Dyosa ng mga Panget

Chapter Nine

5 days before Valentine's Day

Aminado ako na hanggang ngayon ay masaya ako matapos ng aming moment by the swing ni Red noong nakaraang araw. Malapit na talaga akong magka-love life. Totoo na ito, promise. Feel na feel ko na, eh. Ako na 'yung magiging girlfriend ni Red. Konting push pa.

Kasalukuyan kaming nasa canteen ni Pinkie at nanananghalian. Masasabi kong sa sobrang saya ko ay naparami na naman ang binili kong kanin at ulam. Ganito siguro ako kapag in love, gumaganang kumain.

"Masaya ka ata," sabi ni Pinkie.

"Bestie malapit na ako magka-lovelife."

Narinig ko ang pag-snort niya. Grabe talaga itong bestfriend ko. Napaka-supportive.

"Hindi ka ba masaya para sa akin?" tanong ko.

"Masaya. Pero ayokong masaktan ka... Bestie, makinig ka sa akin..."

Pero hindi ko na nagawang pakinggan ang sasabihin niya dahil dumapo ang paningin ko sa isang mesa kung saan nakaupo sina Blue at Red. Ngunit ang nakapukaw sa aking atensyon ay ang suot na T-shirt ni Blue sa loob ng nakabukas na puting polo nito.

Suot niya ang blue na T-shirt na regalo ko para kay Red.

Hindi ko namalayan na tumayo na pala ako at lumapit sa kanila hanggang sa nasa harapan na ako ni Blue. "Bakit suot mo 'yan?"

Gulat na gulat pa si Blue nang nakita niya ako sa harapan niya. "Kath..."

"Kath, ibinigay ko kasi kay Blue ang—"

Hindi na naituloy ni Red ang sasabihin dahil sumabat ako. "Akala ko ba gustung-gusto mo ang niregalo ko? Akala ko ba iyan ang pinakamagandang natanggap mo? Tapos ipamimigay mo lang pala?"

Nagsimula nang tumulo ang luha ko, kasabay nang pagbiyak ng puso ko. Ang sakit lang. Ang pinag-ipunan ko, ang pinaghirapan kong hanapin, ipinamigay lang pala niya? Bakit pa siya nagsinungaling sa akin no'ng magkausap kami sa swing?

Nakita kong tumayo si Blue ngunit hindi ko na alam ano pa ang sumunod na nangyari dahil umalis at tumakbo na ako papalayo sa kanila.

Naluluha pa rin akong tinungo ang unang lugar na naisip kong puntahan. Nakarating na ako sa may playground at naupo sa swing.

Siguro, masyado lang akong OA dahil nag-react ako agad. O 'di kaya ay masyado akong assuming na nagustuhan nga ni Red ang regalo ko. Pero alam kong masyado akong nag-expect na nagustuhan niya ang ibinigay ko, na na-appreciate niya ang ginawa ko. Na gusto rin pala niya ako, tulad ng pagkakagusto ko sa kanya.

Masakit pala ang mag-expect nang sobra, kasi kung hindi ito natupad ayon sa gusto natin, madi-disappoint lang tayo. At doon papasok ang sakit.

Napabuntong-hininga lang ako. Baka hindi kami ni Red ang para sa isa't isa?

"Kath..."

Itinaas ko ang aking mukha mula sa pagkakayuko at nakita kong nakatayo si Red sa harapan ko. Habol-habol pa rin nito ang hininga niya at magulo ang buhok tulad ng buhok ni Blue. Halatang tumakbo ito para habulin ako.

Pinilit kong ngumiti. "Sorry. Medyo OA ako kanina."

"Kath... Sorry..."

"Ano ka ba, okay lang 'yon. Ibinigay ko 'yon sa 'yo. Ibig sabihin may karapatan kang gawin ang kahit na ano'ng gusto mong gawin doon."

"Hayaan mo akong magpaliwanag..."

Umiling ako. "Huwag na. Naiintindihan ko naman, eh."

Bumuntong-hininga si Red. "Mamayang hapon, pagkatapos ng klase mo, huwag ka munang umalis."