De snelweg naar mijn hart

20

Binnen een kwartier nadat Miles de film stop heeft gezet, heeft hij zijn telefoon in zijn hand om een vriend te bellen. Ik besterf het van de zenuwen. De afgelopen paar minuten hebben we een aantal kandidaten doorgenomen om te bepalen wie het meest geschikt is. Uiteindelijk zijn we gegaan voor Josh, die een paar dorpen verderop woont en net uit een lange relatie komt.

'Laatste kans om je te bedenken,' zegt Miles terwijl zijn duim boven het groene hoorntje zweeft.

Ik knik ter goedkeuring. Praten kan ik niet meer. Er is zoveel gaande in mijn lichaam dat ik zelfs maar met moeite overeind kan blijven zitten.

Aangezien Miles zijn telefoon op luidspreker heeft gezet, hoor ik het toestel aan de andere kant van de lijn overgaan. Na een paar keer wordt er opgenomen.

'Hé makker, hoe is-ie? Jou heb ik al even niet meer gesproken.'

'Hé Josh. Met mij is alles goed, hoor, en met jou dan?'

'Ja, prima. Vanwaar deze eer?'

Miles vangt mijn blik en houdt die vast terwijl hij verder praat tegen Josh. 'Heb je vanavond iets te doen?'

Ik kijk op de klok die boven de televisie hangt. Het is inmiddels al elf uur. In Nederland zou het nooit in mijn gedachten opkomen om nu nog met iemand af te spreken. Maar nu ben ik de nieuwe Clio die zich gaat laten ontmaagden, dus waarom ook niet?

'Niet echt, hoezo?'

'Ik heb hier een meid op mijn bank zitten die heel graag seks met je wil.'

'Miles!' roep ik geschokt uit. Dit is niet wat we afgesproken hadden. Al moet ik toegeven dat het technisch gezien wel correct is. Ik wil heel graag met een wildvreemde mijn maagdelijkheid verliezen.

Gegrinnik klinkt aan de andere kant van de lijn. 'En weet ze dat zelf ook?'

'Ja,' gaat Miles onverstoorbaar verder. 'Clio is zelf naar me toe gekomen om te vragen of ik haar kon helpen met haar maagdelijkheid.'

O god, kan dit gesprek nog beschamender? Hoe moet ik die jongen ooit onder ogen gaan komen?

'En dat wilde je niet zelf doen?'

Dus het kon inderdaad erger. Wanneer houdt dit op?

Miles slaakt een zucht. 'Gast, ik zit in de friendzone.'

Ik geef hem een por. Straks gaat Josh nog denken dat er iets is tussen ons. Dat wil ik niet.

'Hoe oud is ze?' wil Josh weten.

Miles kijkt me vragend aan en ik ben lichtelijk verbaasd omdat hij dat nog niet weet. 'Tweeëntwintig,' antwoord ik dan ook maar zelf. Misschien is het sowieso handig als ik me iets meer met dit gesprek bemoei. Anders denkt die Josh helemaal dat ik een of andere kneus ben die zelf niemand kan fixen. Waar een kern van waarheid in zit, maar dat hoeft hij niet te weten.

'Gast, dit is echt het vreemdste wat je me ooit gevraagd hebt. Je wilt dat ik naar je toe kom om seks te hebben met een wildvreemde griet? Ik bedoel, ervan uitgaande dat ze niet lelijk is, zou ik er niks op tegen hebben, maar het is wel heel raar. Is dit een of andere tactiek van je om Elaine voorgoed uit mijn gedachten te wissen?'

Zie je wel, ik ben raar. Ik ben altijd al raar geweest en ik zal altijd raar blijven. Niemand wil mij. En wat als hij me lelijk vindt? Ik voel mijn ademhaling sneller gaan. Dit is bijna net als die keer dat ik met Miles in zijn auto zat.

Zelf lijkt Miles echter niks in de gaten te hebben. Hij praat onverstoorbaar verder. 'Ik weet dat het geen alledaagse vraag is. En je hoeft niet per se hierheen te komen, ze wil ook best naar jou toe komen.'