Through Days and Nights

24

“Uno…kumain ka na.”

I looked at Uno, he looks tired. He’s been liked this since his parents died. Ikatatlong araw ngayon ng lamay ng mga magulang niya. He didn’t sleep nor eat for days! Pinipilit ko siya pero ayaw niya talaga. I can’t blame him though…alam kong masakit ‘yun lalo na at mga magulang niya ‘yun pero sana naman huwag niyang pabayaan ang sarili niya.

“Uno…please rest…you need it.” I whispered to him.

He looked at me with tired eyes. I smiled at him to tell him that it’s going to be fine. Inaayos ko ang magulo niyang buhok para mas matingnan siya ng mabuti.

“Babe…W-why? Then he started to cry. “I-I just c-can’t…”

“It’s okay…” I told him. “Everything is going to be fine, okay?”

Then I hugged him to ease his mourning. I just can’t see him crying all day. This is the first time I see Uno being like this. He looks miserable.

Sa hapon ay napilit ko si Uno na umuwi sa condo niya para magpahinga. Pinatulog ko siya habang ako naman ay naglilinis ng condo niya. Umuwi ‘rin si Ate Kath galing sa US, at kagaya ‘rin ni Uno, malungkot siye pero alam kung tinatatagan niya ang sarili niya dahil siya ang panganay. Ang alam ko ay sya na ‘rin ang magha-handle ng real estate business nila.

Sa gabi naman ay nagluto ako para sa dinner namin ni Uno. Kulang na lang ay subuan ko siya dahil hindi siya gumagalaw. Lagi siyang tulala at walang imik na ikinalulungkot ko. Hindi ko kaya na makita siya na ganito. Hindi ko kaya…Kaya ginagawa ko ang lahat para tulungan siya. Pinaparamdam ko na nandito ako para tulungan siya.

Nalaman ko ‘rin na pina-iimbestigahan ni Ate Kath ang nangyari. Mukhang dahil sa kalaban nila sa business ang may gawa nito. Nararamdaman niya ‘raw na may motibo ang aksidente kaya namatay ang parents nila.

Hindi ako makapaniwala na magagawa ng tao ‘yun para lang sa kapangyarihan at pera. Ang dali lang sa kanila na pumatay para sa ikaaangat nila. Hindi ba sila nakukuntento sa kung ano man ang meron sila at kailangan pa nilang gawin ‘yun?

“Are you ready?” I asked Uno.

Ngayon ang libing ng parents nila. At hindi pa ‘rin nagbabago si Uno. Lagi siyang tulala at walang imik. Mabuti na lang at nakaka-usap siya ng matino kapag kinakausap siya. Alam kong nasasaktan siya pero kailangan pa ‘rin niyang magpatuloy dahil hindi ko kayang nakikita siyang ganito.

“Babe…it’s okay. I’m here. You can lean on me.”

He looked at me then he smiled. Pilit na ngiti…at pagod. I hugged him then kissed his forehead to ease him.

“Thank you for staying babe.” He said.

“I love you.” I said that then claimed his lips.

Siya ang nag-drive papunta sa cemetery kung saan ang libing. Sinabi sa akin ni Ate Kath na private lang ito at kami-kami lang naroon. Tahimik lang ang drive dahil seryoso si Uno sa pagmamaneho. Ayoko namang istorbohin siya dahil mukha siyang may iniisip.

“Uno! Wait lang…” sabi ko sa kanya bago bumaba.

Inayos ko ang kwelyo ng polo niya. Naka-puti siyang polo at black jeans with his timberland boots. He looks dashing with simple colors. He looks really handsome. Ngumiti lang siya at halos mamamatay na ako.