Will You Ever Notice? (Bad Girls Series #2)

Epilogue

#WYENFinallyNoticed

━━━━━━━━━━━━━

Epilogue

Tinitigan ko ang lapidang nasa harapan ko at naramdaman ko ang pag-ihip ng pang-umagang hangin.

"Are you hungry yet?"

Agad na bumaba ang tingin ko sa katabi kong si Zenica at naabutan ko ang titig n'ya sa mga mata ko. Humigpit ang pagkakahawak ko sa kamay n'ya.

Her hands feel so delicate and small in my hands. Hindi ko mapigilang mapangiti.

I've always liked how Zen looks at me. Diretso kasi sa mga mata at walang pag-aalinlangan. Kaya kahit na para sa kan'ya, mukhang walang-buhay ang mga mata n'ya, hindi ako naniniwala. Dahil sa tuwing natititigan ko ang mga mata n'ya, pakiramdam ko, alam na alam ko kung ano ang tumatakbo sa isipan n'ya.

"Gutom ka na ba?" I asked before I pulled her closer to my side and held her waist instead.

Hinalikan ko ang sentido n'ya habang ibinababa n'ya naman ang tingin sa lapidang nasa harapan naming dalawa.

"Hindi pa," she shook her head.

Tumango ako at ibinaling ulit ang tingin sa mga lapida.

Mula nang mamatay ang mga magulang ko, I've always tried to recall what my parents taught me before they died.

Behind every great man is a great woman-at naniniwala ako ro'n.

Dad has set an example for me. He was a great man with great principles. At sa tingin ko, dahil din 'yon kay Mama na walang-sawang sumuporta at nagmahal sa kan'ya.

My mom is a great woman, wife, and mother. She took good care of us and if I was given the chance to a second life, I would choose to be her son over and over again.

They taught me how to treat a woman right. My mother taught me how to love and take care of them while my father has set a living example on how it should be done.

I know how powerful and strong women are because I grew up with such women-my mother and sister. They showed me how capable they were that I was greatly amazed by them.

At times that I fail to find a reason and I fail on being righteous, they'd show me how things are done better.

"Zenica Alameda," pakilala ng isa sa mga bagong babaeng kaklase sa harapan.

Unang araw ng klase para sa senior high school at tulad ng parating ginagawa, nagpapakilala sa harapan ang bawat isa para magkakilanlan.

I stared at her and watched her empty eyes. Unat na unat ang buhok n'ya, balingkinitan, at may maputing balat. Kanina pa s'ya pinag-uusapan ng ilang mga kaklase kong lalaki dahil maganda pero mukhang masungit.

Kanina pa ako nakikipag-usap sa mga kaklase at isa s'ya sa mga nahirapan akong lapitan dahil... hindi dahil sa ayaw ko sa kan'ya. There's just this strange feeling whenever I look at her.

Parang gusto kong parati s'yang tingnan at lapitan kahit na wala naman s'yang ginagawa.

Especially when I asked for her name earlier and heard her feminine yet dominating voice.

When her eyes suddenly landed on mine, I uncomfortably shifted on my sit and gulped.

Pero hindi nagtagal ang titig n'ya sa'kin dahil agad din s'yang umalis sa harapan dahil tapos nang magpakilala.

She looks aloof, pero mukhang may kaibigan naman s'ya dahil kanina pa sila magkasama no'ng isa pang kaklase naming babae. From what I gathered earlier, Zenica's friend is Ynna Rosario.