OKYANUS ESİNTİSİ |YARI TEXTİNG| ✓

15. Bölüm: Temizlik

 Gerekli malzemeleri aldıktan sonra eve girdik ve iş bölümü yaptık. Ege kendi yatak odasını, Nur ile Çağan mutfağı temizleyecek, Yaz, Eser ve ben ise salondan başlayacaktık.

Yaz duvarları sildikten sonra mutfaktan gelen çığlık seslerine bakmak için yanımızdan ayrıldı. Eser ve ben yalnız kaldık. Kapa çeneni iç ses! Kafamı karıştırıyorsun!

Eser yerleri siliyordu. Ben de camları silmek için o tarafa doğru gittiğimde beni durdurdu.

"Ne yapacaksın?" dediğinde gözlerimi devirdim.

"Camları sileceğim."

"Camları ben silerim, sen yerleri sil." Ne münasebet?

"Neden?"

"Çünkü... Çünkü  düşersin."

Ofladım. "Saçmalıyorsun Eser! Sanki evde hiç yapmadığım şey." Tamam, yapmıyor olabilirim. Ama bu yapamayacağı anlamına da gelmiyor ki canım.

Eser'in söylenmelerini umursamayarak sandalyenin üstüne çıktım ve elimdeki bezle camları silmeye başladım. Az sonra bir şey oldu. Başım dönmeye başladı ve dengemi kaybettim. Ayağım sandalyenin üstünden kayarken yavaşça yere doğru süzülmeye başladım. Çakılmaya başladım daha doğru bir tabir olacaktır. 

Ağzımdan minik bir çığlık çıkarken gözlerimi kapattım. İki tane kaslı kol tarafından tutulduğumu hissettim. Gözlerimi açtığımda bana endişeyle bakan bir çift yeşil gözle karşılaştım. Hala kucağındayken kalbimin hızlandığını hissettim. Şuan birbirimize gereksiz derecede yakındık. Bu durumdan rahatsız olup "a-artık inebilirim." dediğimde sesim beklediğimden daha güçsüz çıkmıştı. Eser gülümseyerek beni indirdiğinde "teşekkür ederim." dedim. 

"Ne demek, düşeceğinden neredeyse emindim." Ne? Nasıl?

"Nasıl emindin? Ben bile sandalye ayağımın altından kayana kadar düşeceğimi anlamamıştım." dediğimde ufak bir kahkaha attı. 

"Sürekli aşağı bakıyordun ve cam silerken aşağıya bakılmaz. Özellikle de sekizinci kattayken." Adam haklı beyler dağılın. 

Salaksın iç ses, kapa çeneni!

Cam silmek için arkamı geri döndüğümde Eser'in sesi duyuldu. "Aşağı bakmak yok." Güldüm. "Aşağı bakmak yok."

Cam silme işlemini sağ salim bitirdiğimde evin bütün işi bitmişti. 

Yaz kendini koltuğa atarken "öldüm, bittim, artık yoğum!" diye söylendi. Ben de kendimi yanına atarken "sevgili anneciğim kusura bakmasın ama ben on sekiz yıl boyunca elimi ev işine falan süremem." dedim. Herkes bana Newton'un kafasına armut düştü demişim gibi bakıyordu. 

Ege imalı imalı "Evlenince de temizlikçi tutarsın." dediğinde "tutarım tabi. Ben, bizzat kendim mi yapacağım onca işi? Daha neler?" diye cevapladım. Sonra söylediğim şeyin saçmalığıyla yüzümü buruşturdum. "Evlenmek nereden çıktı ki şimdi?" 

Eser araya girdi. "Yemek mi söylesek? Az sonra midem yok oluşa geçecek de." 

"Vallahi benim midem ona yemek vermediğim için canavara dönüştü galiba. Az önce 'oçooğğm' gibi bir ses çıkardığına eminim." Çağan'ın bu söylediğine hepimiz kahkaha attık.