Raven University

Kabanata 36

Kabanata 36:
Love

The cold wind and the dark forest never bothered me anymore. Malakas ang tahip ng puso ko habang binabagtas ang lugar patungo sa kung saan ko mahahanap ang lalaki na iyon.

Buo na ang desisyon ko. I've been thinking about this since the night he risk his throne just to visit me on that cell.

Maraming bantay sa bawat sulok ng establisyamento pero naging madali para sa akin na lagpasan silang lahat. I don't know if I am just determined on what will I do or I really want to see him right now that my every move is smooth.

I successfully pass all of the guards in the front side of the establishments. Nagawa kong tumapak sa loob ng gusali kung nasaan siya nanatili nang walang nakakapansin sa akin kahit sino.

Hindi ko alam kung tama ba ang kutob ko na walang tao sa loob dahil sobrang tahimik ng paligid. I can't sense anyone presence in the first floor. Sa tanggapan sobrang tahimik. I look up on the grand staircase. Ang tanging nagbibigay ilaw sa paligid ay ang malaking chandelier na nasa gitna ng establisyamento at ang mga maliit na lamp na nasa pasilyo.

I quickly step in the stair when I heard a low noise from outside. Mga mararahan na hakbang kaya sa tingin ko ay may papasok. I immediately went upstairs. Pagkatapos ay nagtago sa malaking kurtina na nakakabit sa bintana.

The steps become louder. Papalapit na sa akin. Napatuwid ako ng tayo at mas lalong diniin ang katawan sa bintana para hindi mahalatang may narito sa kurtina. I inhale a breath when I feel a presence now near me. I can see the shadow through the curtain.

My heartbeat become steady. Base sa anino na nakikita ko, lalaki dahil sa buhok.

I hold my breath when he turned his head towards my direction. Humigpit ang hawak ko sa sandata. He steps closer.

"I can smell your scent here..." my body stilled on hearing a familiar voice. The pace of my heartbeat shifted. Umawang ang labi ko at unti-unting lumawag ang hawak sa sandata nang marinig ang tinig.

"... Khaleerine." I heard Zuriel's voice. Hinayaan ko siyang tuluyang lumapit sa akin. Hinawi niya ang kurtina at tuluyan kong nasilayan ang mukha niya. My tummy swirl up when he put one of his hands  in my side after he part the curtain.

His dark intense eyes finally came into view. My system were hyperventilating now. Bumagsak ang kamay ko sa gilid na may hawak na sandata. Biglang bumigat ang paghinga ko dahil sa lapit naming dalawa.

Seeing him again after the long dark days is making the pain subside in my chest.

"Zuriel..." tawag ko sa kanya. Tumitig siya sa akin. His face never changed. Sobrang guwapo pa rin. But seeing him up this close is breathtaking. Especially now that I have a clear view of his gray eyes that look so mysterious.

His lips twitched and that move look so sensual to me. Hindi ko alam kung dahil ba sa takbo ng isip ko o dahil sa ganda ng labi niya ay ganoon ang naiisip.

"Hmmm." he said. Iyon pa lang at halos hindi na ako makahinga rito. I wanted to surprise him by sneaking here inside, but he caught me. Kaya ako ang nagugulat ngayon.

"Ikaw lang mag-isa ang narito?" tanong ko. Sinubukang batuhin siya ng simpleng tanong dahil hindi ko kayang tagalan ngayon ang sitwasyon naming dalawa.

He's just staring at me. Tila inaakit akong mas lumapit pa sa kanya. I can't believe him! O iba ang ibigsabihin ng titig niya at ako lamang ang nagbibigay ng malisya at kahulugan roon?!

"May pinagkakaabalahan silang selebrasyon sa kabilang gusali." sagot niya sa tanong ko.

"Why are you here? Pupuntahan na sana kita." I raised my gaze again when he suddenly caressed my cheeks. I closed my eyes a bit to feel the warmth of his palm.