"Bu kadar kolay olacağını sanmıyordun herhalde Kara. Tabi ki planına uydun ve şimdi senin kötü günlerin geri geliyor."
"Andım olsun ki buradan çıkamazsak son kalan bombaları arabanın içinde aynı anda patlatırım. Buradan ben çıkamazsam sen hiç çıkamazsın adi puşt."
Ne mi oluyordu? Tam Şırnak İl sınırına yakın bir yerde pusuya düşmüştük. Böyle bir şeyin olduğunu elbet tahmin ediyordum. Bu adi herif benim yanımda 3 adamın onu korumayacağını adı gibi biliyordu. Tek yapmak istediği beni bu tuzağa çekmekti.
Fakat bu kadar akıllı olduğu aklımın ucundan geçmemişti. Adam omzunun içine takip cihazı taktırmıştı. Derisinin altından bizi takip ediyorlardı. Nasıl düşünemedim aklım almıyordu.
Etrafımız çok karanlıktı. Saat akşam dokuz ve her taraf sisliydi. Görüş açıp yeterince daralmışken bir de sayıca benden üstün olmaları canımı sıkıyordu. Komutanı aramıştım fakat yolların bozuk olduğunu en erken bir saate geleceklerini söylemişti. Bir saat dayanmam gerekti fakat benim yanımda sadece iki tane el yapımı bomba, tam beş tane silah vardı. Cephane sıkıntısı bir yana dursun adamları göremiyordum neredeyse. Sıkıyordum fakat vurduğumdan bile emin değildim.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"ELİMİZDESİN KARA. ETRAFIN SARILDI. EĞER HEMEN ŞİMDİ BİZE TESLİM OLMAZSAN BURADAN LEŞİN ÇIKAR. O KOMUTANLARIN DA ARKANDAN LEŞİNİ BİLE BULAMAZ."
"BANA BAK KARABASAN. BİRİNCİSİ BİZ TÜRKLER ASLA KİMSENİN ESİRİ OLMADIK OLMAYACAĞIZ. BU TOPRAKLAR BİZİM, HEP DE BİZİM KALACAK. İKİNCİSİ BEN BURADA ÖLÜRSEM LEŞİM DEĞİL ANCAK VE ANCAK ŞEHİTLİK MERTEBESİNE ERMİŞ OLAN BEDENİM ÇIKAR. VE HAKLISINIZ BEN ŞEHİT OLURSAM BEDENİMİ DAHİ BULAMAZLAR AMA UNUTMA BENİMLE BİRLİKTE SİZİN LEŞLERİNİZİ DE BULAMAZLAR. Kİ KİMSENİN UMRUNDA DAHİ DEĞİLSİNİZ. KİMSE SİZİN LEŞİNİZİ ARAMA ZAHMETİNE DAHİ GİRMEZ. "
" KENDİNE ÇOK GÜVENİYORSUN KARA. AMA UNUTMA İKİ YÜZ ADAMA KARŞI SADECE TEK BİR KİŞİSİN. BİRAZ MANTIKLI DÜŞÜN YÜZBAŞI. "
Ona cevap vermeden elimde kalan cephaneyi kontrol ettim. Bu cephane bana en fazla yarım saat yeterdi fakat gittikçe artıyordu bu piç kuruları. Destek gelmiyordu. Akrep denilen piçi de ayakta tutmam gerekiyordu. Normalde iki işkence ile şakır şakır konuşturacağım bu piçi hayatta tutmaya çalışmak zoruma gidiyordu.
Son bir kere daha komutanı aramaya karar verdim. Eğer biraz daha gecikirlerse şehit olacaktım. Helallik almam gereken konular vardı. Beni tam dokuz yıldır el üstünde büyütüyordu. Ondan öğrenmiştim her şeyi. Sevmeyi, başkası için korkmayı ... Vatan sevgisini onda görmüştüm. Bayrak uğruna verilen savaşı onunla tatmıştım.
"Alo Kara . Kızım dayanın birlikler on dakikaya orada. Asla bir delilik yapma . "
