Through Days and Nights

28

“Malas ba ko?!”

I asked myself while walking para makapasok sa elevator. Naabutan ko ‘dun si Uno na nakatayo na walang emosyon ang mukha. Nang sumara ang pinto ng elevator ay isang nakabibinging katahimikan ang nasa pagitan naming dalawa. Sino ba naman kasi ang gutsong magsalita kapag nakasama moa ng ex mo sa elevator?

It’s awkward!

His scent was intoxicating my nose. It smells so manly and addicting. Nakikita ko sa reflection namin sa elevator na tumangkad siya. Matangkad ako pero mas matangkad na siya, hanggang leeg niya na lang ata ako. He’s wearing a simple white shirt and maong jeans with his timberland boots. Medyo magulo ‘rin ang buhok niya pero gwapo pa ‘rin naman siya kahit na ganun.

Pero wait! Magkapitbahay pala kami!

I dindn’t expect na dito siya nakatira! Hindi ba siya umalis sa dati niyang condo? Matagal na ba siya dito? I don’t know, it’s really…unexpected.

It’s unexpected to see him stayed in his old condo unit. I was surprised to see him. Alam ba niya na kapitbahay niya ako? Mukhang wala naman siyang pakialam ng makita niya ko kanina.

Sino ba ako para pagka-interesan niya? Di ba?

At bakit ang tagal ng elevator?

Mabuti na lang at bumukas ang elevator. Mukhang narinig ang nasa isip ko. Nauna ako sa kanyang lumabas at pumunta sa kotse ko. Siya naman ay pumunta sa isang Aston Martin na sasakyan! Wow! Yayamanin ang kuya niyo!

“Hope all.” Bulong ko ng makita ang kotse niya.

Hindi ko na iyon pinansin at pumasok na sa kotse. I started the engine pero sigurado na ako na malas ako! Ayaw umandar! Huminga ako ng malalim bago lumabas para tingnan kung may sira! At talaga naman na malas ako dahil nakita ko ang gulong ng kotse na flat.

Ang malas ko! Tiningnan ko kung may spare tire pero wala! Ginulo ko ang buhok ko dahil sa frustration. Bakit ngayon pa?! May meeting pa naman ako! Late na naman ako kung sakali. Halos masira na ang sapatos ko sa kaka-padyak sa lupa dahil sa frustration ko! Bakit naman kasi ngayon pa?

“Need help?” someone asked me.

I looked at him. Nakalagay sa bulsa niya ang kamay niya. He was looking at my car then backed to me so immediately looked away.

“Uhm—“ I don’t know what so say! “May mekaniko ba dito?” I asked him then he just chuckled.

“Malayo pa ‘yun.” Sagot niya. “Tatawagan ko lang.”

Tumango naman ako at nakatingin lang sa kanya habang tinatawagan ang mekaniko na sinabi niya. I bit my lower lip because of sudden embarrassment.  Nakaka-abala pa ako sa kanya! Oh my God!

“Okay, tingan niyo na lang boss.” Rinig kong sinabi niya. He walked to my direction. “May inaasikaso pa ‘raw sila, baka mamaya pa ‘yan maayos.” Sabi niya.

“Ah, okay.” I smiled at him. “Thank you for the help.”

“San ka na niyan sasakay?” he asked me.

“Grab?” I said to him out of nowhere. His brows furrowed.

He clicked his tongue and licked his lower lip making it redder. He looked at me like he was thinking or whatever.