Caught By Her Elegance (UNO)

07

07

'Sa iyong ngiti, ako'y nahuhumaling.'

I closed my eyes, I wanna see my Mom smile but I saw Lorcan's instead. I shrugged.

'At sa tuwing ikaw ay lumalapit-'

'Ang mundo ko'y tumitigil, ang pangalan mo.'

Napatingin ako sa lalaking nagsimulang dugtungan ang kinakanta ko.

'Sinisigaw nitong puso...' umupo sya sa tabi ko, it's been four days since we last met. 'sana ay madama mo rin, ang lihim kong pagtingin.'

Napaiwas ako ng tingin nang tumingin sya sa akin, damn this motherfucking guy.

"What?" I asked. My heart is beating so fast with his presence.

"I just want to clear things." I look at him and raised a brow.

"Things like what?"

"Yung nangyari sa maliit na falls." pagsisimula nya, humarap sya sa akin para makita at makatingin ng maayos sa akin. "Muntik ka bang malunod noon?"

Natawa ako.

"Muntik akong mamatay." I honestly said.

Hanggang doon nalang, natahimik na sya. Iniisip kung totoo nga ang sinabi ko, o baka iba.

Hindi nya alam o baka nagpapanggap na walang alam, they are useless after all.

"Sorry, hindi ko sinasadya." pagak ang naging pagtawa ko bago lumingon sa kaniya

"Look in my eyes then," nagulat ako at agad na tumingin palayo nang dumapo ang mga mata nya sa akin, shit.

"Then look in my eyes too."

Wala akong nagawa kundi ang tumingin sa kulay abo nyang mata. He's calm as fuck but I can't keep my self calm.

"Hindi ko alam, akala ko'y nagbibiro ka lang." hindi ako nagsalita at tumingin na sa dagat, the sunset's comforting me again.

Not him this time.

"Hindi mo ba talaga alam o nagpapanggap ka lang?" I asked.

"What do you mean?" he asked in confusion.

"Lumaki akong hindi marunong magtiwala, Lorcan. I hate trusting people."

A minute of silence passed and no one talked. When I had the chance, I stared at him. He is now smiling but his eyes are looking at the sky, emotionless.

"Is that really planned?" I asked. He look at me then a smile flashed on his face. Damn, so I am fucking right?

"I never planned to betray you." kita ko ang unti unting pagwala ng ngiti sa mukha nya. "hindi ko alam na simula noong makilala moko'y ganyan na ang iniisip mo." he faked his laughed.

In a matter of second, I felt guilty.

"I just don't trust that easily." I just said, not looking to him.

"Sabi ko nga," tumingin sya sakin, diretso sa mata. "gusto ko lang naman maging kaibigan mo."

"I'm sorry." yun nalang ang nasambit ko, alam kong ako ang mali this time.

"Don't be sorry," he said. "Ma'am! Andito nanaman ako, magkasama nanaman kami. Magsusumbong ho ako." sigaw nya sa kawalan, his motherfucking mood easily change.

"Tanginamo." I uttered. Nakatingin pa rin sa kaniyang kanina'y galit.

"Tamo, Ma'am! Mamaya may kasama nang sapak mura nyan. Inaway nya ako, di po nya ako pinapansin. Tatlong linggo yon!" humiga na rin sya tsaka pinatong sa ulo nya sa hita ko.