De snelweg naar mijn hart

19

Onderweg naar Miles' appartement praten we wat over films. Het gaat onder andere over Grease en Dirty dancing, waar ik allebei totaal niks mee heb.

'Je houdt echt niet van klassiekers, hè?' merkt Miles op.

'Ik vond Die another day leuk. Telt dat?'

'Vooruit dan,' doet Miles. 'Ik had je vrouwelijker ingeschat.'

Ik haal mijn neus op. 'Dat is een zeer seksistische opmerking. En trouwens, ik vond High school musical vroeger geweldig. Is dat vrouwelijk genoeg? O, en ik heb samen met mijn zus een heleboel van die typisch Amerikaanse high school romcoms gezien.'

'Dat verbaast me dan weer helemaal niet.'

'O nee? Ben ik daar vrouwelijk genoeg voor?'

Miles kreunt. 'Dit moet ik nu zeker de hele avond aanhoren?'

Ik knik, uiterst serieus. 'Dat krijg je ervan als je zomaar aannames maakt over iemands voorkeuren gebaseerd op zijn of haar biologische geslacht.'

We bereiken het gebouw waar hij woont en hij gaat me voor het trappenhuis door. Even later staan we voor zijn voordeur. Eenmaal binnen gebaart hij naar de bank.

'Doe alsof je thuis bent. Ik zorg voor drinken en snacks.'

'Als ik thuis was, zou ik je helpen. Zeg maar waar het staat.' Veel zekerder dan ik me voel loop ik zijn keuken in. Dit is allemaal gewoon één grote oefening. Als ik met iemand seks ga hebben, kan ik mezelf ook niet naar zijn huis teleporteren voor de daad en mezelf daarna weer wegtoveren. Er zullen dingen aan vooraf gaan en Miles is het perfecte materiaal om wat sociale interactie en neppe zelfverzekerdheid op te oefenen.

'Drinken staat in de koelkast. Kijk maar wat je lekker vindt.' Ondertussen trekt Miles een kast open om er een zak chips uit te vissen.

Ik open de koelkast en inspecteer de inhoud ervan. Er is keuze uit cola, Dr. Pepper en Mountain Dew. Twee van de drie heb ik nog nooit gedronken en ik weet niet of dit het goede moment is voor nog meer nieuwe ervaringen.

'Sorry, ik kom even voor je langs.' Voor ik het doorheb, reikt Miles' arm langs me heen om een potje van een van de schappen van de koelkast te pakken. Om erbij te kunnen, moet hij zijn lichaam praktisch tegen het mijne aan drukken.

Mijn adem stokt in mijn keel. Zo dicht ben ik nog nooit bij een jongen geweest. Oké, behalve bij mijn ex dan, maar ik doe heel hard mijn best om te doen alsof hij nooit bestaan heeft.

Stel je verdomme niet aan, Clio. Hoe ga je ooit seks met iemand hebben als je al afgeleid wordt als een vriend met kleren aan achter je staat?

'Kun je het vinden?' vraagt Miles. Zijn stem is nog steeds dichter bij mijn oor dan die zou moeten zijn. Hij heeft al gevonden wat hij zocht, dus wat doet hij nog in mijn persoonlijke ruimte? 'Zo groot is mijn koelkast niet.'

'Ik denk dat ik voor cola ga.' Snel gris ik de fles uit de deur en met een klap sla ik de koelkast dicht. 'Waar heb je de glazen staan?'

'Daar.' Miles wijst naar een kastje boven het aanrecht en doet dan een stap achteruit om onze aura's wat meer ruimte te geven.

Ik trek het kastje open en haal er twee glazen uit. Nadat ik er eentje vol met cola heb geschonken, hou ik de fles op naar Miles. 'Jij ook?'

'Ja, doe maar.'

Achter me hoor ik hem de keuken verlaten en ik adem diep uit. Waarom ben ik toch altijd zo ongemakkelijk met mensen? Geen wonder dat ik de eeuwige maagd ben. Afstandelijke meisjes zijn niemands type.