Solar Academy: School for the Tamers

14. Absolute

Bumigat ang pakiramdam ko at napaluhod ako sa lupa. I kept breathing heavily as I held my chest tight.

Tumama sa akin ang malakas na hampas ng hangin at para bang nawalan ako ng panrinig. Tanging ang tibok ng puso ko ang naririnig ko.

Napalunok ako nang malalim habang unti-unting humihigpit ang pagkakasara ng kamao ko.

Siya na naman. . .

"Are you taking care of my body, mortal?"

Nagsitayuan ang mga balahibo ko sa narinig. Mariin akong napahawak sa ulo ko nang marinig ko ang boses niya.

"N-No! Shut up!"

I heard him laugh inside of my head.

"Nah. . . hindi na mahalaga 'yon. . . malapit naman na 'kong bumalik."

Malalim at mabigat ang paghinga ko habang nakaluhod ako sa lupa. I kept shaking my head as if he'll disappear if I do that.

"Masaya ka ba? Higit na mas malakas ka sa kanila."

"You can challenge anyone. . . defeat anyone. . . kill anyone. . ."

"Manahimik ka!"

Nanlilisik ang mga mata ko habang nakayuko ako at mariin na nakahawak sa ulo. Parang sasabog ang puso ko dahil sa sobrang bilis ng tibok nito.

Muli ko siyang narinig na tumawa.

"I'll come back soon. . . take care of my body, mortal."

Matapos mawala ng boses niya sa isipan ko ay muli kong naramdaman ang malakas na paghampas ng hangin. The atmosphere changed and I can now breathe properly.

Pero hindi pa rin nawawala ang mabilis na pagtibok ng puso ko dahil sa sobrang takot at kaba. Pinilit kong tumayo pero mukhang nawalan ng lakas ang mga tuhod ko. I'm too scared to move or utter a word.

Siya na naman. . .

Parating na siya. . .

I bit my lower lip out of frustration. I don't have time to waste here. . .

Lumipas ang oras at hindi nagtagal ay sumalubong sa akin ang dalawang buwan sa bayan. Sobrang tahimik ng guild dahil tulog na ang mga myembro rito.

Ang tanging naririnig ko na lang ay ang paghampas ng mga dahon sa puno na sumasabay sa paggalaw ng hangin.

I heaved a sigh as I stared at the two moons outside the window, as if I'm waiting for this moment. The moon is beautiful tonight. . .

Kaswal akong naglakad papunta sa bungad ng guild kung saan naabutan ko ang isang lalaking nakaposas. Tanging ang ilaw ng buwan na tumatama sa bintana ang nagsisilbing ilaw namin.

I can barely see him because of the darkness. Nang makalapit ako sa kaniya ay roon ko lang nakitang nakayuko siya.

His shirt is unbuttoned and covered with blood. His hair is also messy and he has cuts all over his face

"Woi. . . kitten. . . baka matunaw ako niyan. . ." He chuckled.

Napaismid ako sa sinabi niya. Walang kaemo-emosyon ko siyang tinignan habang unti-unti siyang humarap sa 'kin.

Bumungad sa akin ang nakangisi niyang labi. His dark brown eyes are shining under the moonlight.

"So? What do you need from me, kitten?" He showed that irritating smile of his.

Malamig ang tingin ko na nakatayo sa harapan niya nang magtama ang mga mata namin.

"Pakakawalan kita riyan. . . sa loob ng dalawang kondisyon."

Kumunot ang noo ni Chain habang hinihintay ang sasabihin ko. I raised two of my fingers.

"First. . . you won't harm anyone here. . . anyone."

Ibinaba ko ang isa kong daliri. Hindi nawawala ang tingin sa akin ng sadistang lalaki.

"Second. . . you'll take me to Solar Academy."

There was a sudden silence. Tila napayuko si Chain sa sinabi ko. Hindi nagtagal ay umalingawngaw ang nakaiirita niyang tawa.

I suddenly had an unsettling feeling when he looked at me. His look is different from before. . . iba ang mga tingin niya ngayon.

He showed a psychotic smile that gave shivers down my spine.

"Kitten. . . nahihibang ka ata. . . hindi lang isang gifted ang kaharap mo ngayon. . ."

"You're looking at a tamer. . . one of the sins. . . the Greed."

"If you released me here. . . I'll kill each one of you."

He bit his lower lip and smirked as if he made me feel intimidated. But instead, I remained expressionless.

"No. . . susundin mo 'ko. . . I don't care who you are. . . or to your opinion. . ."

"Susundin mo 'ko."

His smirk faded and he looked at me dead in the eye. Wala siyang ekspresyon nang magtama ang mga mata namin.

"And why would I?"

I felt my eyes change as I slowly leaned closer to him. Nabigla ang lalaking kaharap ko nang lumapit ako sa tenga niya.

"Of course you would. . . after all. . ."

"A God's word is absolute."