan. 'En een beetje snel alsjeblieft straks komen we te laat' vulde ze aan.

'Waarom willen jullie ons nu alweer weg hebben?' Vroeg Sam tijdens het inpakken van haar tas. 'Omdat er niet voor jullie valt te zorgen, jullie zijn onhandelbaar en vooral jij Sam!' floepte Cora eruit. Zoey schrok ervan wat haar pleegmoeder tegen haar en Sam.

Ze kreeg tranen in haar ogen. Sam werd boos en riep kwaad 'Nou waar wachten jullie dan nog op? Breng ons maar gauw weg dan!' En ze liep stampvoetend met haar tas in haar handen naar beneden.

Het was de hele autorit muisstil niemand zei meer een woord tegen elkaar. Sam en Zoey werden nu al voor de derde keer teruggebracht naar het weeshuis omdat niemand het geduld had om voor ze te zorgen. Het waren twee meiden met een gebruiksaanwijzing vooral Sam, zij is de meest brutale van de twee.

Zoey daarentegen was erg rustig en stil en trok zich heel erg veel aan wat mensen van haar zeiden. Maar ondanks dat de twee hele andere karakter eigenschappen hebben kunnen ze absoluut niet zonder elkaar. Het is een tweeling en een tweeling kun je echt niet uit elkaar halen.

'Ah daar zijn ze weer hoor' klonk de stem van de vrouw achter de balie toen de twee meiden met hun pleegouders naar binnen kwamen lopen. 'Twee weken is wel een nieuw record he.' Ging ze verder. Sam en Zoey rolde met hun ogen. 'Jullie weten al waar de woonkamer is maar jullie moeten eerst maar even jullie tassen in de slaapkamer zetten, maar dat zal dan ook geen probleem zijn om die te vinden.' Knipoogde de vrouw. 'Dan maken wij het papierwerk in orde en kunnen jullie weer gaan' Vertelde ze tegen Cora en Peter. Peter en Cora knikten en ze liepen mee met de vrouw.

Sam en Zoey liepen samen naar boven onderweg naar de slaapkamer. Het was een hele grote zaal, omdat iedereen die in het weeshuis woonde daar sliep in allemaal stapelbedden. Net een gevangenis zei Sam altijd.

Toen de twee meiden de grote zaal binnenstapten zagen ze meteen een goede vriend van ze liggen op een bed. 'Ik dacht al. Zal het dan eindelijk eens een keer goed gaan met jullie?' Lachte hij 'jij ook hallo Dylan' Zei Sam en ze ging op het bed tegenover hem zitten. Zoey volgde haar voorbeeld. 'Bij deze mensen mochten we helemaal niks ze hadden gewoon geen zin om ons op te voeden' begon Sam. 'Ik mag hopen voor jullie dat er nog een gezin komt die jullie wil. Straks zijn jullie hier nog helemaal alleen.' Zei Dylan.

Sam wist zelf ook heel goed hoe lastig het nog ging worden om een nieuw huis te vinden en treurde een beetje. ''Ooit vinden we een goed huis met een lieve familie Sam!' Zei Zoey om haar zusje op te beuren.

'Voordat ik het vergeet' begon Dylan. 'Morgen komt er weer een gezin kijken, dus als jullie je nou eens voorbeeldig gaan gedragen mogen jullie misschien wel met hen mee.' Zei de jongen. 'Wil jij niet dan?' Vroeg Zoey. 'Neh. Ik vind het wel prima hier.' Zei Dylan schouderophalend. Op dat moment klonk er geschreeuw over de gang beneden 'jongens eten!' riep Nancy.

Nancy is de vrouw die altijd voor de kinderen zorgt hier in het weeshuis alleen is ze best wel streng. Dus maakten Dylan, Sam en Zoey dat ze zo snel mogelijk naar beneden renden voor het eten want als ze te laat kwamen dan zwaaide er wat..

Na het eten liepen de twee meiden naar boven om te gaan slapen, voordat ze gingen slapen zei Sam tegen Zoey. 'Morgen gaan we zorgen dat we met dat gezin mee mogen want dat zal echt onze laatste kans worden.' 'En stel ze willen er maar één van ons?' Vroeg Zoey 'Dan gaan we niet' antwoordde Sam vastbesloten 'een tweeling haal je niet uit elkaar' en de twee meiden gaven elkaar een knuffel en gingen slapen.