ညနေရောက်တော့အားလင်တစ်ယောက်သင်တန်းမှပြန်လာပြီးအိမ်အပေါက်ဝတွင်ရပ်ပြီးအိမ်ထဲခေါင်းထည့်ကာဟိုဘက်ချောင်းဒီဘက်ချောင်းလုပ်နေသည်။အိမ်တော်ထိန်းကြီးကအားလင်ကိုမြင်တော့
"အားလင်!"
"အားးး ဘဘကြီး!! ဟာဗျာ လန့်သွားတာပဲ"
အိမ်တော်ထိန်းမှာကြောင်တောင်တောင်ဖြစ်သွားသည်။ကိုယ်ခေါ်လိုက်တာမှတိုးတိုးလေး သူပြန်အော်တာက ခုနှစ်အိမ်ကကြားရတယ်အဲ့တာကို သူကပြန်လန့်နေတယ်။အိမ်တော်ထိန်းကြီးက
"အားလင် အိမ်ထဲမဝင်ဘဲဘာချောင်းနေတာလဲအပေါက်ဝမှာ"
"ဟို ဟို လေးလေး ပြန်ရောက်နေပြီလားဟင်"
"အေး ငါရောက်ပြီ"
အိမ်တော်ထိန်းကြီးဖြေခါနီးတွင်အနောက်မှကြားလိုက်တဲ့အသံကြောင့်အားလင် ကြမ်းပြင်နဲ့မျက်နှာ ကပ်လောက်တဲ့အထိခေါင်းငုံ့ထားသည်။ရှောင်းကျန့် အလုပ်တွေပြီးလို့ ပြတင်းပေါက်မှခြံထဲကိုကြည့်နေတုန်းအားလင်ပြန်လာတာကိုမြင်တော့အောက်ထပ်ဆင်းလာခဲ့သည်။အောက်ထပ်မရောက်သေးလှေကားတွင်ရပ်ကာဒင်း ကိုကြည့်နေတော့ လဒ က ဟိုချောင်းဒီချောင်းလုပ်နေပြီးအိမ်တော်ထိန်းကြီးကိုသူပြန်လာပြီးလားဟုမေးနေသေးတယ်။ပြန်ရောက်ပြီလို့ ကိုယ်ကပြောတော့ သကောင်းသားက မျက်နှာနဲ့ကြမ်းပြင် လင်မယားမှတ်နေအောင်ငုံ့ထားတယ်။
"အားလင် မင်းမျက်နှာမော့စမ်း အောက်မှာမင်းလင်ရှိလို့လား"
"အာ လေးလေး ကလဲ ကိုကို ကအဲ့ သားလင် ကဒီမှာမရှိပါဘူးနော်"
"တိတ်စမ်း! စောက်ခွက်လာပြောင်နေသေးတယ်"
"ဟွန့်သူမေးလို့လဲဖြေရသေးတယ်"
အားလင်တိုးတိုးပြန်ပြောနေသူမေးလို့လဲဖြေရသေးတယ်သည်ကိုနားပါးသည့်ရှောင်းကျန့်က
"မင်းဘာပြောတာလဲ"
"ဘာမှမပြောဘူး "
"သွားရေသွားချိုး ပြီးရင် ဆင်းလာခဲ့"
"ဟုတ်"
အားလင်အပေါ်တက်ခါနီး
"ဟျောင့် မင်းဘဲနှုတ်သီးသိမ်းပြီး
မျက်နှာမော့သွားမဟုတ်ရင် ငါ့အိမ်ကကြမ်းခင်းတွေ အကုန်အစင်းတွေထင်ကုန်မယ်"
