Zamansız Aşk

~7~

Multimedya da Doğa var 😊

--------

"Rüzgar'dan hoşlanıyor musun ?"

Kayranın bu ani sorusu karşında afallamıştım. Aklıma bir çok düşünce akın ederken konuştum.

"Hayır, saçmalama istersen." dedim fazla inandırıcı olmayan ses tonumla.

Bir hafta önce yemekhanede olan olaydan sonra Rüzgardan uzak durmuştum. Ondan nefret ettiğimi sanmıştım ama bu duygu gün geçtikçe azalmıştı. Bunu fazla düşünmemeye çalışıyordum çünkü Rüzgardan uzak durmak benim yararımaydı. O adını koyamadığım duyguların vücudumu sarmasına izin vermemek için bu konuyu düşünmemeye çalıştım. Bu süre zarfında Kayrayla beraberdim. Kayra bana karşı çok nazik ve korumacı davranıyordu. Ona güvenebileceğimi biliyordum.

Kayra bu cevabım karşısında kafasını onaylarcasına sallayıp gözlerini gözlerimden ayırmıştı. Bana inanmadığını anlamıştım. Kayra neden bana böyle bir soru sormuştu ki ? Ben bile bu soruyu kendi kendime sormamışken Kayra sormuştu ? Kendi kendime düşündüğüm sırada bahçede gördüğüm boş banka doğru yürümeye başladım. Kayra yanımda bana eşlik ederken o uzun zamandır duymadığım ses kulaklarımı doldurdu. Kalbim hızlanırken etrafıma bakınmaya başladım. Oradaydı. Basket sahasında üç kişi ile birlikte topu potadan geçirmeye çalışıyorlardı. Daha çok Rüzgar onlara oynamayı öğretiyor gibiydi.

"Şu topu şu potadan geçirmek ne kadar zor olabilir lan!" derken oldukça sinirliydi. Çocuk elinde ki topu potaya atması gerekirken alakasız yerlere savuruyordu. Rüzgarın bu tavrı içten içe yadırgamıştım çünkü yanında ki çocuk hastaydı. Çocuğun sorunu ne bilmiyordum ama beyin fonksiyonlarının normal çalışmadığı belliydi. Rüzgarda ona sağlıklı bir insanmış gibi atamıyor diye kızıyordu. Sinirle ellerini saçından geçirirken arkasını döndü ve o hayran olduğum mavi gözleri gözlerimi buldu. Hayran olduğum mu hayır, hayır! Yerime sabitlenmiş gibi orada durup ona bakmaya devam ettiğim sırada Kayra koluma dokundu. O dokunur dokunmaz Rüzgarın gözünde ki ifade değişmişti. Adeta o mavi gözleri kararmıştı. Kıskanmış gibi ? Saçmalama doğa seni neden kıskansın. Kayranın koluma dokunmasının ardından kendime geldim ve banka yürümeye devam ettim.

Kayra ile konuşurken gereğinden fazla sesli gülüyordum. İçimde bir yerlerde Rüzgarı kıskandırmak için yanıp tutuşuyordum. Nedenini çözmesem de umurumda değilde sadece beni kıskanmasını istiyordum. Kıskandığından emin olmasam da dikkatini çekmeyi başarmıştım. Göz ucuyla çaktırmadan -çaktırmadığını sanan bakışlarla- beni kontrol ediyordu. Ben bu sırada abartılı bir şekilde gülerken kulağıma üflenen sıcak nefesle gülüşüm yüzümde dondu.

"Rüzgarı kıskandırmak için bana biraz daha yakın olmalısın güzelim" Kayranın bu sözü üzerine aniden ayağa kalktım ve "Ne demeye çalışıyorsun ! Saçmalama!" diye bağırdım. Bu kez sadece Rüzgarın değilde bahçede ki herkesin dikkatini üzerime çekmiştim. Bu hareketime tepki olarak da Kayra da aniden kalktı ve beni sol kolumdan tutarak hızlıca kendine çekti. Üzerine doğru sendelesem de ellerimi göğüsüne koyduğum için aramızda ki mesafeyi korumayı başarmıştım. Eğer bakışlarla insan öldüre bilseydim şu anda Kayrayı öldürmüştüm. "İşte şimdi oldu." dedikten sonra Kayra sinsice kıkırdamaya başladı.

Ne demeye çalıştığını düşündüğüm sırada gözlerim Rüzgarı buldu ve bize doğru hızlı hızlı yürüdüğünü gördüm. Kayradan uzaklaşmaya çalışsam da buna izin vermedi. Rüzgarla hala aramızda biraz mesafe olduğu sırada arkadan biri "Kayra, Doktor Yıldıray beyin odasına." diye kabaca konuştu. Bu sesin sahibinin bir hasta bakıcı olduğunu anladığım için dönüp bakmadım. Kayra beni bırakırken aynı anda ikimizde rüzgara baktık. O da olduğu yerde durmuştu. Bakışlarıyla ikimizi de katlediyordu resmen. Kayra yanımdan geçip giderken Rüzgarda öfkeyle arkasını döndü ve sahaya doğru yürüdü. Arkasından bakan gözlerimi ayaklarıma odaklayıp az önce neler olduğunu düşünmeye başladım. Rüzgar beni kıskanmış mıydı ? Yok ya saçmalama Doğa ! Kafamın içinde kendimle kavga ederken kafamda hissettiğim sert şey yüzünden dengemi kaybedip yere düşmüştüm. Kafam da ki ağırı arttığı sırada sesler boğuklaşmış, ışıkta kararmaya başlamıştı. Gözlerim tam kapanmıştı ki duyduğum o tanıdık etkileyici ses ile ağırlaşan göz kapaklarım geri açılmaya başladı.