GÖKYÜZÜ ÇOCUKLARI (DÜZENLENECEK!)

8.Bölüm

Günal sinirle odadan çıkarken Berkan kenarda ki yastığı Arat'a attı. Arat ona sinirle bakarken o takmadan koltuğa kendini  attı.

⏳💙

Elzem evinde mutlu mutlu oturmuş kitap okuyordu. Aklında bu zaman kadar yaşadığı her şeyi bir kenara bırakmış, hayattan soyutlanmış gibiydi.

Kapısının çalması ile sinirle kitabını masaya bıraktı. Kim gelir ki bu saatte? Bir rahat bırakmamışlardı kızı!

Yavaşça yerinden kalkıp kapıyı açtı. Kimse yoktu. Kaşlarını çatıp geri kapıyı kapatacağı sıra kapının önünde ki kutuya gözü takıldı. Şaşkınlıkla kutuya baktı. Kutuda ne olduğuna öğrenmek için odasına geçti.

Açsa mıydı? Belki de kötü bir şey değildi. Değildi değildi. Kendini avutmaya çalışarak kutuyu açtı. Sadece bir mektup vardı. Mektubu hızla açıp okumaya başladı.

Merhaba Elzem KESKİN..

Bu mektubu okuduğunda ben anneni öldürmeye gitmiş olacağım ve sende buna engel olamayacaksın. Annenin ölmesinin sebebi senin suçundu. Artık hayatın benim kurallarımla oynuyor. Bol şans...

Servet Mehdî

Elzem'in tüm bedeni korku sarmış eli ayağı dolaşmıştı. İnanmamak için kendini zorluyordu. Mektubu defalarca okumuş, tirtir titremeye başlamıştı.

Gözlerinden akan yaşlarla annesini aradı. Ama açmamıştı. Defalarca aramış ama geri dönüş alamamıştı. Servet Mehdî kimdi?

Kötü biri değildi ki düşmanı olsun.

Korkuyordu. Kapısının çalması ile hızla koşarak kapıyı açtı. Gelen İmge'ydi. İmge Elzem'in halini görünce kaşlarını çattı.

"Noldu Elzem?"

"İmge. M-mektup."

İmge hızla içeri girip masanın üzerinde olan mektubu aldı. Mektubu okuduktan sonra şaşırdı. Ama bu nasıl olurdu?

Servet Mehdî, abisiydi.

⏳💙

Arat adamlarla konuşmuş her şeyi ayarlamıştı. İçi rahat etmese de yapacak bir şeyi yoktu. Elzem için yapıyordu.

Eğer yapmazsa ileride mutlaka Elzem öğrenecek ve kendine zarar vermeye bile kalkacaktı. Bunu istemiyordu.

"Arat. Geri çek anlaşmayı."

"Hayır Günal. Elzem için yapıyorum bunu."

"Ama zarar bile görebilir. Bu sence güzel bir şey mi?"

"Zarar görmeyecek Günal."

"İnşallah."

Tekin'de kapının arkasında durmuş olanları dinlemişti. Elzem için çok üzülüyordu. Yaklaşık 10 yıldır Elzem'i takip ediyorlardı. Ondan ayrı kalmak zor olacaktı. Derin bir nefes verip kimseye görünmeden odasına geçti.

Aratın telefonu çalınca Günal ona döndü. Arat telefonunu alıp kimin aradığına baktı. İmge idi.

"Efendim İmge."