Boss Series 1: Playboy Boss

Chapter 13

"I guess you're ready" ani ng isang lalaking may sigla ang boses, nakasuot ito ng puting polo at puti ring pantalon na pinarisan ng puting sapatos

Sa iba baduy kung titingnan pero sa mga mata ni Aki ay para siyang nakakita ng angel na nahulog mula sa kalangitan

"Hey! You still there" nawala ang pagkatulala niya ng hawakan nito ang magkabilang pisngi niya

Ano ba tong nangyayari sakin?

"O-Oo naman, s-siguro kulang a-ko sa tulog" pagmamaang-maangan niya at iniwas ang mga mata nito sa kaniya

Stephen smiled "Na gwapuhan ka sakin noh? I know I'm handsome, pero wag mo na ipahalata"

Namuo ang pagpula ng pisngi niya at ramdam niya iyon. Kahapon lang ay pinasukatan siya nito, ngayon naman ay panay ang ngiti nito sa kaniya

"Tumigil ka nga! Saan ba tayo? Sa sementeryo ba?"

Linggo ngayon at death anniversary ng mommy ni Stephen kaya maaga silang nagising pero mas maagang nagising si Stephen para magluto ng pagkain at nilagay ang mga iyon sa tupperware at pagkatapos ay sa picnic basket

"Sementeryo? Hindi ah, just follow me. I'll lead the way come on"

Naglakad ito at sinundan lang ni Aki, wala naman itong sinabi sa kaniya kung saan sila pupunta pero base sa daang tinatahak nila ay hindi sila lalabas ng resort

"T-Teka! Time out muna, h-hinihingal na ako" habol ng kaniyang hininga ay napaupo si Aki sa puting buhangin

"S-Sorry, sige upo muna tayo. Medyo malayo na rin naman tayo kaya pwede na ring dito na tayo mag stop" umupo rin si Stephen malapit sa kaniya at ibinaba ang picnic basket na dala nito

"Dito? Paano?" takang tanong nito

"Wanna know a story? It's not so good story and I'm not a good story teller so listen to me carefully"

Bumuntong ng malalim na hininga si Stephen, he's not ready to talk about this but it's good to have someone to talk to

"I was 20 years old that time when me and my mom decided to go the beach. She can't walk, talk, and she's too pale for a long ride. She insisted because it's one of our dreams to be on the beach and watch the sunset" tumingin ito sa dagat at may mapaklang ngiti ang lumabas mula sa mga labi nito "She has stage 4 cancer that time, ayaw niya na ng treatment dahil sabi niya matanda na siya at sumang-ayon naman ako ayoko na rin naman siyang nahihirapan. She died in front of me I'm holding her hand that time while she's laying down on her moving bed, we watched the sunset after non unti-unti kong nararamdamang malamig na yung kamay niya and then when I called her personal doctor it's too late to bring her to the hospital"

Bakas sa mukha nito ang sakit habang kinukwento ang nangyari sa kaniya at ng kaniyang ina. Si Aki naman ay hindi namalayang may luha ng lumabas sa kaniyang mga mata, parehas lang silang dalawa ni Stephen na walang nang ina

"Cremate si mom, at ang huling habilin niya ay ihagis ang abo niya sa dagat that's why she's not on the cemetery she's on the sea. And she really loves rose flower" hawak nito ang pulang rosas at ihinagis sa dagat at tumingin sa dalaga na may ngiti sa mga labi "And that's my story, how was it?"

"A-Ahmm" nagbaba ang tingin nito "H-hindi ko alam sasabihin ko"

Stephen chuckled at hinawakan ang baba niya para iangat ang kaniyang mukha "You don't have to feel pity on me. I'm fine, yes it hurts pero kung ikukulong ko yung sarili ko sa panahon na iyon hindi uusad ang buhay ko I have to live my life to the fullest. And, thank you for listening to me ikaw lang ang taong sinabihan ko about sa mommy ko. Ang pamilya lang ni Dylan ang nakakaalam even Rendell doesn't know the whole story and also dad. So thank you so much"