The Bullet's Affection [Battle Above the Clouds Series #3]

BULLET-17

Kasalukuyan kong hinahanap ang aking flashdrive dahil nawawala ito. Kaninang 5 am pa umalis si Vincent dahil may training sila.

Naramdaman kong pumasok si Nica sa opisina namin. "Nica nakita mo ba y---Sir!"

Napasaludo kaqgad ako nang makitang kasama niya si Gen. Gregory del Pilar. Sumaludo din ito sa akin kaya ngumiti ako at ibinaling kay Nica ang tingin.

"Lt. Flores, have you seen my flashdrive?" pormal na tanong ko sa kaniya.

"Ha? Hindi naman, Lt. Chua. Baka namisplace mo lang. Tulungan na kita." lumapit ito sa akin.

Hinanap namin yung flashdrive ng ilang minuto hanggang sa matagpuan namin ito. Nasa ilalim pala ng desk niya.

"Painform naman pagdadalhin mo yang jowa mo ano."bulong ko sa kaniya.

"Biglaan lang gaga."

Akmang tatayo na kami nang biglang yumanig ang buong lugar kasabay ng malakas na pagsabog. Makalipas ng ilang minuto ay tumayo kami at tumingin sa labas ng bintana. Nababalot ng isang maitim na usok ang building na di kalayuan.

Walang anu ano'y kitang kita naming gumuho ang itaas na bahagi ng gusaling iyon. I calculated the distance of the are from here. Kung hindi ako nagkakamali....eskwelahan yon!

"Oh Jesus!"napatingin si Greg at Nica sa akin.

"Why?" nag-aalalang tanong sa akin ni Nica.

"If I'm not mistaken. That's a school! And lunes pa ngayon so..." we looked at each other's eye.

Dali dali naming kinuha ang aming mga gamit at bumaba. Hindi nga ako nagkamali ang plinantahan nila ng bomba ay ang St. Mary's University and Integrated School.

"Team A---the will be lead by Lt. Chua, handle the patients with severe injury. If dina kaya don't hesitate to bring them here but if walang available na vehicle...think of a way." seryosong wika ng aming head.

"Team B--Lt. Flores lead them. Handle the patients with a serious injury kaya dito kayo sa hospital. You can do it." baling niya kina Nica. "Heal those who can be heal. Don't let your emotions drive you. Kung hindi na kaya ng patiyente, give up. Just save those who can be saved." dagdag pa nito.

I smiled at Nica before going out. Kaba at takot ang nanalaytay sa aking sistema. Ilang taon na akong doktor ngunit ito ang unang beses na ako'y makakranas ng ganitong sitwasyon.

After a few minutes we've arrived at the scene. Everything was messed. The soldiers and rescue teams are hand on hand while carrying some victims.

Pilit kong hinahagilap sina Vincent ngunit mukhang wala pa sila. I stopped myself from tearing up by thinking what my mentor just said a while ago. 'Don't let your emotions drive you.'

"Dok! Tulong!" i was interrupted by a woman's voice.

Tumakbo ako patungo sa direksiyon nila. I saw a kid lying on her lap covered with blood. I immediately checked his pulse. Kumuha ako ng red na tali at inilagay iyon sa kaniya.

(Red- critical. Blue- severe. Black- dead or cannot be save on site.)

"Steve!!!" tawag ko sa isang nurse at ito ay pumunta sa amin.

"May ambulansya bang available?"tanong ko.

"Meron pa."magmamadali nitong wika at kumuha ng stretcher.

Tinulungan ko itong ilagay sa stretcher ang pasyente. Nang mailagay na namin siya sa ambulansya ay bumalik na ako sa site upang tumulong. Nakita kong mas maraming black labeled na pasyente kesa sa ibang kulay.

"Rvynz..." napalingon ako sa taong tumawag sa akin.

"Robin? Bakit ka nandito?"tanong ko.

"They called for help." wika niya at tinuro ang mga ambulansyang mula sa ospital na pinagtratrabahuan nito.

Tumango lang ako sa kaniya at pumunta sa ibang direksiyon. It's awkward being with your ex, duhh. Saktong lalapit na sana ako sa isang tent nang biglang may narinig kaming sigaw.

I was stunned when i saw how the big piece of block fell into the little girls direction. Nakarinig ako ng ilang sigaw mula sa aking mga kasama na nakasaksi. I run towards her direction.

Tymingin ako sa aking mga kasama na naghihintay ng resulta mula sa akin. Umiling ako. Lumuhod ako sa tabi ngbata at inilagay ang black ribbon sa kaniya.

Her stomach was stabbed by an iron. At ipit na ipit ng bato ang kaniyang katawwn. Wala kaming nagawa kundi magpatuloy na lang sa pagrescue.

Magdadapit hapon na pero wala pa ring anino ni Vincent. Rinig kong marami pang naiiwang biktima sa loob. We also received a call from the school's basement. May survivors doon.

"Dr. Chua."mahinang tawag sa akin ni Nurse Kaye.

"What?"tanong ko at ibinaba muna ang tumbler na hawak ko.

"Kulang na yung mga gamot and yung volunteers galing EastMed umalis na silang lahat. Marami pang irerescue." wika niya.

Kinuha ko ang cellphone ko at tinawagan si Nica. After 3 rings sinagot na niya ito.

"Wala na kaming gamot dito....may avail ba diyan?" tanong ko sa kaniya.

"Acey. Wala na. Sakto na lang ito para sa mga pasyente dito..." sagot niya sa akin.

"Okay okay. Thank you." wika ko bago binaba ang tawag.

Napaupo na lang kami ni Nurse Kaye sa bench. I was near to pass out nang biglang makarinig kami ng mga sasaksyan papalapit. I saw the logo of Black Musang on one of them.

Napangiti ako nang malamang sila ito. Vincent is here. Nakita kong inilibot niya ang kaniyang paningin at nang magtama ang aming mga mata ay ngumiti ito. I also smiled at him.

"Doc, paano na tayo nito? Andaming critical patients dito and full na yung PAGH. Kaya naman natin silang gamutin on site kase malawak naman itong field nila and this area was far from the falling debris." wika niya sa akin.

"Call everyone we'll have a meeting." nagulat ako nang makita ang head ng hospital namin na nandito.

"Yes sir." Nurse Kaye immediately went out and called everyone.

Nanatili akong nakaupo doon at nag-iisip. My family was the owner of the biggest hospital in the country. My brother's wife is the daughter of the Chairman of a big pharmaceutical company. Pwede naman akong humingi ng tulong mula sa kanila.

Pero baka sabihin ng ibang pabida ako. At that moment naramdaman kong bapapaligiran na ako ng maraming tao. My phone rang kaya umalis muna ako doon upang sagutin ito.

"Kuya...." malumanay kong sagot.

"Stacey. If your team ran out of things and lack of people. Just tell me okay?" wika nito sa kabilang linya.

"Yes kuya. Thank you..." naiiyak na wika ko.

"Hmmm... don't exhaust yourself too much, hunny. Take care." he added befofe hanging up the call.