Caught By Her Elegance (UNO)

36

36

"Mahal pa rin naman kita."

"Oh?"

"Paghihirapan ko, ulit. Hanggang sa matanggap mo ulit ako." tumaas ang kilay ko.

"You won't do that."

"I can, and I will. Calithea, paghihirapan ko ulit. Ipapakita ko ulit, kahit pa masakit. Gagawin ko, hanggang sa maging  tayo ulit." hinawakan nya ang kamay ko. "at idederetso kita sa pinangako kong kasal."

"Stop it, Engineer Quinn."

"Lorcan, tawagin mo akong Lorcan. Mahal ko."

Pagpasok sa loob ng bahay ay hindi ko alam kung saan ako, pupunta. That confession.

Ramdam ko ang pagbilis ng tibok ng puso ko at ang pagsilay ng ngiti sa mga labi kong kitang kita sa salamin ng kwarto ko.

"Pakipot ka pa, gusto mo rin naman." napatalon ako nang makita ang kakambak kong nakaupo sa kama ko.

"What the fuck are you doing here?"

"I was here the whole time. Ate, pinatawad na ni Mama yung pumatay sa kanya, why don't you let him love you again?" tumaas ang kilay ko.

"Who are you to say that? As far as I know you're a player."

Tumawa sya tsaka lumapit sa akin. Hinaplos nya ang buhok ko.

"I was, and being that player is a nightmare. A thunder. Ate, a girl made me a better person."

"And I think, I should be thankful."

"You should. Back to your love life, twin sis. You should accept him, besides you're the one who left him." hinaplos nya ang buhok ko.

"Oh tapos?"

"Tapos mag sex kayo, punyeta. Binigyan ka ng advice hindi mo sineseryoso." hinila nya ang buhok ko bago lumabas ng pinto.

Nagbihis lang ako tsaka lumabas na rin. I saw Raven being attacked by my brothers, he was attacked by questions. And this ypung motherfucker keeps on answering shits.

"Girlfriend mo ba si Ate?" Cailer asked.

"Can't."

"Ano?" sabay sabay na tanong nila.

"Girlfriend mo ba si Ate?" tumingin sa akin si Raven bago sya nagsalita.

"Y-yes."

"Tangina? Seryoso." tumatawang sabi ni Freas, walang nagawa ang isa kundi ang tumango.

Napatingin ako kay Lorcan na nakayuko na. Lagi syang pinapalo ni Freas.

"Tangina dre, may jowa na." they are laughing like they are that happy.

Lumapit ako kay Raven tsaka ko sya pinalo.

"I can't understand him." mahinang bulong ng ungas.

"How old are you?" dinig naming tano ni kuya Crei.

"twenty five? Turning twenty six." he answered.

"Bata, diko alam na pumapatol ka sa atabs, kapatid." irap ang ibinigay ko kay Caliks.

"How did you met?"

"He was my junior and he took me to the hospital when I broke my left arm." ako na ang sumagot. "we're in the same department and company, and we currently have a project in here."

"And we're friends, a big sister." he smiled.

Nakita namin ang pagtataka sa mga kasama namin. Lalo na kay Lorcan.

"I thought you were her boyfriend?" Lorcan asked, getting annoyed?

"Oh, is that your question earlier? Can't understand your language so I answered 'Yes' instead."

"Cute mo naman." umirap si Lorcan na halos lahat kami ay nakita iyon. He changed, all of him changed.

Nag simula ang ang tawanan nila at sinasabing nagseselos sya hanggang sa sumingit si Freas.

"Laro tayo! Come back to the past!"

"Yan ka na naman gumagawa ka na naman ng sarili mong laro!" sigaw ni Caliks sa kanya.

"Mechanics, pipili yung isang tao ng taong tatanungin nya. Like, ano ang ginawa mo noong nakaraang araw?" tumingin sya sa amin. "Lahat ng itatanong about sa past!"

Nag sang ayunan silang lahat. Si Freas ang nauna na tinanong si Eve tapos tinanong ni Eve si Raven hanggang sa tinanong ni Raven si Caliks.

"Because I chose to let her go." Caliks answered and pointed me. "Ako ang magtatanong sa iyo!" sigaw nya sa akin.

"Game."

"Why do you blame yourself because Mom died?" he asked. And I hate that question.

"I messed up, I thought he will let us go if I lied. Nagsinungaling akong ayaw ko kay Mama, nagsinungaling akong ayaw ko syang maging nanay, nagsinungaling akong hindi ko ginalaw ang anak nya. I had a fight with Lorcan back then, I didn't know he is her son. Ginawa ko lahat ng kaya ko para patumbahin sya, ang he was comatosed for six months that's why he needed to repeat on his studies. "

Napatingin ako kay Lorcan na nakatitig sa akin.

"I slapped and swore to Mom that after that incident, I will never treat her as my Mom anymore. Because of a lame reason, I wanted to live without title." I added.

Ramdam kong bumigat ang tensyon sa paligid ko. My reason isn't enough to make mom forgive me, that's why I wanted to find justice for her.

Dahan dahan ang naging paglingon ko kay Lorcan.

"What happened to your Mom." I asked. And that made him smile, for what?

"I wanted her to be with my sibling, kaya ako ang nagsabi na ako ang pumatay sa Mama mo, pati narin yung pagtatangka sa pamilya mo." I knew it. "ako ang umako sa kasalanang para kay Mama kaya ako nakulong, pero si tito Victor. Sya ang nagsabing si Mama ang gumawa non at nandon sya noong nasa hospital ako. Pinakawalan ako habang nililitis si Mama, umamin sya dahil daw ay nakikita nya akong may pasa araw araw dahil sa ginagawa nila sa akin sa kulungan. Sya ang pumalit sa posisyon ko hanggang sa nagkasakit sya roon at namatay."

She died, and I can't help but to worry. He must be in so much struggle.

"What did you do after that?" I asked again, kahit na dapat ay isang tanong lang.

"I worked hard, hindi ko kayang ibigay si Aki sa lalaking iyon dahil alam kong wala syang mukha na bubuhay sa kapatid ko. Kaya imbes na sya ay ako ang gumawa ng mga bagay na dapat ang ama ng bata ang gumagawa. Tumulong rin si Papa kaya diko pinatigil sa pag aaral si Levis kaya nakapasa pa rin sya. Nung nag aral ako ulit, isa lang ang gusto ko non, ang puntahan ka. Pero kailangan pa ako ng mga kapatid ko kaya diko magawa."

Fuck it. Mom, please give me a sign that I should do what my heart wanted to.

Napalingon kami sa lalaking nagbukas ng pinto, hindi ko alam kung namamalikmata ako pero nakita ko ang imahe ni Mama sa labas. She was smiling at me and giving me a nod.

I think she just visited the hell out of me.

"Lasing na ako." mahinang bulong nya habang nakatingin sa bote ng alak na nasa mesa.

I want to tell him what I wanted to. That I still do, that I still

"Love you." I whispered, enough for him to hear.