Βάλε φαντασία 2 : Τον... κλάψαμε τον μακαρίτη

10.

Αν τα κάνεις μαντάρα με την ανατροφή των παιδιών σου νομίζω πως οτιδήποτε άλλο και να κάνεις καλά δεν έχει μεγάλη σημασία.

Τζάκι Κένεντι Ωνάση

-------------------------------------------------------------

Τα μεγάλα ηχεία ήταν τοποθετημένα διάσπαρτα σε όλο τον κεντρικό δρόμο της Πούντα Κάνα και ο ρυθμός της σάμπα καλούσε όλους τους επισκέπτες να κουνηθούν μαζί με τους μεταμφιεσμένους που περπατούσαν και χάζευαν τα γκρουπ που έδιναν σόου. Η Τασία έστρωσε τα κόκκινα φτερά που κοσμούσαν την πάνω μεριά των οπισθίων της - το κάτω μέρος ήταν ακάλυπτο, και απόρησε γιατί υπήρχαν εκεί, αφού δε έκρυβαν αυτά που έπρεπε. Η Χριστίνα μπροστά της λικνιζόταν στον ρυθμό της μουσικής και προσπαθούσε να κουνήσει τους γλουτούς της που ίσα που καλύπτονταν από τα πράσινα φτερά της στολής της. 

Την πλησίασε και χόρεψε μαζί της τη στιγμή που ένα άρμα στολισμένο με πολύχρωμες κορδέλες, στρας και χρυσόσκονη σταμάτησε μπροστά τους. Η κοπέλα που χόρευε πάνω του φορούσε ένα λευκό συνολάκι σαν το δικό τους και τους έκανε νόημα να συντροφεύσουν την ξέγνοιαστη παρέα τους. Η Χριστίνα δίχως να το σκεφτεί, έπιασε το χέρι ενός γεροδεμένου, μελαμψού άντρα που φορούσε ένα πράσινο στρινγκ, για να ανέβει, ενώ η Τασία έμεινε να κοίτα την κοπέλα με τα λευκά φτερά. Τα μαλλιά της ήταν μαύρα, έφταναν μέχρι τους γλουτούς της και τα στόλιζε μια λευκή κορώνα. Στη συνέχεια κοίταξε τη φιλενάδα της, ο στηθόδεσμός της με το ζόρι κάλυπτε τις ρώγες της, το μικροσκοπικό μπικίνι αγκάλιαζε υπέροχα την περιοχή της και το σώμα της γυάλιζε σαν πολύτιμο σμαράγδι από πάνω μέχρι κάτω, σαν αυτό που είχε στο μέτωπό της και ταίριαζε απίστευτα με τα πράσινα φτερά στο κεφάλι της.

Το κορμί της πήρε μεμιάς φωτιά και στο τσακ πρόλαβε να ανέβει κι εκείνη στο άρμα την ώρα που η Χριστίνα σκαρφάλωνε στο ψηλότερο σημείο του, όπου βρισκόταν η κοπέλα με τα λευκά φτερά. Από τη στιγμή που προσγειώθηκαν στον Άγιο Δομίνικο δεν ξεκόλλησαν καθόλου, αυτή ήταν η πρώτη φορά που έστεκαν η μία μακριά από την άλλη και η εκκίνηση του οχήματος τις τράνταξε τόσο που αναγκάστηκαν να διανύσουν χωριστά τα πρώτα μέτρα της διαδρομής. 

Η Χριστίνα πήρε μια βαθιά εισπνοή να βρει την αυτοκυριαρχία της που άρχισε να χάνεται χωρίς τη φίλη της στο πλευρό της και, ανοίγοντας την παλάμη της, φίλησε τα μακριά της δάχτυλα και σκόρπισε το φιλί της στον αέρα φυσώντας το κατά πάνω της, μα, πριν προλάβει να κατεβάσει το χέρι, ένα αίσθημα καύσου διαπέρασε το μπράτσο της και τα γόνατά της λύγισαν από τη ζάλη... όμως η δυνατή κραυγή που τρύπησε τα αφτιά της, οι τσιρίδες του κόσμου και οι δύο άντρες που έτρεξαν κατά πάνω της, επιτάχυναν όλες τις αισθήσεις της αναγκάζοντάς τη να στρέψει πίσω της το θολό της βλέμμα, καρφώνοντάς το στη βασίλισσα του άρματος που κείτονταν στο κέντρο μιας κατακόκκινης λίμνης που όλο και ξεχείλιζε γύρω από το χλωμό της κορμί.