Venom of the New Era (Season 1)

CHAPTER 20

Chapter 20
Quandary

VIRA

Exhausted beating of my heart was all that I heard.

Bumagsak ako sa lapag, ngunit ang 'di ko inasahan ang ginawa ni Radzyn. Gulat at paninikip ng dibdib ang nanaig dahil sa nangyayare...

"What are you doing?" I tried to keep calm. He's... he's on top of me, the tension between us bloom wider. His magnetizing effects isn't helping at all.

Nakatungkod ang dalawa niyang braso para 'di dumikit saaking mukha ang kan'ya. Seryoso ang itsura niyang pinapanood ako.

I am nervous... is this what they call by the hammering of my heart against my chest? And I am afriad that he'll hear it. I finally cut what he's giving me. If this stay longer inside of my system... I'm... I'm...

"Get away," I ordered and pushed him. Sumunod naman ito, umupo siya sa lapag, naisandal ang braso sa tuhod, saakin nakatingin. Ginaya ko siya matapos magpagpag. Tinignan ko ang pintuan ng kwartong pinagtulakan niya saakin.

I still can't believe he done that... he saved us.

Behind that door, I can feel presences. They're waiting for us to go out... and once that happens. It's an endgame for us. I glance at Radzyn who's now holding another paper at his hand. The paper inside the room.

Binuklat niya 'yon, sunod ay pinakita niya 'yon saakin. Kinuha ko sakan'ya ang papel at binasa.

'Map'

"May mapa?" Hinarap ko si Radzyn. He raised his shoulder and look up in the ceiling.

"No matter what I say, you still won't trust me."

Nagkibot ang aking labi at sinarado ang papel. He does sense that I thought he betrayed me. "You can't judge me. You were mysterious," I pointed out.

"Why? 'Cause I'm too good looking? Fuck, bakit ba kasi sobrang gandang lalaki ko... nakakapanghina." Nagtakip pa ito ng mukha at nag-inarte. Nakahinga naman ako ng maluwag. 'Di niya minasama ang pagtingin ko sakan'ya. Mali talaga ako doon, aaminin ko. I easily judge him. 

"I'm sorry," usal ko. "But I still don't trust you."

"Lala ng trust issues mo." Umirap siya at saka muling binalingan ang pintuan. "Anyways, may plano ka sweetheart?" Umiling ako at kinuha ang punyal sa ilalim ng dress.

"Wag mong tignan ang hita ko, wala diyan ang plano," diin ko sakan'ya na napasilip saaking balat, agad siyang kumamot sa batok at kunwaring inosente.

"Akala ko kasi nandoon ang sagot sa buhay ko." Nilislis ko nang maayos patakip ang tela binti para 'di na muli niyang masilip. Manyak. "Shayang."

"May sandata kaba?"

"Tss, 'di ko kailangan noon," pagmamayabang niya, bumalik naman sa isip ko 'yong nangyare niyang laban noong nakaraang laro. Palaisipan parin saakin kung paano siya nanalo. Sinantabi ko muna ang pagtataka ko. "May sandata naman ako, pero... 'di pwedeng gamitin sa labanan na ganito."

"Huh?" Namula ang mukha niya na nagpipigil ng tawa.

"Enebe, sa susunod ko na ipapakita sa'yo." 'Di ko pinansin ang pinagsasabi niya at inabot ang isa ko pang punyal.

"Gamitin mo 'yan. Ilan man sila doon, kailangan natin silang matakasan. Isa pa, iwasan mong pumatay." Tumaas ang kilay niya.

"Uy! Diyos ka? Parang ikaw nagluwal sakanila nila, ah? Damot mo."

"May parusa ang sino mang makakapatay ngayong gabi," paalala ko. Nagkibit balikat siya at nilaro ang punyal sa kamay. "Yon din ang pinangako natin sa ministro, 'di tayo papatay."