YAŞ ON YEDİ |TAMAMALANDI|

20. ŞEVHET BEDENİ KÜL EDER

yaklaşık olarak iki aya yakın bir süreden sonra herkese merhaba. umarım sizi fazla bekletmemişimdir. bu iki ayda hep daha erken gelmek için çabaladım ama ufak aksilikler hem önüme çıktı ama şu an buradayım ve yazmaya devam ediyorum. artık bir şeylerin bana engel olmasına izin vermeyeceğim, sizde vermeyin olur mu?

hiç konusunu açmak istemesem de yks benim için felaket geçmiş bulunmakta ama her şeyin bir hayırlısı vardır, her şeyin bir amacı. bu yüzden seneye tekrar şansımı denemeyi düşünüyorum. hatta ne zaman istediğim yeri kazanırım o zaman sınava girmeyi bırakırım

o zaman artık bölüme geçelim mi? geçmeden önce bahsetmeliyim ki bölüm fazlasıyla +18 içerikli. eğer bu sizi rahatsız ederse, belirttiğim kısımlardan sonra okuyabilirsiniz

kitabın etkileşimi düşmesin diye ufak bir sınır koyacağım ve bana kızmayın tamam mı??

oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.

iyi okumalar!

SINIR: 50 OY 50 YORUM

20. ŞEHVET BEDENİ KÜL EDER

Evden Uzak – cam kenarı

Anıl Emre Daldal – anlatamadığım şeyler var

163 – gömün beni

Saudade – ölmeli miyim

Emir Can İğrek – akşamcı

Bazı duygular ve hisler ölüm gibidir. Nasıl hissettirdiğini bilemezsiniz, tıpkı ölümün bile nasıl hissettirdiğini bilmediğimiz gibi. Şimdi ölüyordum: bilmediğim ama defalarca tattığım bir duygu beni içten içe öldürüyordu. Bu eserin sahibi ise bedenime özgürce dokunabilen adamdı. O adam ölüm gibi kokuyordu ama beni öldürmeye bile korkuyordu.

Bu böyle bir zaaftı.

O, benim ona altı yaşımdı. Hayır. Karala Zerda. O, benim on altı yaşımın mimarısıydı.

Bazen o yanımda yokken, aramız kötüyken ya da iyiyken fark etmez, yine de düşünüyorum. Zerda, ya bir gün bu bağlılık bitip yerini nefret alırsa ne yapacaksın? Toparlanabilecek misin? Anıları unutabilecek misin? Zerda, sen neyi istediğin gibi yaptın da bunu düzgünce yapabilecek misin?

Zihin insanı delirtir. En önemlisi de insanlar ne der diye düşünmek bizi mahveder.

Eflah bir kere bana şunu demişti: "Bu hayatı istediğin gibi yaşamayıp kurallara mı uyacaksın? Bunu gerçekten yapıp hayatına robot olarak mı devam edeceksin?"

O gün geç de olsa fark etmiştim. Aileme her şeyden daha çok güvenip saygılı olduğumu, her dediklerini yaptığımı, arkadaşlarımı seçmelerine bile izin verdiğimi hatta giyinişime bile karıştıklarını iyiliğim için olduğunu sanıyordum ama aslında öyle değilmiş. Tek istedikleri soyadlarına kötü bir leke gelmemesiymiş. Bu çok acınası bir durumdu.

Ama Eflah, beni değiştirmedi: benim olmam gereken kişiye dönüştürdü.

Dudaklarım hâlâ onun boynunda dururken, onun sert nefesini kulağımın dibinde işittim. Bu beni daha da dumura uğrattı. Dudaklarımı hafif bir gülümseme sararken, dudaklarımın arasından dilimi çıkarıp boynuna sürttüm. Eflah'ın bedeni kaskatı kesilirken, belimdeki elleri sıkılaştı. "Siktir Zerda!" dedi kısık tonda.