Will love survive? (sequel hchlm!) (Completed)

Hoofdstuk 15

*6 maanden eerder*

-Liam POV-

Ik zucht als ik wakker word. Ik heb barstende hoofdpijn en mijn rug is zo stijf als een plank door deze sofa. Ik ga recht zitten en wrijf met mijn handen in mijn ogen. Waarom heb ik in godsnaam op deze sofa geslapen? Dan komen de herinneringen van de ruzie met Ashley van gisterenavond terug en ik zucht. Ik wil er niet over nadenken. Ik sta recht en rek me uit. Ik stap naar de kamer waar Ashley nog ligt te slapen en open voorzichtig de deur. Ik stap naar binnen en kijk naar Ashley die rustig te slapen ligt. Ik stap snel naar de koffer en neem er een propere T-shirt en broek uit. Dan sta ik recht en kijk naar Ashley. Ik blijf even staan en zucht. Dan loop ik naar haar toe en zie dat haar ogen roodomrand zijn, waarschijnlijk van het huilen. Ik voel een steek in mijn hart en slik. Ik zucht en wrijf met mijn hand het haar uit haar ogen. Ik buig me voorover en geef haar een kus op haar voorhoofd waarna ik stil de kamer weer verlaat. Ik stap naar de badkamer en neem een snelle douche en doe mijn kleren aan. Daarna stap ik de stil de kamer uit en stap naar de lift. Ik druk op de knop van de gelijkvloers en de lift gaat naar beneden. Ondertussen kijk ik in de spiegel en ik schrik van mezelf. Mijn ogen zijn roodomrand en ik heb wallen. Ik zucht en kijk weg. Als de lift stopt, stap ik uit. Ik stap naar het restaurant waar ik nog niemand zie zitten. Ik ga naar het buffet en neem wat te eten. Dan stap ik naar onze vaste tafel en ga zitten. Net op dat moment zie ik hoe Niall rennend het restaurant binnen komt gelopen en direct naar het buffet gaat. De rest komt een paar seconden later binnen en ik kijk snel of ik Ashley zie, maar ze stapt er niet tussen. Ze komen naar de tafel gewandeld en gaan zitten.

"Morning." hoor ik iedereen zeggen.

"Morning." mompel ik.

"Mate, what's wrong?" hoor ik Zayn naast me zeggen.

"Nothing." zeg ik en hij kijkt me nog even twijfelend aan, maar besluit het dan te laten vallen. Ik zucht opgelucht. Gelukkig was het Zayn. De andere jongens zouden beginnen doorvragen en het niet laten rusten. Ik hou van ze met heel mijn hart, maar ze weten gewoon niet wanneer ze me moeten gerust laten, Zayn weet dat wel en ik bedank hem stilletjes.

Ik zit zo in gedachten verzonken dat ik haar niet hoor toekomen tot ze naast me komt zitten.

"Morning." hoor ik ze stil zeggen.

Ze begint te eten en zwijgt de hele tijd. Ik voel hoe ik nerveus word. Normaal is ze altijd zo opgewekt en babbelt ze de hele tijd, maar nu zit ze er doodstil bij. De anderen merken het ook want ze sturen me een paar vragende blikken, maar ik doe gewoon alsof ik ze niet zie. Ik kijk haar stiekem even aan en zie dat ze me net op dat moment ook aankijkt. Onze ogen kruisen en ze heeft een gekwetste en pijnlijke blik. Ik kijk snel weg en opeens is het ontbijt totaal niet lekker meer. Ik zucht en leg mijn broodje in mijn bord. Ik haat dit, ik haat ruzie en zeker met Ashley.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Liam?" hoor ik door de deur van de hotelkamer.

"Yeah come in." zeg ik.

Een paar seconden later gaat de deur open en Zayn verschijnt. Hij sluit de deur achter zich en komt naar me toe.

"What's up?"

"What's going on between you and Ashley?" vraagt hij direct.

Ik zucht en ga in de sofa zitten. Hij volgt mijn voorbeeld en kijkt me dan vragend aan.

"I don't want to talk about it." zeg ik.

"Liam, come on. I want to know what's bothering you."

"It's something between me and Ashley." zeg ik bitter.

"Not if it's affecting you. And it's affecting you a lot. Liam, I just want to help you. You're my best mate."

Ik zucht en wrijf met mijn handen in mijn gezicht, "It's just-"