vendetta | taekook

15

Medyayı bir kerecik dinleyin çok tatlı bir şarkı cidden seveceksiniz 😽

*

*Jungkook'un ağzından*

Bir saat... neredeyse bir saattir elleri belimde olan ve masum yüz ifadesiyle uyuyan Taehyung'u izliyordum. Ona her baktığımda benim için etrafımdaki diğer her şey bulanıklaşıyor ve tek odağım o oluyordu. Gözlerimle seviyordum onu, o da bunun farkındaydı ama kaçıyordu işte benden, tam olarak güvenemiyordu bana. Ama yavaş yavaş bana alışıyor gibiydi de.

Ama inanın bana onun beni sevmesi için Tanrı ile savaşmam gerekse bile bunu yapacaktım. Onu sevmekten asla vazgeçmeyecektim.

Düşüncelerim ile gözümü Taehyung'dan bir saniye bile ayırmıyordum, o kadar dalmıştım ki onun masum güzelliğine uyandığını fark etmemiştim bile.

Gözlerini açmış o da bana bakıyordu yeni uyanmasına rağmen gözleri parlıyordu, o güzel kahverengi irisleri ile o kadar güzel bakıyordu ki adeta kayboluyordum gözlerinin içinde.

Yattığı yerden kalkmış ve oturur pozisyona gelmişti, avuçlarının arasına ellerimi almış ve yavaşça okuşuyordu "Daha iyi misin, bak eğer iyi değilsen istediğin her şeyi yapabiliriz bugün" beni düşünüyordu, resmen benim için endişeleniyordu.

"Ama bugün bakıcılığının son günü" gülerek ve sorgulayarak söylemiştim, komik bulmuş olacak ki o da gülmüştü. "Koca bebek ile bir gün daha ilgilenebilirim bence"

"Bak sonradan pişman olma benimle vakit geçirdiğin için" yüzümü aşağı eğmiş ve hala ellerimi okşayan ellerine bakmıştım.

"Jungkook, seninle geçirdiğim hiçbir vakit benim için pişmanlık olmadı" dediği şey beni mutlu edip kalbimin içindeki kelebeklerin hareketlenmesini sağlamıştı.

"Ama eskiden..." sözümü kesmişti aniden "Jungkook o eskidendi, eskiye takılıp kalmayalım lütfen eğer takılıp kalırsak ileride mutlu ve huzurlu bir hayat sürdüremeyiz"

Onu eskiden yanlışlıkla öldürmeye çalıştığımı da artık umursamıyor muydu acaba. Sormak istiyordum fakat ne zaman bu konu konuşulsa üzülüyordu bu yüzden sormayacaktım.

"Yani artık benimle olduğun zamanlarda mutsuz değil misin" duygulanmıştım biraz bu yüzden sesim çatlamıştı aralarda.

"Hayır, aksine aşırı eğleniyorum seninle olduğum zamanlarda hatta bir şey daha söyliyim..." söyleyeceği şeyi merakla bekliyordum, diyeceği şey umarım mutlu olmamı sağlardı.

"Hatta imkanımız olsa seninle aynı evde yaşamak bile isterdim" bunu şuan karşımda duran Taehyung mu söylüyordu cidden benimle aynı evde mi yaşamak istiyordu? Odanın etrafında delicesine koşmak, dans etmek, hoplayıp zıplamak istiyordum.

"Var.. imkanımız var Taehyung yaşayalım burada olmaz mı ha?" hayır anlamında kafasını sallamış ve yüzü biraz düşmüştü

"Burası sadece senin evin değil Jungkook babanda burada yaşıyor" bu bir bahane değildi benim için. Yeni bir ev alabilir ve orada yaşayabilirdik

"Yeni bir ev alırız sadece ikimizin olur olmaz mı lütfen..." umut dolu gözlerle gözlerine bakıyor ve olumlu bir cevap vermesini bekliyordum

"Jungkook bak ben senin kadar varlıklı değilim, tamam durumum çok kötü değil ama yeni bir ev alacak kadarda param yok" kızmıştım bu dediğine çok kızmıştım hemde, aramızda paranın lafı olduğunu düşünüyordu