MASAL'IN AŞKI (TAMAMLANDI)

11.Bölüm

              İnanırsan İnanırım

   Şırıl şırıl akan bir şelaleye benziyordu şuan izlediğim bulut. Aşağı doğru uzansam uçurum, şelalenin tepesi cennet. Tıpkı şuan ki ruh halim gibi. Bu koca çıkmazın içinde kalmak için kendime sığınacak bir yer arıyorum ama başaramıyorum. Çıkmaz dediğime bakmayın, o benim kalmak istediğim tek limandı.
Düşünmek, sorularıma cevap aramak istiyorum ama şuan yaptığım ve düşündüğüm tek şey daha doğrusu tek soru 'neden'.
Neden Ali, neden? Kendini geç hadi bulaşmışsın diyecek birşey bulamıyorum sana. Peki ya ben, bana nasıl kıydın Ali, Masalına nasıl kıydın? Defalarca sordum, tek bir kelime etmen için aylarca gözlerinin içine baktım ama senin yaptığın tek şey geçiştirmek oldu. Anlatsan anlamaz mıydım? Anlardım Ali, anlardım ama sadece anlamakla kalmaz o bataklıktan kurtulman için ne gerekiyorsa yapardım. Merak etme sevgilim ben yine vazgeçmeyeceğim tüm bunlardan ama senin bana kendin anlatmanı bekleyeceğim Ali. Bana güvenip, kurtulmak için elini uzattığın günü bekleyeceğim. Daha önce de dediğim gibi her ne olursa olsun hiçbir şey yıkamayacak beni. Ne beni ne de sana olan aşkımı, senin için elimden ne geliyorsa yapacağım. Hiç bıkmadan, usanmadan en önemlisi utanmadan yapacağım. Neden diye sorma sakın, biliyorsun Ali, biliyorsun. Her gün, her geçen gün gözlerimin önünde biraz daha eriyip gitmene nasıl dayanabilirim ki? Yüreğim nasıl katlanır bu acıya, nasıl? Kalbime nasıl söz geçirebilirim, nasıl yok olma ihtimalini anlatabilirim ona? Dayanamaz kalbim buna, asla dayanamaz. Yarınlarım ol sevgilim benimle kal, benimle yaşa, benden gitme... Kalbinin sesini dinle Ali, eminim ki kalbin sana yolu gösterecektir. Çünkü ben tam kalbindeyim sevgilim. Şunu asla unutma ki sende benim kalbimdesin ve asla o kalpte ölmeyeceksin. Bu kalp senden asla vazgeçmeyecek Ali, asla. Seni çok seviyorum ben ve inanıyorum ki biz seninle bir olup bunun üstesinden geleceğiz sevgilim. Biz seninle bunu beraber aşacağız.

***

  Ne kadar süredir bu bankın üzerinde oturuyordum bilmiyorum ama hava kararmıştı bile. Saatlerdir düşünüyorum ama şuan düşünmek bile o kadar zor geliyordu ki bana, anlatamazdım. Canım o kadar yanıyordu ki, hele kalbim... Sanki o cümleyi duyduktan sonra atmayı bırakmış, hissizleşmiş gibiydi. İçimde bir fırtına var o kadar şiddetli ki bu fırtına ama niye kimse duymuyor, neden kimse farketmiyordu? Bu bir kâbus olabilir miydi? Allah'ım lütfen kâbus olmuş olsun, uyanayım artık, ne olur Allah'ım dayanamıyorum, dayanacak gücüm kalmadı. Bir çıkış yolu olmalıydı her şeyi başa döndürecek bir yol. Birkaç saat öncesine; Ali'nin beni arkadaşının düğününe çağırdığı vakiti geri istiyorum. O an ki mutluluğumu geri istiyorum. Bunu neden yaptım ki zaten! Neden aptal gibi bir merakın peşine düşüp buralara kadar geldim, neden? Neden Ali'yi aklımda, kalbimde olduğu gibi bırakmadım. Bana aylardır yalan söyleyen birini neden şimdi eskisi gibi görmek istiyorum. Ya bana olan aşkıda yalansa, ya yine yalansa. Aptal gibi seviyorum onu hala, köpek gibi seviyordum. Halbuki nefret etmem gerekmez miydi? Bana bunca zaman yalan söylemiş, beni kandırmış bir insanı nasıl olurda hala kendimden daha çok severim. Allah'ım lütfen bana bir çıkış yolu göster, sevdiğim adamı benden alma onu kurtarmak için bana yol göster.
Bu yalanın hesabını elbet soracaktım ama onu çok seviyorum eğer elimi ellerinden çekersem ölecekti Ali. Sevdiğim adamın ölmesine nasıl dayanırım. Bunu birlikte aşacağız Ali. Elini asla bırakmayacağım, asla.

Telefonuma gelen mesaj bildirimi düşüncelerimi yarıda kesmişti. Mesaj Ali'den gelmişti.

-Nerdesin, konum at hemen.

Nasıl ya? Dışarıda olduğumu nerden biliyor ki? Hemen cevapla kısmına basıp cevap yazdım.

"Dışarıda olduğumu nerden biliyorsun?"

-Masal konum at, bekliyorum.

"Bizim okulun yakınında ki parktayım."

Madem gelmek istiyordu gelsin o zaman. Bakalım gözlerime bakıp daha ne zamana kadar yalan söyleyecek. Ben beklerim Ali beklerim, yeter ki güvenip kendin anlat bana.