Boss အဆိပ္​မျပင္းလြန္းနဲ႔...! [Zawgyi]

၅၃။ ဇာမဏီ၏ ခြန္းသံသာ (၂)

ဇာမဏီ၏ ခြန္းသံသာ (၂)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ယုေရွာင္း ခ်က္ခ်င္းလိုလို ေရာက္လာသည္။ သူ႔မ်က္ႏွာထားက ေရခဲတုံးလို ေအးစက္ေနေသာ္လည္း စိုးရိမ္မႈမ်ားကေတာ့ သူ႔မ်က္ဝန္းမ်ားတြင္ ခိုေအာင္းေနသည္။ သူ လင့္ရီရီကို ေက်ာ္၍ ရွီရွန္းနံေဘး ဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ "ေရွာင္ရွဳ မင္း ႏိုးလာၿပီပဲ... မသက္သာတဲ့ေနရာရွိရင္... ဆရာ့ကို ေျပာ..."

သူ႔အသံက ေက်ာက္စိမ္းပုတီးလံုးေလးမ်ား ေျပက်သြားသည့္အလား။ အလြန္နားေထာင္၍ေကာင္းသည္။ သို႔ေသာ္ သူ႔အသံက အနည္းငယ္လည္း ေတာင့္ေနသည္။ သူမကို မည္သည့္ေလသံႏွင့္ ေျပာရမည္ကို မသိေတာ့သည့္အလား။ ယုေရွာင္းမွာ အလြန္ႏုပ်ိဳၿပီး ေခ်ာေမာခံ့ညားသည္။ သူ႔မ်က္ဝန္းမ်ားမွာ ပန္းခ်ီကားထဲမွအတိုင္း အျပစ္ဆိုဖြယ္မရွိ၊ သူ႔တစ္ကိုယ္လံုးမွ အျခားသူမ်ားအား မခ်ဥ္းကပ္ဝံ့ေစေသာ အေအးဓာတ္တစ္မ်ိဳးကိုလည္း ထုတ္လႊတ္ေနေသးသည္။ 'တားျမစ္ထားသည့္ မျဖစ္သင့္သည့္ တပ္မက္ျခင္းမ်ိဳး' ကိုျဖစ္ေစမည့္ ဆရာမ်ိဳးျဖစ္သည္။

'ရွန္းရွဳက ေသာက္ပိန္းလား...! Fuck... ဒီေလာက္ေခ်ာတဲ့ ဆရာကို ပစ္ထားၿပီး ခ်ဴရယ့္ဆိုလာ ဘာလားေကာင္ကို သြားႀကိဳက္ရသလား... ဒါ ဒီေလာက္ၿပီးျပည့္စံုေနတဲ့သူကို အျပစ္မရွိ အျပစ္ရွာတာနဲ႔ မတူဘူးလား...!'

ရွီရွန္း အၾကည့္လႊဲလိုက္ကာ ေခါင္းအသာခါလိုက္သည္။ "တပည့္ မသက္မသာ မခံစားရပါဘူး..."

"ဒါဆို ေကာင္းတာပဲ..." ယုေရွာင္းကေတာ့ ခံစားခ်က္မဲ့သည့္ မ်က္ႏွာထားကို ထိန္းထားသည္။ "ဒီတစ္ေခါက္ မင္း သင္ခန္းစာရသြားၿပီလို႔ ဆရာ ေမၽွာ္လင့္တယ္... ေနာက္ဆို အဲ့ဒီ့ယဲ့ခ်င္းခ်ိဳးကို သြား မေႏွာင့္ယွက္နဲ႔ေတာ့..."

'ဗီလိန္တစ္ေယာက္ျဖစ္ေနမွေတာ့... ငါ သူ႔ကို ေရွာင္ႏိုင္မယ္ ထင္လား...!'

"တပည့္ နားလည္ပါၿပီ..." တကယ္ေတာ့ သူမ ယဲ့ခ်င္းခ်ိဳးကို ျပႆနာသြားရွာမည္ဆိုလ်င္ေတာင္ ယုေရွာင္းကို ေျပာျပ၍ မရေပ။ ပံုမွန္ ကလန္ကဆန္လုပ္တတ္ေသာ တပည့္ထံမွ ရိုေသနာခံစြာ ျပန္ေျပာပံုကို ၾကားရေသာအခါ ယုေရွာင္းမ်က္ဝန္းထဲ အံ့အားသင့္မႈ အရိပ္အေယာင္မ်ား ေပၚလာေလသည္။ သို႔ေသာ္ သူမ အမွန္တကယ္ သင္ခန္းစာရသြား၍ ဟုသာ သူ မွတ္ယူလိုက္သည္။