Boss အဆိပ္​မျပင္းလြန္းနဲ႔...! [Zawgyi]

၁၁၇။ ဧကရီ အနက္​ေရာင္​ (၃၁)

"အစ္​ကို စုန္႔ ဘာျဖစ္​လို႔လဲ ဟင္၊ သူ႔ကို သိလို႔လား" စုန္​႔ရွစ္​အား နွစ္​လိုဖြယ္​ မိန္​းကေလးတစ္​ဦးက ေမးလာသည္​။ စုန္​႔ရွစ္​ သူမကို ျပန္​လွည္​့ၾကည္​့ကာ ၿပံဳးျပလိုက္​၏။

သူက ေႏြးေထြးေသာ ေလသံျဖင္​့ ေျပာသည္​။ "မသိပါဘူး၊ အစ္​ကို အရင္​ကသိခဲ့တဲ့ မိတ္​ေဆြတစ္​ေယာက္​နဲ႔ တူေနလို႔"

"ေၾသာ္​" မိန္​းကေလးကလည္​း ၿပံဳးကာ ျပန္​ေျပာသည္။ "အစ္​ကို စုန္​႔၊ ညီမ အစ္​ကိုနဲ႔ သြားလို႔ ရမလား... ဒီေန႔..."

သူမ ဘာေတြ ဆက္​ေျပာေနသလဲ ခ်ီမင္​ရႊယ္​့ အာရံု မစိုက္​နိုင္ေတာ့။ သူမ ေဘးက ျဖတ္​သြားခ်ိန္​၌ မ်က္​နွာမွာ ခံစားခ်က္​ မရွိေသာ္​လည္​း သူမ ရင္​ထဲမွာေတာ့ မနာလို သဝန္​တိုမႈတို႔ ေပါက္​ကြဲေနသည္​။ စုန္​႔ရွစ္​သည္​ သူမ အေပၚမွာေတာ့ ဘယ္​ေသာအခါမွ မႏူးညံ့၊ မညင္​သာဖူးခဲ့။ သို႔ေသာ္​လည္​း သူမ ခ်က္​ခ်င္​းပင္​ စိတ္​ကို ေျဖေလ်ွာ႔လိုက္​ေတာ့သည္​။

ယခုအခ်ိန္​၌ အေရးႀကီးဆံုးက ကုနန္​ကို ေျဖရွင္​းဖို႔သာ ျဖစ္​၏။ သူမ ထိပ္​ဆံုးမွာ ရပ္​တည္​နိုင္​ၿပီဆိုသည္​နွင္​့၊ မည္​သည္​့ ေယာက်္​ားကိုမဆို ေခါင္​းေခါက္​၍ ယူနိုင္​ေတာ့မည္​။ စုန္​႔ရွစ္တစ္​ေယာက္​အတြက္​နွင္​့ စိတ္​ညစ္​ခံစရာ မလို။

စုန္​႔ရွစ္​ကေတာ့ ဒီလူေတြ သကၤာစရာ မေကာင္​းသည္​ကို သတိထားမိသည္​။ သူ ဂိတ္​ေစာင္​့ကို ေမးၾကည္​့ေလ၏။ "သူတို႔ ဘယ္​သြားၾကတာလဲ"

"သူတို႔ ရိကၡာသြားစုမယ္​ ေျပာတာပဲ"

သူတို႔ပံုစံက ရိကၡာစုေဆာင္​းရန္​ သြားသည္​နွင္​့ မတူ။ စစ္​္​ေသြး စစ္​မာန္​တက္​ႂကြေနပံုေပၚသည္​။

ၿပီးေတာ့ အေနာက္​ပိုင္​းေဒသမွာ ရိကၡာပစၥည္​ရွားပါးေသာ နယ္​ေျမျဖစ္​၏။ ထိုမ်ွမက ဇြန္​ဘီမ်ားကို နံရံတံတိုင္​းတည္​ေဆာက္​ခိုင္​းထားၿပီး အျခားလူမ်ား သူမ၏ ပိုင္​နက္​ကို မက်ဴးေက်ာ္​ႏုိင္ရန္​ တားဆီးေနသည္​့ ကုနန္​တစ္​ေယာက္​လည္​း ရွိေနေသးသည္​။ သူတို႔ ရိကၡာေကာက္​နိုင္​သည္​့ ေနရာအလြန္​နည္​းပါးသြားၿပီ။ ရိကၡာသြားရွာသူတိုင္​း မ်က္​နွာထားမွာ စိုးရိမ္​ပူပန္​မကင္​းမႈမ်ား ရွိေနတတ္​သည္​။ သို႔ေပလ်က္​ သူတို႔ကေတာ့...