Το ματ των ανόητων

Εγωισμός.

...

- Ποιες ήταν αυτές;

Ο Σωτήρης φανερά απογοητευμένος δεν με κοιτά στα μάτια.

- Ας πούμε πως μετά το τηλεφώνημα μας όλα μπήκαν σε μια τάξη. Όμως.. γιατί ήρθες με το αυτοκίνητο σου; Που είναι το δικό μου;

- Πάρε αυτό.

- Κινητό; Σου είχα πει θέλω και

Σταματώ..

Το πρόσωπο του γύρνα στο δικό μου.. απειλητικό, αγανακτισμένο.
- Δεν αντέχω να σε ακούω άλλο. Βούλωσέ το. Εγώ μισό εκατομμύριο δεν δίνω για τις μαλακίες σου.

- Σωτήρη θα τα δώσεις.

- Να σου θυμίσω πως είμαι εκατομμυριούχος όχι δισεκατομμυριούχος. Δεν βγαίνω! Τόσο απλά. Έχεις ιδέα τι έχω ξοδέψει μέσα σε λίγο λιγότερο από δύο εβδομάδες που τα έκανες όλα μπαχαλο;

Εξαγριωμένος έχει γυρίσει προς το μέρος μου και τσακωνόμαστε κανονικότατα οταν ακούω ψιθύρους.
- Ξεκίνα μας κοιτάνε.

- Σου είναι αλήθεια τόσο σημαντική η άποψη τους; Χρειάζεσαι το αυτοκίνητο να πουλήσεις μούρη; Τόσο καιρό ηλίθιους τους ανεβάζεις βλάκες τους κατεβάζεις κι εμένα και όλους του είδους μας όπως λες, μα η μαλακία σου ξεπερνά κάθε άλλου! Πόσο πουλημένη είσαι πια;

- Ξεκίνα είπα.

- Δεν. μπορώ. να σε καταλάβω! Γιατί όλο αυτό; Είσαι τόσο σάπια; Εξήγησε μου. Είσαι;

- Ξεκίνα και θα τα πούμε μετά! Μην ξεχνάς πως εγώ δεν χάνω τίποτα και τώρα να σε δώσω!

- Σε βαρέθηκα. Κατέβα. Τώρα κατέβα!

- Σωτήρη μην φωνάζεις θα
Το χέρι του χτυπά με δύναμη στο τιμόνι και γύρνα προς τα εμένα, παίρνοντας το μπράτσο μου μέσα στη λαβή του.

- Χέστηκα τι θα κάνεις. Ίσως αν το κάνεις να πληρώσω όπως μου πρέπει και να σταματήσουν και οι τύψεις. Κουράστηκα. Καταλαβαίνεις; Κουράστηκα! Κατέβα!

Τον κοιτάω για λίγο πως είναι στα όρια του. Οι ανάσες του γρήγορες, τα μάτια του απειλητικά.
Ανοίγω την πόρτα όπου οι καρακάξες μαζεμένες έρχονται προς το μέρος μου. Κρατάω την ανάσα μου και κρύβομαι πίσω από ένα χαμόγελο.