Guilty Mind

Chapter 36

LutwidgeSparrow10.

Hindi ko alam kung ilang bahay pa ang mapupuntahan ko para lamang makatakas kay Aga, but why will I run when I know I can face it?

This is life, escape or face the reality and live to the fullest.

No matter how handsome, gentleman Aga is. When he is a jerk, he's a jerk. No one can change that but only himself. If he don't know how to help his self, it's notmy problem anymore.

I don't need him to change, I loved him whatever he was but thinking another girl while he was with me is such a jerk move. A cheater move. A whatever move. A gagong move.

Aya is now sleeping and here I am, watching city lights all alone while drinking tequila.

"Why you still love Aya when I am already here? Why you always think of her? Am I still not enough?" pagkausap ko sa sarili ko as if naman maririnig ako ni Aga.

"After all this time? Babes! I am here, already here for you pero bakit?" nagsisimula ng magtuluan ang mga luha ko, hindi ko alam kung anong dapat kong gawin.

Na matapos ang lahat ng 'to, ako pa din pala mag isa iyong naiiwan. Ako pa din mag isa iyong kawawa.

Ako lang pala iyong umaasa.

Umaasa sa pag iibigan namin na kahit singko, walang label.

Ang tanong, minahal niya ba talaga ako o dahil lang sa hinahanap namin si Aya kaya?

"Lei, talk to me." nabigla na lamang ako ng may nagsalita sa likod ko.

Lasing na ba ako? Totoo ba itong nakikita ko? Si Aga ba talaga 'to?

Nilapitan ko iyon kahit pagewang gewang na ang lakad ko at niyakap ng mahigpit.

"Kamukha mo sana iyong mapapang asawa ko, bakit ka naandito? Paano ka nakapasok?" lasing na boses kong tanong, hindi ko naman kasalanan, e.

Nagmahal ako, e. At alam kong kapag nagmahal, handa masaktan, handa ako, hindi lang ako nakapanigurado na ganoon pala kabilis iyon.

"Lea, lasing na lasing kana." pag imik niya, ano bang pake niya? Sino ba 'to?

"Pake mo? Umalis kana nga, trespassing ka, e!" sabi ko bago tumingin sa mata niya pero mukha lamang ni Aga ang nakikita ko.

"Hindi na kita iiwan, babes." sabi na naman niya kaya nasampal ko siya.

Para akong binuhusan ng malamig na tubig ng narinig ko iyong salitang 'babes'. So, hindi nga hallucinations? The hell.

Aalisin ko na sana ang pagkakayakap ko ng diniin niya ang sarili niya sa akin. Mas naluha ako sa mga nangyayari.

I'm tired of all this hell in my life, I can't just stand all alone, I just need one, even one who can understand me.

"Babes..." Bulong sa akin ni Aga bago ako hinalikan sa pisngi, wala na ako magawa, hindi ko na alam kung anong dapat kong maramdaman.

Namamanhid na ang buong katawan ko.

"Bakit p-palaging si Aya?" tanong ko sa kanya habang humihikbi ako, bakit siya palagi? Bakit kahit gagong wala na siya, siya pa din ang panalo?

Bakit kahit ako na iyong naandito, si Aya pa din! Na kahit ako na iyong nakikita niya, nahahawakan niya, siya pa din?

"Palaging ikaw, Lea. Ikaw palagi." bulong niya sa akin bago hinawakan ang mukha ko at iniharap sa kanya.

I hate how marupok I am when it comes to him.

"I am sure that you are aware how I hate you right now but why it will be always like this Aga? Why it feels like na kapag naandiyan ka na naman, kaunting yakap lang, lahat na lang ng pagmamahal ko, naandito na naman!" pagsigaw ko sa kanya habang umiiyak, hindi ko alam kung anong dapat at hindi.

It always feels like I am losing myself.

"Lea, it always be you. Walang Aya habang minamahal kita, maybe maiisip ko siya pero walang makakagawa kung paano mo ako minamahal. I can't lose you kasi baka kapag mawala ka, mawala na din ako, hindi ko kaya, babes. Kung pagod ka na, sasamahan kita magpahinga pero huwag mo naman ako takbuhan. Baby, please..." unti hunting tumulo ang mga luha sa mata niya na agad ko naman pinawi.

Kung may masasaktan man, okay lang na ako, huwag lamang sila. 

"Sabihin na natin na binabanggit ko palagi sa iyo si Aya pero wala naman na akong pake, e. Basta nasa tabi kita, wala na akong pake sa kanila. Ikaw at si Carriel na lamang ang mahalaga, wala ng iba." pagsasabi pa niya bago ako hinalikan sa noo.

"Tahan na, mahal ko."