Boss အဆိပ္​မျပင္းလြန္းနဲ႔...! [Zawgyi]

၇၁။ ဇာမဏီ၏ ခြန္​းသံသာ (၂၀)

ဇာမဏီ၏ ခြန္​းသံသာ (၂၀)
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ေတာထဲေတာင္ထဲ၌ အခ်ိန္ေတြ မည္သို႔ကုန္လြန္ေနမွန္း မသိေတာ့တာက အျဖစ္တတ္ဆံုး။ ဘယ္ႏွရက္ ဘယ္ႏွညရွိၿပီရယ္လို႔ မွတ္ထား ေရတြက္ထားျခင္း မရွိႏိုင္ေတာ့။ ရွီရွန္း ထာဝရရွင္သန္သူအဆင့္ေရာက္သည္အထိ ရွီရွန္းႏွင့္ ဖုန္းစီတို႔လည္း ေခ်ာက္ကမ္းပါးေအာက္ေျခမွာပဲ ေနခဲ့ၾကသည္။ ထိုမီးလ်ံမ်ားေၾကာင့္ ရွီရွန္း က်င့္ၾကံရာမွာ ခဲယဥ္းၾကပ္တည္းမႈမ်ားပင္ မေတြ႕ၾကံဳရေတာ့။ ထာဝရွင္သန္သူအဆင့္ေရာက္ၿပီးလ်င္ ေကာင္းကင္တက္သည့္အဆင့္ျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ သည္အဆင့္ကေတာ့ ကံၾကမၼာေပၚမွာသာ မူတည္ေလသည္။  

ထာဝရရွင္သန္သူအဆင့္ေရာက္ၿပီးေနာက္ပိုင္း ေနာက္ထပ္အဆင့္ထပ္တက္တာမ်ိဳးေတြ ရွိေတာ့မွာမဟုတ္ဘဲ၊ ေကာင္းကင္ဘံုတက္ဖို႔ မိုးႀကိဳးစမ္းသပ္ခ်ိန္က်ေတာ့မွသာ ေကာင္းကင္တက္ရန္အဆင့္ကို ေက်ာ္ျဖတ္ရေတာ့မည္မွန္း သိၾကရသည္ျဖစ္သည္။

တခ်ိဳ႕ တခ်ိဳ႕ဆို ေကာင္းကင္တက္မိုးႀကိဳးစမ္းသပ္သည့္အဆင့္ကို ႏွစ္ရာခ်ီ ေထာင္ခ်ီတိုင္ေအာင္ မခံစားရေသးသည္မ်ား ရွိသည္။

ေကာင္းကင္တက္တာကို အတင္းတြန္းအားေပးၾကံဖန္လို႔မရသျဖင့္ ရွီရွန္းလည္း လက္ေလ်ာ့ကာ ဖုန္းစီႏွင့္အတူတူ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာေနခဲ့သည့္ ေခ်ာက္ကမ္းပါးကို စြန္႔ခြာလာခဲ့ေတာ့သည္။ အျပင္ဘက္မွာေတာ့ တစျပင္ႀကီး။

ရွီရွန္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ မေခၚထုတ္ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ပူတင္းကို ေခၚထုတ္လိုက္သည္။ ပူတင္းကေတာ့ မေက်မနပ္ႏွာမႈတ္လိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ ဖုန္းစီ သူ႔ကို မ်က္ေစာင္းထိုးလိုက္သည္ႏွင့္ အရြယ္ကို ႀကီးေပးလိုက္ေတာ့သည္။

ဖုန္းစီက ရွီရွန္းကို ပူတင္းေက်ာေပၚ ေပြ႕တင္ေပးလိုက္သည္။ သူမကို ျပန္လႊတ္ေပးဖို႔ေတာ့ အစီအစဥ္ မရွိပံုဘဲ။ သူ ထိုေခ်ာက္ကမ္းပါးေအာက္မွာ ရွီရွန္းႏွင့္ တစ္ခ်ိန္လံုး အတူရွိေနခဲ့သည္ဆိုေသာ္လည္း ထိုအတူရွိေနခ်ိန္၏ ၉၉ % မွာ ရွီရွန္းက က်င့္ၾကံေနလို႔ သူ သူမကို ေငးၾကည့္ရံုသာၾကည့္ေနခဲ့ရသည္။ တျခားအခ်ိန္မွာေတာ့ အနီးအနားေရာက္လာသည့္ သတၱဝါဆိုးမ်ားကို သူ ႏွိမ္နင္းေပးေနခဲ့ရျခင္းျဖစ္သည္။