QUEEN SERIES #3: THE MILK TEA QUEEN [COMPLETED]

CHAPTER TEN

Shane Andrea Juarez

Hindi ko mapigilan ang pagsilay ng ngiti sa mga labi nang maalala ko na naman ang sinabi ni Micah noong isang araw na, "He knows my type." Patungkol iyon sa sinabi niyang dahilan kung bakit ako ang napili niyang maging pretend girlfriend na ipapakilala sa may sakit niyang lolo. Sa akin lang daw maniniwala ang matanda dahil alam daw nito ang type ng apo.

Type niya ako kung gano'n. Ngiting-timang na naman ako. Napa-skip-skip pa ako papunta sa banyo kung saan ang full-length mirror ko.

Tiningnan ko ang hitsura sa salamin sa banyo na nasa loob ng kuwarto ko and I like what I saw. Mula sa maitim na unat na unat na buhok na hanggang balikat, hanggang sa makinis at malasutlang kutis. Hindi man ako kasing puti nila mommy, hindi naman ako kaitiman. Kung ikompara sa karamihang Pinoy, mas mapusyaw nang di hamak ang kayumanggi kong kulay. May iba ngang nagsasabing tisay daw ako. Siguro it has something to do with my nose. Ilang beses na nga akong natanong ng iba kung nagpa-nose job daw ba ako dahil tuwid ito at well-shaped. Kasing tangos ng ilong ni Ruffa Guttierrez. Ang pisngi ko naman ay laging parang may blush on. Mainitan lang nang kaunti ay namumula na. Saka ang lips ko ay kasing sensual ng kay Angelina Jolie. Joke! How I wish na ganoon nga. Pero makapal ito in a sexy way. Charot!

Natawa ako sa mga pinag-iisip ko. Ewan ko ba. Biglang nagkaroon ng kakaibang excitement ang buhay ko. Unti-unti ko nang nakakalimutan ang bwisit kong ex na si Thijs.

Hay naku. Ang lalaking iyon. Kamakailan ay dudang-duda ako sa kasarian niya dahil close na close sa isang basketball player ng Uste tapos noong nakaraan ay nahuli kong may kahalikang haliparot sa Freedom Park sa campus! Sa ilalim ng isang puno na kaharap pa man din ng simbahan! Isipin mo iyon? Inisip siguro ng mga ungas na wala nang makakita sa kanila dahil madilim na no'n. Mag-aalas nuwebe na kasi. Pero ako'y katatapos lang mag-practice para sa isang oral presentation ng grupo namin for the next day at nadaanan ko ang mga halimaw na naglalampungan nang ako'y pauwi na.

Natigil ang pag-ikot-ikot ko sa harap ng salamin nang marinig ang pamilyar na ring tone ng cell phone. Nang tingnan ko ang tumatawag, napanganga ako. Si Micah Contreras!

Oh my God! What should I do? Kinabahan ako bigla. Hindi ko alam ang gagawin. Biglang nanlamig ang mga kamay ko. Manliligaw na ba ito sa akin? Bakit siya natawag? Gosh!

Nanginginig ang kamay na dinampot ko sa kama ang cell phone sabay hinga nang malalim.

"Hello," bati ko. I tried to sound cool, pero tingin ko hindi ko pa rin napigilan ang ngarag sa tinig. Nag-init tuloy ang mukha ko. Shit. Baka nahalata niyang tila natataranta ako!

"Shane? Shane Andrea? Is this you?"

Duda ang damuho. Bakit naman kaya? Inulit ko ang pag-hello.

"Oh, sorry, Shane. I thought it was someone else." At tumawa ito nang mahina.

Punyeta! Ang sarap sa tainga ang pagtawa niya sa phone! Kinilig ako ng slight.

"Natawag ka? May problema ba sa store n'yo?" sunud-sunod kong tanong. At gusto kong kutusan ang sarili dahil ang engot ng dating no'n. Kung may problema sila do'n bakit naman siya tatawag sa akin? Ano naman ang tingin ko maaari kong itulong sa kanya, aber? Pakiramdam ko naman iyon din ang iniisip niya.

Haist, Shane Andrea Juarez! Napaghalataan ka!

"The store is fine. But I'm not," sagot nito. Medyo nalungkot ang kanyang tinig. Kinabahan ako lalo. Naisip ko ang sinabi niya sa akin noon isang araw. Mayroon nga raw nirereto ang mommy niya sa kanya at gusto na nitong magpakasal sila ASAP.

Shit! Pinipikot si Micah!

"Ha? Bakit? Ano'ng nangyari sa iyo?"

"My grandfather was rushed to St. Luke's again. Nandito nga ako ngayon sa ospital. Everyone---I mean my cousins are also here. They brought their girlfriends with them. I'm the only one who came alone. Lolo looked so sad. I do not think he will survive his heart attack this time unless I do something."