UMAY

92.Bölüm

Keyifli okumalar dilerim.

🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷

_____________________________

"Ayaz!!!"

Yerimden kalkıp koşmaya başladım. "Asena yerinde kal!" dedi Yiğit. Durmadım. Kardeşime bakmam gerekiyor. Kalbim çok hızlıydı ve ben artık bu acıyı tatmak istemiyorum. Canımın acımasını istemiyorum. Benim için koruma ateşi açmışlardı. Bombayı atanın alnından vurmuştum.

Ayaz yerde yatıyordu başına gidip oturdum. "Ayaz." dedim çaresiz bir şekilde. "Efendim." dedi Ayaz. İrkildim ve yere düştüm. Sonra yerden doğrulup kulağını sıvazladı. Şaşkın gözlerle Ayazı izliyordum. Bana bakıp gülümsedi. "İyi misin?" dedim. "İyiyim ya bi an patlamayla bilincim kapandı." dedi. Ayağa kalkıp kafasına vurdum. "Ne kadar korktum ya ben." dedim. "Kıyamam sana." deyip güldü.

"Gerizekalı, aptal, hayvan ............................" dedim. "Oha lan onları sen mi söyledin?" dedi Ömer. Yiğit kahkaha atıyordu. Ayaz da kalkıp kolunu omuzuma attı. "Neye uğradığımı şaşırdım." dedi Ayaz. "Ya sana bir şey olsaydı. Ödüm koptu." dedim. Kendini bana yanaştırıp "Bak buradayım bir şey yok." dedi. Omuz silktim.

Silahlarımızı elimize alıp devam ettik. Okan ve Savaşta yanımıza geldi. "Ne işiniz var sizin burada?" dedi Ayaz. "Senin tarafa bomba atıldığını duyunca koştuk." dedi Savaş. "Yüzbaşı ve Üstteğmeni gönderdik." dedi Okan. "İyisin değil mi abi?" dedi Savaş. "İyiyim ya. Umayın ettiği küfürlerden sonra iyi olmamak mümkün mü?" dedi Ayaz. Sırıttım.

Onları orada bırakıp arkaya koştum. Benim yokluğumu fark etmeseler iyi olur. Arkadan dolaşacaktım ve onları kıstıracaktık. Tabi bu planı tek başıma ve şu an kurdum. "Asena?" dedi Ayaz. Hemen sonra "Umay nereye gittin?" dedi. "Çok fazla uzadı ben arkalarından dolanacam." dedim. "Umay yerinde kal." dedi Yiğit. "Komutanım artık çok geç." dedim. "Bekle yanına geliyorum başımın belası." dedi Yiğit. Kıkırdadım.

Yanıma gelince birlikte hareket ettik ve onları çevreledik. Gözüme üç kişiyi kestirip sıktım. Köşeye sıkışmışlardı artık. Bir tanesi kaçmaya başlayınca üstüne atladım. Yerden kalkıp silahını bana doğru uzatti. Koluna tekme attım. Sonra dirseğimı karnına geçirip boynunu kırdım.

Şu an etrafımda üç kişi vardı. Yiğit diğerleriyle ilgileniyordu ve muhtemelen beni burada görmemiştir. 0.1 saliseyle bir plan yaptım. En yakınımdakinin silahına uzanıp tuttum ve arkasına geçtim. Diğer ikisi sıkmaya başlayınca bende onlara sıktım. Üçüsü de tamamdı.

"Umay kaşla göz arası nereye kayboldun?" dedi Yiğit. "Aşağıdayım." dedim. Sinirle bir nefes verdi. "Eve gidince görüşecez seninle." dedi Yiğit. "Yiiaa bizim birlikte evimiz var değil mi?" dedim. Güldüler. "Deli kız." dedi Ayaz. "Kes sen sesini." dedim. Bir gün gerçekten yüreğime indireceklerdi.

Ortalığı temizlemiştik. Bütün itler cehennemi boylamıştı. "Yalnız bırakmasaydınız keşke. Albay kesin kızar." dedim. "Yüzbaşı dedi bizi bırakın siz arkadaşlarınızın yanına gidin diye." dedi Okan. "Ceza verilirse benim adımı verin. Zaten alışkınım." dedim. "Alışkın olan Umay Yücesoy'du. Sen şimdi Umay Aralsın. Ceza almazsın." dedi Yiğit. "Abi bence senin soyadını aldığı için daha çok alır." dedi Ömer. "Haklı." dedi Ayaz. Güldüm.

Helikopterin ineceği yere doğru ilerledik. Boynum kaşınınca boyunluğumu çıkardım. Hepsi gözünü dikmiş bana bakıp sırıtıyorlardı. "Niye gulüyorsunuz?" dedim. "Senin kurt fena ısırmış." dedi Savaş. Jeton düşünce boyunluğumu tekrar takıp yüzümü astım. Yiğit beni kolunun altına alıp başmdan öptü. "Utandırmayın karımı." dedi. "Keşke sende biraz utansan." dedim. "Ne utanacam karım değil misin?" dedi Yiğit. Kolllarımı beline sarıp sarıldım.