Μπελάς στο Γραφείο

42. Το Συνέδριο

Γιατί το Συνέδριο αυτό ήταν το εισιτήριο μου για κάτι καλύτερο. Μετά από αυτό, όλες οι πόρτες θα άνοιγαν διάπλατα για μένα.

Έξυσα την πλάτη μου νευρικά.

Ποιον κορόιδευα; Εργαζόμουν ήδη δεκαπεντάωρα, συγκατοικούσα με έναν άνθρωπο που μετά βίας γνώριζα, τα χρήματα δε μου έφταναν ούτε για τα βασικά και βρισκόμουν χιλιόμετρα μακριά από τους φίλους μου και από....

...εκείνον...

Έχωσα το χέρι μου πιο βαθιά στο πίσω μέρος του φορέματος και ξύστηκα με μανία.

Ο λόγος του πρώτου ομιλητή είχε ολοκληρωθεί και ξεψυχισμένα χειροκροτήματα ακούγονταν διάσπαρτα κατά μήκος της αίθουσας.

Προφανώς, δεν ήμουν η μόνη που έβρισκα τα συνέδρια αυτά παντελώς ανούσια, ολοκληρωτικά βαρετά, βασανιστικά αφόρητα.

Η υπεύθυνη του Συνεδρίου, προλόγιζε τώρα τον επόμενο καλεσμένο με διθυράμβους. Άλλος ένας βαρετός τυπάκος που θα μας αράδιαζε κάμποσες ανοησίες κι εμείς θα υποκρινόμασταν ότι κρεμόμαστε από τα χείλη του.

Ένα δεύτερο χασμουρητό βρήκε ξαφνικό θάνατο πίσω από την παλάμη μου.

Ο Σουηδός ερχόταν κορδωτός πάλι προς το μέρος μου και έσκυψα στα αριστερά δήθεν να ισιώσω το λουράκι από τα ψηλοτάκουνα πέδιλα μου, μπας και τον αποφύγω.

Εντωμεταξύ στο κοινό υπήρχε μια έκδηλη αναστάτωση. Θερμά χειροκροτήματα και γενικότερη αναστάτωση.

Τι έγινε ρε παιδιά; Μήπως είχαν όντως φέρει το Φουρθιώτη;

Συνέχισα και καλά να φτιάχνω το λουράκι μου, ενώ παρατηρούσα τα παπούτσια του Σουηδού να με πλησιάζουν αγέρωχα.

Γαμώτο!

Τι ήθελε πάλι;

Ο ομιλητής έβηξε απαλά στο μικρόφωνο για να καθαρίσει το λαιμό του και αμέσως αντιλήφθηκα με την άκρη του ματιού μου όλα τα θηλυκά στην αίθουσα να μεταμορφώνονται. Στέρνα πεταγμένα μπροστά, πόδια αισθησιακά σταυρωμένα, ματιές γεμάτες ερωτισμό...

Τι στο καλό;

Ποιον είχαν φέρει;

Ο Σουηδός ήρθε και στάθηκε από πάνω μου ακουμπώντας απαλά την πλάτη μου.

Ήλπιζα να είχαν πλυθεί αυτά τα χεράκια.

'Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που μου δίνεται η ευκαιρία να βρίσκομαι σήμερα εδώ μαζί σας...', ξεκίνησε να λέει ο ομιλητής και ένιωσα την ανάσα μου να κόβεται.