Book 2:Marrying My Ex Pervert Assistant✔️

CHAPTER 29

MARRYING MY EX PERVERT ASSISTANT

CHAPTER 29

Aitana/Abry's POV

"Wala na ba talagang masakit sa'yo, anak?" tanong ko, naninigurado. Baka kasi mamaya ay may masakit pa dito.

Katatapos lang kasi nitong gamutin and it went well and ofcourse thank God for that.

"Wala na po, mama." sagot naman ng anak ko habang nakahiga bago tinignan ang tatay niyang baliw sa kabilang side ng kama.

"Did you already remember us, dad?" tanong pa ng anak namin. Ngumiti naman ang baliw at ginulo ang buhok ni Aeydi.

"Yes son." nakangiting sabi ni Desh habang hinahaplos ang buhok ng anak.

"You won't hurt mama again?" tanong pa ulit ng anak ko. My son is such a sweet son, aww. I'm really touch.

"I won't. I promise. Magpagaling ka, son." Desh said and my son happily nodded to his crazy father.

"I will, papa." nakangiting sabi ng anak ko.

"Rest. We're just right here." sabi ko at hinalikan sa noo ang anak ko. My son slowly closed his eyes to rest.

I smiled as i look at my son peacefully sleeping. Nang makasiguradong mahimbing ng natutulog si Aeydi ay tumalikod na ako para ayusin ang bills namin dito sa ospital ng tawagin ako ni Desh.

"Aitana." lumingon naman ako sa kinaroroonan niya at tinaasan siya ng kilay.

"What?" kunwaring mataray na tanong ko.

"Can we talk?" tanong niya gamit ang nangungusap na mata. I sighed and nodded. Sinenyasan ko siyang sumunod sa akin.

We headed our way to the cafeteria of the hospital. I went to the line and bought myself a water before sitting in the vacant chair.

"Ayaw mong umupo? I thought you like to talk to me?" tanong ko pa sa kaniya matapos makitang nakatayo lang siya at nakatitig lang sa akin.

"Ahh yeah." umupo naman siya sa kaharap kong upuan.

"Anong gusto mong pag-usapan?" tanong ko habang binubuksan ang bottled water na binili ko.

"About what happened at the beach.." nakayukong sabi niya.

"Ohh that.." sabi ko. Actually hindi na talaga galit-- scratch that, hindi naman talaga ako nagalit. Siguro nasaktan pero no hindi ako galit.

"I'm sorry. I'm sorry if i treated you that way.. I have no excuse for that. Feel free to slap me tatanggapin ko. Saktan mo ako to help you ease the pain i gave you just please forgive me.." nanlaki naman ang mata ko nang bigla na lang siyang lumuhod habang nakayuko.

"Please forgive me.. I'm sorry.. I'm sorry.." pauulit ulit siyang humihingi ng sorry habang ako naman ay napatingin sa paligid dahil pinagtitinginan kami ng mga doktor at mga nurse na dumadaan.

"Stand up, Desh." mariin kong sabi pero sadya atang matigas ang ulo ng loko dahil umiling lang ito at niyakap ang binti ko habang patuloy na binabanggit ang salitang i'm sorry.

"I said stand up, Desh!" sabi ko at pilit siyang itinatayo mula sa pagkakaluhod.

"No. Hindi ako tatayo hangga't hindi mo ako pinapatawad." sabi pa nito at mas lalong hinigpitan ang pagkakayakap sa akin. Nasapo ko naman ang noo ko sa katigasan ng ulo ng lalaking 'to.

"Pinapatawad na kita. Tumayo ka na diyan. Nakakahiya ka andaming tao oh!" sabi ko pa sa kaniya. Mabilis naman siyang nag-angat ng tingin sa akin.

"Talaga? Pinapatawad mo na ako?" tanong niya pa. Tumango naman ako sa kaniya.