BARTENDER

(42) Ama ben senin en yakınınım. (42)

Eun Ah, Yoon Gi'nin arkasından dışarı çıkarken sinirlenmeye başlamıştı. Nedenini sorsalar net bir şey söyleyemezdi. Ama en azından eğlendiği bir akşamı bu şekilde böldüğü için olduğunu söyleyebilirdi.

"Yeter yürüdüğümüz. Ne söyleyeceksen söyle."

Yoon Gi sinirle söylenmesine göz devirip durdu ve ona döndü. Eun Ah kollarını bağlamış, konuşmasını bekliyordu. Derin bir nefes verip bir adım yaklaştı.

"Özür dilerim."

"Dalga mı geçiyorsun?"

"Hayır, Eun Ah gerçekten özür diliyorum. Mesajlarına cevap vermemem ve o gün sana o şekilde davranmam yanlıştı. Farkındayım ve özür diliyorum."

"Bir aydır nerdeydin Yoon Gi?"

"Geldiğimde beni kovdun."

"Geldiğinde üç gün geçmişti. Ondan sonra da sadece bir kez aradığını hatırlıyorum. Onu da istemeden kaçırdım zaten. Sonra bir daha konuşmaya çalıştığını hatırlamıyorum."

"Aramama geri dönebilirdin."

Eun Ah'ın kaşları biraz daha çatıldığında Yoon Gi kısa bir süreliğine gözlerini kapatıp yavaşça nefes verdi.

"Tamam, seni suçlamıyorum. Ama gelemedim çünkü şehir dışındaydım. Daha fazla para kazanabileceğim bir iş buldum. İki üç haftalık bir şeydi. Oraya gittim."

"Yine arayabilirdin Yoon Gi."

"Eun Ah ben seni aradığımda buluşmak isteyecektim. Telefondan özür dilesem daha mı mutlu olurdun yani?"

Eun Ah yavaşça nefes verdi ve kollarını çözdü.

"Artık önemi kalmadı Yoon Gi. Başlarda gayet güzel bir sohbetimiz vardı, evet. Hatta flört ediyorduk, farkındayım. Ama sonra bir anda haftalarca sohbetlerimizi tek başıma yürütmeye çalıştım. Ve seninle ne olduğunu konuşmaya çalışırken sen bana zorlamamamı söyledin, ben de bıraktım. Artık herkes kendi yoluna."

"Eun Ah ne desen haklısın, tamam mı? Sadece bir şans daha istiyorum."

"Şimdi de sen zorlamıyor musun Yoon Gi? Neden bu kadar önemli aramızın düzelmesi? Birkaç ay öncesine kadar beni tanımıyordun bile."

"Sen beni tanımıyordun Eun Ah."

"Hatırlamıyordun diyelim o zaman. Ne değişti şimdi?"

"Eun Ah seninle konuşmayı ve vakit geçirmeyi ben de seviyorum. Bunu kaybetmek istemiyorum."

"Biraz geç kaldın."

Yoon Gi aralarındaki iki adımlık mesafeyi kapatıp ellerini kızın kollarına yerleştirdi. Eun Ah belini hafifçe kırıp uzaklaşmaya çalıştı.

"Neden uzatıyorsun? Özür dilemeye çalışıyorum."

"Bırak beni."

"Film izlediğimiz gün neden gittim biliyor musun?"

"Telefon geldi."

Yoon Gi hafifçe güldü.

"Ama gitmem gerekmiyordu. Eğer gitmeseydim iki dakika sonra kendini altımda bulacaktın! İstemediğin veya sonrasında pişman olabileceğin bir şey yapmak istemedim."

"Aptal."

Yoon Gi kaşlarını çatıp ne demeye çalıştığını anlamaya çalıştı. Eun Ah ellerinden kurtulup elini kaldırdı ve işaret parmağını göğsüne bastırdı.

"Eğer gitmeseydin dediğin iki dakikaya kalmazdı zaten."

"Ne?"

"Yoon Gi, git artık. Dediğin hiçbir şeyin artık bir önemi yok."