Lea's POV
I just don't feel well right now simula ng makadating kami dito sa Batangas. Buti na lang may biglaang emergency si Direk, kasi kung wala, baka mapagod ng tuluyan ang aking katawan. Hindi ko din naman kaya.
"Mama, gising ka na pala." someone said that's why I open my eyes.
Wala naman akong anak ah.
Ano 'yon? May nangyari sa amin ni Aga sabay may anak agad? Bilis naman.
Hinanap ko agad kung saan iyong boses na iyon pero hindi pa ako nakakatayo, agad na akong napabalik sa higaan ko, bakit ba ang sakit ng ulo ko? Kasi kasama ko si Aga? Kaninong bahay 'to?
Ang daming antique na gamit. Mukhang luma na din pero malinis, maganda din at may bakas ng pag re-renovate ng bahay.
"Uh, you're Aya, right?" pagtatanong ko sa bata na nakangiting dahan dahan na lumalapit sa akin.
Mayroon siyang hairclip, maputi din siya, buhok na parang alon ng mga dagat, mga matang inosente pero baka kapag kasama si Aga, mawala na hindi ko naman hahayaan.
Pero nasaan ba 'yon?
"Babes, gising ka na pala! Gutom kana ba? May masakit ba sa'yo?" speaking of the devil, napakagaling niya manggawa ng twitter para mag tweet ng kung ano anong katarantaduhan, idinamay pa ako ha. Shush him!
Agad ko siyang tinarayan, maiwasan lang ang kilig ko.
Concern lang siguro.
"Mama, we are here sa bahay ni Papa. Ang ganda dito lalo na sa labas, para akong nasa sinaunang panahon." sabi niya habang tumatawa tawa, sino kaya nagturo dito na tawagin akong Mama?
Tapos Papa si Aga? Really.
'Wag ganyan, baka lalo ako magkasakit.
Pinilit kong umupo sa kama na agad naman akong inalalayan ni Aga.
Natatakot ako, baka masanay ako na naandiyan siya lagi tapos kapag nalaman namin kung sino si Aya, mawala na naman siya ng tuluyan.
"Hi, Aya! Ang cute mo naman. Can you tell me soemthing about yourself?" pagtatanong ko sa kanya habang hinahaplos ang buhok habang si Aga, panay tsansing sa likudan ko kasi akala ata hindi ko mararamdaman.
Agad ko siyang siniko sa paraang hindi malalaman ni Aya.
"Aw, aw." sabi ni Aga kaya napatingin sa kanya si ya, napakingay naman. Parang ang lakas talaga eh.
Grr!
"Papa?" pagtatanong ni Aya kasi dapat magku-kwento na siya pero hindi natuloy kasi kung ano ano sinasabi ni Aga, tumahol pa. Aso ata.
"Ano, sige, magkuwento kana, nakakita kasi ako ng pusa para alam mo na, baka mawalan pa tayo ng pagkain." pagdadahilan niya kaya napahagikhik si Aya, lusot naman sa butas ng karayom ang palusot.
Akala siguro kapani-paniwala.
"Okay, I'm Aya. I'm seven years old. My favorite color is violet. I like biology and chemistry. Ikaw Mama? Papa?" pagtatanong ni Aya sa amin.
A seven years old girl na pinag aaralan ang biology and chemistry? Well, it's fine. Akala ko kasi ako lang may weird na pagkabata kasi nagkaroon din ako ng interest sa ganyan noong mga limang taon pa lamang ako.
"Ako? Gusto ko din ng biology!" pagsasabi ni Aga, ay talaga? Akala ko nag aral siya ng pagluluto, e. Iyong una niyang niluto ay Playboy de leche na siya ding nakaubos.
"Talaga, Papa? Puwede ako magpaturo sa'yo, nagdala po ako ng libro." napatingin naman ako kay Aga na halos mamutla, bakit naman? Akala ko ba may alam siya?
"Saglit, ipagluluto ko lang kayo." sabi niya at umalis agad, sabi na, napaka naman talaga.
Ang galing magyabang tapos 'di naman totoo, hmp.
"I'm Lea, your second Mama. I like violet too." pagsasabi ko sa kanya, hindi ko sinabi na gusto ko din ang bio at chem, gusto ko lang na siya na ang makaalam ng mga bagay na gusto niyang itanong, hindi pa din naman kasi iyon ang dapat niya pag aralan pero dahil iyon ang gusto, hindi ko pipigilan.
Napakabibong bata.
"Talaga, Mama? May bahay ka din ba dito sa Batangas?" pagtatanong sa akin ni Aya.
Then I remembered EVERYTHING why I am here, why I should be here.
"Mayroon. Bukas nga lamang tayo pupunta." pagsasabi ko sa kanya at agad na nginitian.
Bukas tayo pupunta at bukas din siguro ang araw na masasaktan ako.
Aga's POV
Habang natutulog si Lea kanina at habang binabantayan siya ni Aya, binalikan ko iyong lugar kung saan kami mahilig maglaro ni Aya.
It's been a years, my love.
Can you come here with me? I found your sister, your twin.
It's really weird because my whole life, I'm always thinking about you. My whole life, you are always on my mind.
Flashback...
"Hi, I'm Yaya." pagsasabi sa akin ng bata na bigla na lamang lumapit sa akin, gumagawa kasi ako ng bahay bahayan dito tapos 'tong bata naman na 'to, mukhang ang yaman, ang ganda pa niya.
Pero bakit naman Yaya pangalan niya? Gusto niya ba maging Yaya ng ginagawa kong bahay? Puwede ko naman siya gawin prinsesa eh.
"Yaya? Katulong kaba?" pagtatanong ko sa kanya at namay awang pa.
"H-hindi mwaid, Yaya, ash in, Yeya" hano daw? Utal na babaeng maganda.
Anong Yeya? Ah, Aya, LigAya ng buhay ko.
"Hindi kita maintindihan, dapat Ligaya na lang pangalan mo tapos itatawag ko sa'yo, Aya. Okay? Kulang ka pa sa gatas." tatawa tawa kong sabi sa kanya, apat na taon pa lang ata ito eh tapos umalis sa kanila.
"Ya!" tawag nong babaeng nakasuot na parang Yaya, ito ata talaga ang Yaya.
"Jusko kang bata ka, kung saan saan pumupunta." pagsasabi noong babae at agad din sila umalis ni Aya.
Siguro sobrang yaman niya.
Paglaki ko, mag aartista ako tapos siya ang leading lady ko.
Ganda at guapo.
...
Aya, where are you now, Love? I missed you so much.
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Guilty Mind
FanfictionPlayboy will always be playboy. Paano kung makita mo ang taong hindi mo inaasahan na sisira ng buong buhay mo? 'yung siya 'yung magiging spotlight kahit dapat ikaw. Pero paano kapag ayaw mo din sa mga lalaking playboy pero dahil sa pangungulit niya...
