CSMR: Data Unknown

XIV

My mind was blank. I preferred not to think about anything when I saw a ceiling, dim lights from afar giving it some fading color. I felt some light tubes connected to my body so I tried to get up but I felt pain in my chest. Nanginginig ang mga kamay kong kinapa ang pang-itaas ko na nabasa ng dugo. It's there. The wound Casimir gave me was there. 

Instead of crying because of the pain, I cried because it was there. There's finally a mark that proves Casimir really tried to kill me. I had trouble breathing so I calmed myself and reached the cloth at the table beside me with my shaking hand. I used it to clean my chest and I saw a stitch. Totoo talaga 'to. Hindi ako gumising na parang wala lang nangyari.

Hinintay kong mawala ang sakit sa dibdib ko bago inabot ang teinga ko at nandoon pa rin ang earrings ni Bimos. Kahit na alam kong alam ni Bimos ang gusto kong sabihin kahit hindi ako nagsasalita ay hindi ko siya tinawag. Kinapa ko ang likod ng earrings at tinanggal ang lock nito.

"Miss Irya! What are you doing?" Narinig kong sabi ni Bimos habang tinatanggal ko ang iba pang earrings. Hindi ko ito pinansin at tinanggal ang panghuli, napakagat ako sa dila ko dahil humapdi ang teinga ko, nakita kong may bahid ng dugo ang daliri ko nang matapos ako.

"I need some space to think, Bimos," mahina kong sabi saka itinabi ang earrings.

Linibot ko ang tingin ko sa silid kung nasaan ako. Madilim dahil dim lights lang ang meron, hindi ko alam kung dim lights ba talaga o malapit nang mapundi ang ilaw. Maliit lang ang space pero may malaking itim cabinet na nasa tapat ng hinihigaan ko. May sink na parang masisira na kapag hinawakan mo at salamin na may basag sa taas.

"Miss, are you awake?" Bumukas ang pintuan at bumungad ang isang batang babae na may hawak na tray na may gunting at gauze. Hindi ko siya kilala, pati nga ang silid kung nasaan ako ay hindi ko alam kung saan pero mukhang wala namang magtatangkang pumatay sa akin dito.

"I have to change your bandages." Kinuha ko ang tray mula sa kanya at binigyan siya ng tipid na ngiti.

"I'll clean it myself," sabi ko. Nahalata ko ang hesistasyon sa mga mata niya pero umalis din naman. Humarap ako sa salamin, buti na lang at hindi ako katangkaran kaya hindi ko nakita ang mukha ko sa bandang may basag. Kinuha ko ang gunting mula sa tray at naalala ang sinabi ni Casimir.

"...The length of her hair means everything to her, she wouldn't even tie it up. If you told her to cut her hair like you did to me she'll resort to violence."

I sighed first before bringing a section of my hair in front of my face and cut it as low as my lower eyelash. I thought of having some fringes and ended up cutting it short. My hair that reached my waist has been cut at the level of my breasts.

"...she wouldn't even tie it up."

I muttered a cuss when I remembered what he said. Inipon ko ang buhok ko sa kaliwang balikat ko at sinubukan itong i-braid ng kahit simple lang. Inayos ko ang bangs ko at sinanghalan ang hindi pantay kong fringe. Pinagpag ko ang damit ko at saka ko lang na-realize kung ano ang nagawa ko. Tinitigan ko ang silver kong buhok na nagkalat sa sahig at pasimpleng tinawanan ang sarili. Just how affected am I by Casimir's words that I even did this?