Come Home To You (Book 1 of You Trilogy)

Kabanata 39

Hindi ko alam kung papaano ako nakapag-drive ng maayos papunta sa hospital na kinaroroonan ni Mommy. Nanginginig ang aking katawan at pakiramdam ko kanina pa unti-unting nawawasak ang aking puso. Not just my heart, actually. The whole me is tearing apart.

Binilog ako ni Daddy. He used me. For revenge. For fucking revenge. At ngayon, ang babaeng gusto kong daluhan at hingan ng kapatawaran ay nasa ospital. Diagnosed with breast cancer.

Can this be more fucked up?

Bakit ngayon ko lang nalaman ang lahat ng ito?

Ilang red flags na ba ang meron at bakit... bakit wala akong napansin? Am I so dense? Dumb? Shit. Ang tanga-tanga ko! Kung sino pa iyong may kasalanan, iyon pa ang kinampihan ko!

Halos takbuhin ko ang looban ng ospital. People were looking at me. I was too preoccupied and worried to care. 

"M-Mary Rose S-Suarez, nurse..." tanging nasabi ko sa nurse sa front desk

Pinalis ko ang aking luhang kanina pa umaagos. Bahagya pang natulala ang nurse sa'kin kaya halos magmakaawa na ako sa kanyang bilisan niya. 

"Sorry Ma'am..." paumanhin niya at agad na sinabi ang room number

So my Mom is really confined here. Lalo lang kumirot ang puso ko. Para akong mababaliw habang tinatahak ang hallway. Everything's blur. Ang tanging inisip ko ay si Mommy...

"Ma'am... ikaw ho ba ang anak ni-"

"Where is she?" I cut off the male nurse

Tinanggal niya ang kanyang mask at lumunok. Hindi siya agad na nakasagot. Nilingon niya ang kuwartong pinanggalingan. 

"Nasa loob po. Huwag po sana kayong mabibigla." he warned me

What the fuck....

Anong huwag mabibigla?!?

Huh?

Ano....

Parang ayaw ko na tuloy pumasok. Sobra akong kabado at inatake ako ng takot nang isang hakbang nalang ay makakapasok na ako sa room ni Mommy. Parang tumigil ang mundo ko nang... maabutan ko ang isang katawang.... covered ng puting tela. 

The machines are no longer working and... all the nurse were looking down on the floor. Bagsak ang kanilang balikat. Nanlumo ako.

"W-Why.... t-the hell is my Mom covered?" nanginig ang boses ko

My feet was glued and I can't move. How the hell can I move... how the fuck do I absorb all of this....

"Ma'am we are very sorry. She died ten minutes ago. We tried reviving her but-"

"No... you've got to be kidding me.... no...." umiling ako

Fuck no!

This can't....

"Mom..."

Kahit parang kay hirap gumalaw ay nagawa kong i-hakbang ang aking mga paa. My heart raced painfully as I get to her closer. Parang sasabog ang ulo ko. Humikbi ako at nanghina nang malapitan ko ang katawan. 

"Mommy... mommy......"

I can't breathe properly at the sight. Hindi ko kaya. Hindi pwede...

"Inay?! Inay!"

Napalingon ako sa sumigaw. It was a mid-forties woman. Nagkatinginan kami at batid kong pareho kaming nakaramdam ng pagtataka. 

Who is she?

And who's Inay?

"Sino ka? Ano ang ginagawa mo sa Nanay ko?" matigas niyang tanong

Nanlaki ang aking mata at agad na napalingon sa bangkay. Napalingon ako sa mga nurse na mukhang nagulat din.